Τίποτε πια δεν πρέπει να θεωρείται ως δεδομένο

του Δημήτρη Καζάκη

Όποιος δεν έχει αντιληφθεί ακόμη ότι η πυριτιδαποθήκη που με τόση ευκολία προσπαθούν να πυροδοτήσουν οι δυνάμεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ συμπεριλαμβάνει και την Ελλάδα, τότε είναι καταδικασμένος να καεί στην φωτιά της. Ίσως να ζούμε την χειρότερη και την πιο μοιραία απ’ όλες τις αυταπάτες μας. «Στην Ελλάδα δεν μπορούν να συμβούν αυτά,» είναι το κλισέ του ραγιά που νομίζει ότι είναι ασφαλής όσο πιο πιστός και... προσκολλημένος εμφανίζεται στον αφέντη του.

Κι ενώ φοβάται ότι «θα του την πέσουν όλοι» μόλις τολμήσει να υπερασπιστεί τα δικαιώματα και την εθνική του αξιοπρέπεια, η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι μεγαλύτερες εθνικές τραγωδίες και οι πολεμικοί κόλαφοι για τούτον τον λαό ήταν πάντα η τραγική κατάληξη κάθε περιόδου όπου το πολιτικό προσωπικό της χώρας είχε εναποθέσει τα πάντα στα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων.

Βρισκόμαστε ήδη στις παραμονές της μεγαλύτερης ίσως εθνικής τραγωδίας στην ιστορία της χώρας. Τρία και πλέον χρόνια καθεστώτος επίσημης κατοχής έχει οδηγήσει την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού στην απόγνωση και την χώρα σε πλήρη διάλυση. Είμαστε πλέον μια ανοχύρωτη χώρα. Ο ελληνικός λαός στη μεγάλη του πλειοψηφία είναι παντελώς απαστράτευτος έναντι οιασδήποτε αυθαιρεσίας της εξουσίας και απειλής από το εξωτερικό.

Αρκεί μια απλή ίωση για να στείλει πολλές χιλιάδες στο χώμα και να σαρώσει την χώρα με την μορφή πανδημίας, ελλείψει ακόμη κι εκείνων των ελάχιστων αποτρεπτικών μέσων. Μια απλή απόφαση της κυβέρνησης και των δανειστών είναι αρκετή για να χαθούν δεκάδες χιλιάδες ζωές, οικογένειες και νοικοκυριά. Η ανθρώπινη ζωή σήμερα στην Ελλάδα δεν κοστίζει τίποτε. Η ίδια η χώρα έχει μεταβληθεί σε ξέφραγο αμπέλι για όποιον θέλει να τα κονομήσει γρήγορα, εκ του ασφαλούς και χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν.

Η αποτρεπτική ισχύς της χώρας είναι για γέλια, ή μάλλον για κλάματα. Τρία χρόνια μνημονίων κατάφεραν να διαλύσουν ολοκληρωτικά τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας σε τέτοιο βαθμό που δεν νοείται καν σήμερα εθνική άμυνα. Το αξιόμαχο και το ηθικό είναι στην χειρότερη κατάσταση από την εποχή ίδρυσης των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Οι λίγοι που έχουν απομείνει με γνώση και συνείδηση της αποστολής τους, του εθνόσημου που φέρουν, βιώνουν μια κατάσταση που δεν προσιδιάζει σε συντεταγμένες ένοπλες δυνάμεις.

Λίγο πριν η Ελλάδα οδηγηθεί στον ελληνοτουρκικό πόλεμο της ντροπής προκειμένου μετά από μια ατιμωτική ήττα να της επιβληθεί ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος του 1898 από τις μεγάλες δυνάμεις, ο Χαρίλαος Τρικούπης δήλωνε στην Βουλή: «Δεν έχομεν στρατόν. Ο ελληνικός στρατός της σήμερον είναι αγέλη.» Δεν είχε άδικο. Ο ελληνικός στρατός της εποχής δεν έπρεπε επουδενί να είναι αξιόμαχος. Τα καλύτερα στελέχη του είχαν πρωτοστατήσει στην Οκτωβριανή επανάσταση του ελληνικού λαού το 1862, που οδήγησε στην εκθρόνιση του Όθωνα και την ανατροπή της βαυαροκρατίας, της «ξένης ακρίδας», όπως την χαρακτήριζε ο λαός. Ο ελληνικός στρατός που τότε ενώθηκε με τον ελληνικό λαό σχηματίζοντας τον «στρατόλαο», είχε κατατρομάξει τις μεγάλες προστάτιδες δυνάμεις με πρώτη την Αγγλία.

Προκειμένου να κρατηθεί στα πράγματα η βασιλεία, τοποτηρητής των ξένων αποικιοκρατών επί ελληνικού εδάφους, αλλά και η κομματική φαυλοκρατία στην διακυβέρνηση του τόπου, ο ελληνικός στρατός μετατράπηκε σε αγέλη, όπως διαπίστωνε ο Τρικούπης αρκετά χρόνια αργότερα. «Η μέγιστης πλειοψηφία των ανώτερων αξιωματικών απετελείτο από τους γνωστούς αγαθούς τύπους της «κόκκινης κάλτσας», των οποίων η στρατιωτική μόρφωσις περιωρίζετο εις την τακτικήν της καταδιώξεως ληστών, φυγοδίκων και ζωοκλεπτών,» έγραφε ο Θ. Πάγκαλος στα απομνημονευματά του. Και συνέχιζε: «Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων διέπρεπον εν αυτώ οι κρασοπατέρες με τις κυρτές πάλες και τους φθηνούς παλικαρισμούς των καφωδειών. Τα Μουρουζάκια. Είναι ζήτημα αν υπήρχον 5-6 αξιωματικοί κατάλληλοι δια την εκτέλεσιν μιας απλής αναγνωρίσεως.»

Τα λόγια αυτά μου ήρθαν στο μυαλό καθώς είδα τον Γάλλο στρατηγό με το επιτελείο του να αναλαμβάνει τα καθήκοντά του στο στρατηγείο της 1ης (ανύπαρκτης) στρατιάς στην Λάρισα, επικεφαλής της νέας λεγεώνας των ξένων που οργανώθηκε για να συνεχίσει την σφαγή στην Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία. Με τους Έλληνες αξιωματικούς να το υποδέχονται κατά το πρότυπο που το 1955 ο Π. Κανελλόπουλος είχε υποδεχτεί τον Βαν Φλητ στο αεροδρόμιο της Αθήνας επιδεικνύοντας το άγημα που απέδιδε τιμές, λέγοντας: «Ιδού ο στρατός σας!»

Τις ίδιες ημέρες που η λεγεώνα των ξένων εκ Γαλλίας εγκαθίσταντο στη Λάρισα, διεξάγονταν ασκήσεις ταχείας επέμβασης ελληνικών και αμερικανικών δυνάμεων με στόχο μια πιθανή στρατιωτική επέμβαση στην υπερδνειστερία, ή και στην Κριμαία εναντίον των Ρώσων. Δεν ξέρω γιατί και με ποιο πρόσχημα φέρουν ελληνικό εθνόσημο όσοι συμμετέχουν σε τέτοιου είδους ασκήσεις. Το μόνο που ξέρω είναι ότι με τέτοια στελέχη που συμπεριφέρονται σαν τυπικοί μισθοφόροι, οι οποίοι τυχαίνει να φέρουν εθνόσημο, η χώρα κινδυνεύει όσο ποτέ άλλοτε.

Έχουμε πια όλα τα προσόντα για να μας οδηγήσουν εκ νέου οι δανειστές μας σε μια νέα παραλλαγή ενός πολέμου της ντροπής σαν αυτόν του 1897 προκειμένου να μας επιβάλουν τετελεσμένα. Το πιστεύει, δεν το πιστεύει κανείς, πολύ σύντομα – ίσως πολύ πιο σύντομα απ’ ότι μπορεί να υποθέτει κανείς με βάση τις εξελίξεις – θα δοκιμαστεί ο καθένας μας ξεχωριστά. Ο πόλεμος για την κατοχή, διάλυση και εκποίηση της χώρας που ξεκίνησε με οικονομικούς όρους εναντίον του λαού, θα συνεχιστεί αργά ή γρήγορα και με στρατιωτικοπολιτικούς όρους. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό.