ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΘΝΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΠΕΛΟ

Εκλεισε τη θάλασσα στο... σπίτι του!

Γεννήθηκε και μεγάλωσε δίπλα στη θάλασσα, αφού ο πατέρας του ήταν ψαράς. Αγάπησε τη θάλασσα και τα πλεούμενα, όμως άλλαξε ρότα και δεν ακολούθησε το οικογενειακό επάγγελμα. Σπούδασε φιλολογία, εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση, όμως το μυαλό του και η ψυχή του ήταν στη θάλασσα. Συνταξιούχος πλέον ο Παναγιώτης Σοφικίτης, ζει μόνιμα με την οικογένειά του στην Καλαμάτα σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας μινιατούρες, πιστά αντίγραφα ιστιοφόρων.

Ο Παναγιώτης Σοφικίτης επί το έργον... Για το καθένα αντίγραφο πλοίου που κατασκευάζει χρειάζεται δουλειά οχτώ έως δέκα ωρών την ημέρα για πάνω από εννέα μήνες

Αυτές τις μέρες, με τη βοήθεια του δήμου, εκθέτει τα μοντέλα του στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, ελπίζοντας ότι οι δημιουργίες του θα αποτελέσουν τη «μαγιά» για τη δημιουργία Ναυτικού Μουσείου στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα.
Ο Παναγιώτης Σοφικίτης γεννήθηκε στη Σκόπελο.
Από μικρός, παράλληλα με το σχολείο, μπήκε στη βιοπάλη βοηθώντας τον πατέρα του στο ψάρεμα.
Στον ταρσανά του μαστρο?Μανώλη κατέγραψε τις πρώτες εικόνες της ναυπηγικής, εικόνες που, όπως λέει, τον βοηθούν ακόμη και σήμερα όταν κατασκευάζει τα δικά του σκαριά.
Τα αγόρια της οικογένειας, σύμφωνα με την παράδοση, έπρεπε να ακολουθήσουν το ναυτικό επάγγελμα, όμως ο πατέρας του έθεσε βέτο. «Θέλω ένα παιδί μου να γίνει στεριανός», επέμενε. Ετσι, ο Παναγιώτης έμεινε στη στεριά, σπούδασε φιλολογία και ακολούθησε καριέρα ως καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης. Ομως, το απωθημένο έμεινε και τον ακολουθούσε συνεχώς.

Γαλέρα: Πολεμικό βυζαντινό πλοίο που «όργωνε» τις θάλασσες το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα

«Εβλεπα τους συναδέλφους μου που έχαναν κυριολεκτικά τον κόσμο όταν έπαιρναν σύνταξη και από πολύ νωρίς άρχισα να σκέφτομαι τι θα κάνω και εγώ όταν ολοκληρώσω τη θητεία μου στην Εκπαίδευση». Οι ταρσανάδες και τα σκαριά που αγάπησε από μικρός επέστρεψαν και πάλι στο μυαλό του, άρχισε να μελετά βιβλία γύρω από τη ναυπηγική τέχνη και να επισκέπτεται ταρσανάδες.

Τρεχαντήρα: Ελληνικό φορτηγό πλοίο. Κατασκευαζόταν στα τέλη του 19ου έως αρχές του 20ού αιώνα

Το 1993 έφτιαξε το πρώτο του σκαρί και το δώρισε στον καπετάνιο αδελφό του. Η συνέχεια ήταν εντυπωσιακή. Οργάνωσε στο σπίτι του στην Καλαμάτα το δικό του καρνάγιο, το εξόπλισε με όλα τα εργαλεία και ξεκίνησε τη ζωή του. Κατασκευάζει ομοιώματα πλοίων βάσει σχεδίων, με απόλυτη αναλογία και ακρίβεια. Για την κατασκευή τους χρησιμοποιεί ξυλεία από πεύκο, οξιά, καρυδιά.

Τσερνίκι βαρκαλάς, μπρίκι: Φορτηγό του 18ου - 19ου αιώνα. Αγαπημένη κατασκευή του Παναγιώτη Σοφικίτη

Γαλέρα, ολκάς, δρόμων, τράτα, τσερνίκι, τρεχαντήρι, μπότι, είναι μερικές από τις κατασκευές του.
Για το καθένα χρειάζεται δουλειά οχτώ έως δέκα ωρών την ημέρα για πάνω από εννέα μήνες.
Ολα τα υλικά είναι χειροποίητα, εκτός από κάποιες μικρές αλυσίδες που τις προμηθεύεται από το εμπόριο. Η πιο δύσκολη κατασκευή ήταν η τριήρης, που αγαπάει και πιο πολύ, καθώς και το τσερνίκι που είχε χαρίσει στον αείμνηστο καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλο. Το τσερνίκι είναι ένα οξύπρυμνο και οξύπλωρο σκάφος που μέχρι τα μισά του 20ού αιώνα ναυπηγούνταν στη Σκόπελο, την ιδιαίτερη πατρίδα του. Σκαριά του Παναγιώτη Σοφικίτη βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, στο Λαογραφικό Μουσείο της Σκοπέλου, ενώ μία αθηναϊκή τριήρης κοσμεί το Μέγαρο Μαξίμου.
Ο Παναγιώτης αναφέρεται με αγάπη σε τρία πρόσωπα που σημάδεψαν τη ζωή του.
«Στον πατέρα μου οφείλω την αγάπη μου για τη θάλασσα και τα σκαριά, ο πρώτος που μου δίδαξε την αξία της προσφοράς ήταν ο αδελφός μου, ενώ ο αείμνηστος καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος μου δίδαξε τι θα πει προσφορά στην πράξη». Ονειρό του είναι η δημιουργία Ναυτικού Μουσείου στην Καλαμάτα, όπου θα δωρίσει τα έργα που έχει και αυτά που θα κατασκευάσει.
Πέτρος Τσώνης