Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Η ΑΕΚ είναι από τη φύση της ένας Σύλλογος που η δράση και η ύπαρξή του δεν περικλείονται αποκλειστικά στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου...

Το λουλούδι του πολέμου...
Η ΑΕΚ είναι από τη φύση της ένας Σύλλογος που η δράση και η ύπαρξή του δεν περικλείονται αποκλειστικά στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Είναι λοιπόν λογικό η στήλη «Καπαδοκίας 2» να αφιερώνει ένδοξο ...μελάνι στην επέτειο του Βελιγραδίου.
Το ταξίδι της ΑΕΚ στο Βελιγράδι έχει το δικό του συμβολισμό. Που είναι πάγιος, σταθερός και αμείωτος. Για αυτό δεν χρειάζεται κάθε χρόνο να αλλάζεις τις...
λέξεις με τις οποίες τον περιγράφεις. Ούτως ή άλλως ακόμα και αυτές είναι σχεδόν τίποτα μπροστά στα γεγονότα. Όπως για παράδειγμα το ταξίδι της ΑΕΚ στο Βελιγράδι. Αυτά... Καλό ταξίδι να έχουμε στα Γιάννενα, καλή τύχη στην ομάδα και να πάνε όλα καλά στο φινάλε της σεζόν που δεν πιστεύαμε ότι θα ζήσουμε ποτέ.
Ιδιαιτερότητες...
Κάθε ομάδα πάνω στον πλανήτη έχει της δικές της ιδιαιτερότητες. Είναι μεγάλη στα μάτια των οπαδών της, και το μεγαλείο της συνοδεύεται από κάποιες ιστορίες. Κάποιες πραγματικές, κάποιες φουσκωμένες, κάποιες που ξεπέρασαν τα όρια της πραγματικότητας και άγγιξαν τα σύνορα του αστικού μύθου. Ιστορίες, άλλες μικρές, άλλες μεγάλες, αλλά όλες σημαντικές στα μάτια του κόσμου της. Η ΑΕΚ έχει τις δικές της μικρές ιστορίες, οι οποίες συνοδεύουν τη φήμη της και την ανεβάζουν στα μάτια των οπαδών της. Ιστορίες, άλλες μικρές, άλλες μεγάλες, αλλά όλες σημαντικές στα μάτια του κόσμου της. Από το δώρο του Μπάρλου στον Τάσο για την εκτέλεση ενός πέναλτι το '77 στο γεγονός ότι η «Ένωση» ήταν η πρώτη ομάδα που αγωνίστηκε με άμυνα ζώνης στην Ελλάδα. Από το γεγονός ότι είναι η μοναδική ελληνική ομάδα που έχει κατακτήσει όλους τους τίτλους μέχρι την ...μπούκα σε εκκλησία της Έδεσσας λίγο πριν την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1993. Μέχρι που έφτασε η ώρα για ένα ταξίδι το οποίο θα έφερνε την ΑΕΚ να αντιμετωπίσει κατάματα τους λόγους για τους οποίους υπάρχει.
Ο Μπράνκο, ο Άλβιν και ο Πάρις
Το ταξίδι της ΑΕΚ στο Βελιγράδι ανήκει στην πρώτη κατηγορία από τις προαναφερόμενες. Τις πραγματικές ιστορίες. Αυτές που δεν έχουν την ανάγκη να φουσκώσουν γιατί το υπόβαθρό τους παραμένει αναλλοίωτο στο χρόνο και κυματίζει συμβολικά. 75 χρόνια μετά τη γέννησή της, η «Ένωση» κατάφερε να ξύσει τις αιτίες για τις οποίες τη «συνέλαβε» μία παρέα προσφύγων στην οδό Βερανζέρου. Το φιλικό απέναντι στην Παρτιζάν είναι ίσως η μεγαλύτερη στιγμή στην «κιτρινόμαυρη» Ιστορία γιατί διατρανώνει αυτό που πρεσβεύει και δεν ανταλλάσσεται με όλα τα λεφτά του κόσμου: Τη διαφορετικότητα. Μεγάλο πράγμα η διαφορετικότητα... Η ΑΕΚ εκείνης της περιόδου δεν κέρδισε τίποτα. Ένα εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ κατάφερε να πάρει χάρη στον Μαλαδένη και τον ...Καρκαμάνη. Ωστόσο ένα μπούγιο από ονόματα που –ποδοσφαιρικά- πέρασαν και δεν ακούμπησαν γράφτηκαν στην μαύρη πλάκα με χρυσά γράμματα. Το όνομα του Μπράνκο Μιλοβάνοβιτς, του Άλβιν Τσέκολι, το γκολ του Πάρι Ζουμπούλη. Το πούλμαν της Original, το αεροπλάνο της αποστολής με τους οπαδούς... Ένα παζλ διαφορετικότητας και μία μάχη του υποσυνείδητου κόντρα στην ψυχρή –τότε- πραγματικότητα.
Είναι όντως διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ
Λίγες ώρες πριν φύγει η αποστολή της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ ο Ολυμπιακός του Ντούσαν Μπάγεβιτς αντιμετώπιζε τον ΠΑΟΚ. Η «Ένωση» του Μπλαχίν ήταν βαθμολογικά κοντά στους «ερυθρόλευκους» έχοντας νικήσει τον Εθνικό Αστέρα στην Καισαριανή. Στο 91ο του ματς της Καλογρέζας που ήταν κολλημένο στο «Χ» ο Νινιάδης δέχεται ένα μαρκάρισμα μέσα στην περιοχή από τον Μιχόπουλο. Ο Βαλλιάνος δίνει πέναλτι. Ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη και κατά συνέπεια, πήρε κεφάλι εκ νέου στη βαθμολογία. Στην ΑΕΚ νευρίασαν αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε, τη συγκεκριμένη φορά. Γιατί τρεις μέρες αργότερα υπήρχε το ραντεβού με την Ιστορία. Την πραγματική Ιστορία. Όχι αυτή που γράφεται με πέναλτι, κουμπαριές, φιλίες, εκδικάσεις, επαφές και «πρέπει». Αυτή που γράφεται με την αδρεναλίνη, την τοποθέτηση του κινδύνου στις αποσκευές και το σήκωμα της ψυχής. Αυτή που γράφεται, στον πόλεμο, στο Βελιγράδι μέσα στις γκρεμισμένες πολυκατοικίες, στην ανθρώπινη θλίψη, στο θάνατο και όπου αλλού τολμούν οι Αετοί...
Υ.Γ.1: Το κείμενο είναι αφιερωμένο στον Σίμο, στον Στέλιο, στον Τόλη, στον Ντέμη, στον Μπράνκο, στον Μπόσκο, στον Ηλία, στον Μάρτον, στον «Εύρι», σε όσους φαίνονται και σε όσους δεν φαίνονται στο παρακάτω βίντεο, το περιεχόμενου του οποίου ανάγκασε τον ξένο Τύπο να σπαταλήσει ακόμα και πρωτοσέλιδο που αναφέρει την ΑΕΚ ως τη «μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου»...
Υ.Γ.2: Η σχέσεις με την Παρτιζάν δεν είναι οι ...καλύτερες δυνατές. Εννοείται ότι αυτό λίγο απασχολεί. Η παραπάνω φωτογραφία νομίζω ότι τα ξεπερνάει όλα. Ο Ντέμης, ο Μαλαδένης, ο Ατματσίδης και ο Μιλοβάνοβιτς φορώντας την «κιτρινόμαυρη» κρατούν στα χέρια την αιτία της δημιουργίας της ΑΕΚ. Πολλές φορές στη ζωή κάνεις πράγματα που έχουν μεγάλη απήχηση. Αλλά πάνω από όλα τα κάνεις για τον ίδιο σου τον εαυτό...
Άκης Γεωργίου  "aekvoice"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger