Ουδείς μπορεί να προβλέψει την έναρξη και την πρόοδο της επανάστασης... Έχει τους δικούς της μυστηριώδεις νόμους...

«Ουδείς μπορεί να προβλέψει την έναρξη και

την πρόοδο της επανάστασης.

Έχει τους δικούς της μυστηριώδεις νόμους»

(Β. Ι. Λένιν)

Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

Στον προηγούμενο Δευκαλίωνα διατυπώσαμε δημόσια το ερώτημα «Εμείς τα θύματα του μνημονίου, τι πρέπει να κάνουμε;». Την απάντηση την έδωσε άμεσα η κοινωνική αντιπολίτευση της Τουρκίας που βγήκε στους δρόμους και συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής του νέο-οθωμανικού καθεστώτος.

Ποια είναι τα πραγματικά και βαθύτερα αίτια αυτής της μαζικής εξέγερσης, δεν γνωρίζουμε ακόμα. Παρ’ ότι είμαστε γείτονες χώρες, εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε ελάχιστα για τον γειτονικό λαό. Τους θεωρούμε a priori εχθρούς και δεν τους...

μελετάμε. Ανόητη επιλογή, επειδή ακριβώς η τουρκική πολιτικοοικονομική ελίτ έχει στρατηγική επιλογή την σύγκρουση με την Ελλάδα, πρέπει να παρακολουθούμε  συνεχώς τι συμβαίνει στην γειτονική χώρα.

Στην Ελλάδα οι θαυμαστές και οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού τονίζουν και προβάλουν το τουρκικό οικονομικό “θαύμα”. Ένα οικονομικό θαύμα που στηρίζεται στις εξαγωγές στην ΕΕ και στον εσωτερικό δανεισμό που τονώνει την λιανική κατανάλωση. Αυτό το μοντέλο είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί από το 1978 έως σήμερα το Τουρκικό ΑΕΠ κατά 3,5 φορές (σε ευρώ) και 5 φορές (σε δολάρια), σε αποπληθωρισμένες τιμές. Την ίδια στιγμή ο κατώτατος μισθός παραμένει σχεδόν σταθερός και είναι το 50% του κατώτατου μισθού της Ελλάδας της κρίσης.

Φυσικά δεν μιλάμε για εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Στην Τουρκία το εργατικό κόστος συμπιέζεται συνεχώς προκειμένου οι τιμές των τουρκικών προϊόντων να είναι ίσες ή χαμηλότερες των αντίστοιχων κινέζικων. Μέχρι σήμερα δεν το έχει καταφέρει αφού τα τούρκικα προϊόντα είναι κατά 15% ακριβότερα κατά μέσο όρο από τα αντίστοιχα κινέζικα. Αυτή ακριβώς η διαφορά έχει καταστήσει την Τουρκία ενδιάμεσο σταθμό προϊόντων. Δηλαδή εισάγεται το κινέζικο προϊόν ημί-έτοιμο στην Τουρκία, τελειοποιείται, συσκευάζεται και εξάγεται κατόπιν στην ΕΕ. Κατανοούμε όλοι ότι η υπεραξία που απομένει στην Τουρκική Οικονομία από αυτήν την διαδικασία είναι ελάχιστη.

Ταυτόχρονα όμως η κατανάλωση της τούρκικης μεσαίας τάξης καλύπτεται κυρίως από τις εισαγωγές καταναλωτικών προϊόντων από την ΕΕ. Παρά την εκστρατεία «καταναλώστε τούρκικα προϊόντα», οι Τούρκοι καταναλωτές αγοράζουν δυτικά προϊόντα. Αποτέλεσμα το περιβόητο Εμπορικό Ισοζύγιο είναι ελλειμματικό, με ένα έλλειμμα που αυξάνεται συνεχώς. Η μόνη λύση για την Τουρκική Οικονομία θα ήταν η εύρεση νέων αγορών. Κι εκεί έρχεται η μεγαλόπνοη σε ανοησία πολιτική Νταβούτογλου. Αντί να βρίσκει, χάνει αγορές (Συρία, Ιράκ, Ιράν, κ.λπ.). Άρα οι τουρκικές εξαγωγές, που χάνουν νέες αγορές και είναι ήδη υποτιμημένες λόγω της χαμηλής τουρκικής υπεραξίας, πλήττονται ακόμα περισσότερο από την μείωση της κατανάλωσης στην δύση. Άρα πτώση της παραγωγικής δραστηριότητας. Κάτι που είχε αντανάκλαση και στα επίσημα δημοσιονομικά στοιχεία της Τουρκίας. Προέβλεπαν ανάπτυξη το 2012 περίπου 4% και τελικά πέτυχαν συγκυριακά (γιατί είχαν αυξημένες εξαγωγές χρυσού στο Ιράν) μόλις 2,2%.

Τί θέλουμε να πούμε με όλα αυτά;

Παρ’ ότι η Τουρκική Οικονομία δανείζεται ακόμη με πολύ χαμηλά επιτόκια, το περιβόητο “Τούρκικο Οικονομικό Θαύμα” τελειώνει, αφού κι αυτό πλήττεται πλέον από την διεθνή οικονομική κρίση. Μοιραία το κράμα αντιδημοκρατικής λειτουργίας-ανυπαρξίας κοινωνικού κράτους και οικονομικής ανέχειας θα δώσει τα αποτελέσματα, που τα πρώτα δείγματα βλέπουμε αυτές τις ημέρες στις τηλεοράσεις μας.

Συμπερασματικά, σε όλες τις χώρες του Tρίτου Kόσμου που εφαρμόσθηκαν προγράμματα του ΔΝΤ, τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα εντείνονται την ίδια ώρα που οι κυρίαρχες τάξεις πλουτίζουν. Απολύτως αντικειμενικά, τα προγράμματα του ΔΝΤ αποτυγχάνουν γιατί η παγκόσμια οικονομική κρίση μετατρέπει την προαναφερόμενη ανισορροπία σε αξεπέραστη αρνητική παραμέτρο. Και στην Τυνησία πριν δύο (2) χρόνια και στην Τουρκία αυτές τις ημέρες ένα ασήμαντο γεγονός έβγαλε τις απλές και για χρόνια καταπιεσμένες λαϊκές μάζες στους δρόμους.

Δικαιώνεται για ακόμα μία φορά η θέση: «Ουδείς μπορεί να προβλέψει την έναρξη και την πρόοδο της επανάστασης. Έχει τους δικούς της μυστηριώδεις νόμους» (Β. Ι. Λένιν)