Το
αστικό πολιτικό σύστημα αναμορφώνεται, για να εξασφαλιστούν οι συνθήκες
για ομαλή εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων που θα απολαμβάνουν μαζική λαϊκή
στήριξη. Οι εξελίξεις που συνοδεύουν την αποκάλυψη της εγκληματικής
δράσης της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή αξιοποιούνται σε αυτή την
κατεύθυνση. Διεργασίες υπάρχουν τόσο στο λεγόμενο «δεξιό» όσο και στον
«κεντρο-αριστερό», «σοσιαλδημοκρατικό» πόλο. Υπάρχουν σενάρια
συγκρότησης νέας «δεξιάς» πολιτικής
δύναμης τύπου «Εθνικού Μετώπου» της Λεπέν, επιδρώντας και σε κόντρες στο εσωτερικό της ΝΔ. Από την άλλη, η ανασύνταξη της σοσιαλδημοκρατίας με πυρήνα το ΠΑΣΟΚ είναι πολύ δύσκολη, ενώ όσον αφορά τη «νέα σοσιαλδημοκρατία» του ΣΥΡΙΖΑ, ο συνδυασμός των «ρεαλιστικών προσαρμογών» με τη χρήση «ριζοσπαστικής συνθηματολογίας» για να παγιδεύονται εργατικά - λαϊκά στρώματα αποδεικνύεται αντιφατική διαδικασία. Ενώ ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ κοντράρονται για το ποιος υπερασπίζεται την «ομαλότητα», δημοσιολόγοι της αστικής τάξης (σωστά από τη σκοπιά τους) κριτικάρουν αυστηρά τις «υπερβολές» και ιδιαίτερα κυβερνητικές τοποθετήσεις που προσάπτουν στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά που δεν έχει (π.χ. θέση για έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ). Επισημαίνουν ότι δεν πρέπει να υπονομευτεί η δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει εναλλακτική λύση αστικής διακυβέρνησης. Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι κυβερνητικές τοποθετήσεις πάνε μακρύτερα από την προσπάθεια άσκησης πίεσης στον ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο του διπολικού καβγά. Στοχεύουν στην πραγματικότητα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα ταυτίζοντάς το με τη ναζιστική δράση.
Το ζητούμενο είναι οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιήσουν το παιχνίδι που παίζεται, να μη μένουν θεατές των εξελίξεων. Μπορούν να παρέμβουν σε αυτές μέσα από την ενίσχυση της δικιάς τους δύναμης που δεν είναι άλλη από την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη λαϊκή συμμαχία σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Εχουν τη δυνατότητα να συσπειρωθούν γύρω από το ΚΚΕ, το δικό τους κόμμα. Οχι βεβαίως ελπίζοντας σε «διόρθωση» του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος αλλά βάζοντας εμπόδια στην ανασύνθεσή του, παλεύοντας για την ανατροπή του.
δύναμης τύπου «Εθνικού Μετώπου» της Λεπέν, επιδρώντας και σε κόντρες στο εσωτερικό της ΝΔ. Από την άλλη, η ανασύνταξη της σοσιαλδημοκρατίας με πυρήνα το ΠΑΣΟΚ είναι πολύ δύσκολη, ενώ όσον αφορά τη «νέα σοσιαλδημοκρατία» του ΣΥΡΙΖΑ, ο συνδυασμός των «ρεαλιστικών προσαρμογών» με τη χρήση «ριζοσπαστικής συνθηματολογίας» για να παγιδεύονται εργατικά - λαϊκά στρώματα αποδεικνύεται αντιφατική διαδικασία. Ενώ ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ κοντράρονται για το ποιος υπερασπίζεται την «ομαλότητα», δημοσιολόγοι της αστικής τάξης (σωστά από τη σκοπιά τους) κριτικάρουν αυστηρά τις «υπερβολές» και ιδιαίτερα κυβερνητικές τοποθετήσεις που προσάπτουν στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά που δεν έχει (π.χ. θέση για έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ). Επισημαίνουν ότι δεν πρέπει να υπονομευτεί η δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει εναλλακτική λύση αστικής διακυβέρνησης. Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι κυβερνητικές τοποθετήσεις πάνε μακρύτερα από την προσπάθεια άσκησης πίεσης στον ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο του διπολικού καβγά. Στοχεύουν στην πραγματικότητα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα ταυτίζοντάς το με τη ναζιστική δράση.
Το ζητούμενο είναι οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιήσουν το παιχνίδι που παίζεται, να μη μένουν θεατές των εξελίξεων. Μπορούν να παρέμβουν σε αυτές μέσα από την ενίσχυση της δικιάς τους δύναμης που δεν είναι άλλη από την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη λαϊκή συμμαχία σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Εχουν τη δυνατότητα να συσπειρωθούν γύρω από το ΚΚΕ, το δικό τους κόμμα. Οχι βεβαίως ελπίζοντας σε «διόρθωση» του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος αλλά βάζοντας εμπόδια στην ανασύνθεσή του, παλεύοντας για την ανατροπή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου