Υπό εξαφάνιση ψάρια

Δεν επιβιώνουν οι μπακαλιάροι, οι γλώσσες, τα χταπόδια, οι μπράσκες, οι καραβίδες και οι αστακοί
Εξαφανίζονται σιγά σιγά τα ψάρια του Παγασητικού, γεγονός που ήδη είναι γνωστό μεταξύ αλιευτικών κύκλων και αποδίδεται κυρίως, σύμφωνα με τα όσα ανάφερε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Παράκτιας Αλιείας Μαγνησίας και αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιοκτητών Παράκτιας Αλιείας, κ. Θοδωρής Γάκης, στην υπεραλίευση σε συνδυασμό με τη μόλυνση, δύο παράγοντες που συμβάλλουν σημαντικά στην εξαφάνιση διαφόρων ειδών ψαριών.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αθηνά Τσιργή
Όπως αναφέρει ο ίδιος, όχι μόνο ο Παγασητικός αλλά ολόκληρη η Μεσόγειος έχουν «χτυπήσει κόκκινο» και γι’ αυτό πρέπει να ληφθούν απαραίτητα μέτρα προτού υποστεί τεράστια ζημιά ο Παγασητικός.
Μάλιστα αναφερόμενος στη ρύπανση του Παγασητικού ο κ. Γάκης τόνισε ότι σε αυτήν συμβάλουν καθοριστικά τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα και τα λύματα που καταλήγουν μέσα στον Παγασητικό: «Τα φυτοφάρμακα που έχουν μεγάλη υπολειμματική διάρκεια και αυξημένη τοξικότητα αποτελούν σημαντική απειλή για τη χλωρίδα και την πανίδα της χερσαίας περιοχής αλλά και των υδάτινων οικοσυστημάτων.
Ο εμπλουτισμός των υδάτων με οργανικό φορτίο και θρεπτικά συστατικά προκαλεί αύξηση της φυτικής βιομάζας και μείωση της διαύγειας και του οξυγόνου των νερών.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ακατάλληλου περιβάλλοντος για τη διαβίωση οργανισμών που έχουν υψηλή απαίτηση σε οξυγόνο, ενώ συγχρόνως υποβαθμίζεται η ποιότητα του νερού», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Γάκης, προσθέτοντας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πάρει μέτρα για την προστασία των θαλασσών, ωστόσο πολλά από αυτά τα μέτρα δεν εφαρμόζονται.
Πληγή για τον Παγασητικό η υπεραλίευση
Τα ψάρια στον Παγασητικό που πλήττονται περισσότερο από την υπεραλίευση σύμφωνα με τον κ. Γάκη είναι τα βενθικά ψάρια, δηλαδή οι μπακαλιάροι, οι γλώσσες, τα χταπόδια, οι μπράσκες, οι καραβίδες και οι αστακοί. Τα ψάρια που αλιεύονται συστηματικά είναι οι μπακαλιάροι, τσιπούρες, μπαρμπούνια, τα οποία παρουσιάζουν δραματική συρρίκνωση στον Παγασητικό Κόλπο, ενώ τα καπόνια και οι γλώσσες έχουν εξαφανιστεί εντελώς.
Αντίθετα στα αφρόψαρα δεν παρατηρείται καμία μείωση, δηλαδή στους γαύρους, σαρδέλες, γόπες κ.τ.λ.
«Η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει πολλούς στην ανεργία και βρίσκουν διέξοδο στη θάλασσα. Με την εντατικοποίηση της αλιείας στον Παγασητικό υπάρχει και υπεραλίευση με αποτέλεσμα να εξαφανίζονται διάφορα είδη. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που βλέπουμε πλέον πολύ μικρά ψάρια να πωλούνται, καθώς αλιεύονται όλα. Όταν πέφτει το δίχτυ πάνω στους βιότοπους είναι αδύνατο για τα ψάρια να ξεφύγουν» αναφέρει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Παράκτιας Αλιείας Μαγνησίας και αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιοκτητών Παράκτιας Αλιείας.
Το θέμα, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι πολύ σοβαρό και δυστυχώς δεν περιορίζεται μόνο σε επίπεδο νομού, αλλά πλήττει σχεδόν όλη τη λεκάνη της Μεσογείου με σημαντικά αρνητικές επιπτώσεις τόσο στο εισόδημα των αλιέων, όσο και στη λειτουργία του θαλάσσιου οικοσυστήματος.
Τα αίτια είναι πλέον γνωστά, με τους αλιείς να πέφτουν οι ίδιοι θύματα της υπεραλίευσης που εφαρμόζουν για αρκετά χρόνια τώρα με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας και του μεγάλου μεγέθους των αλιευτικών σκαφών, αλλά και της σημαντικής μόλυνσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Από την πλευρά της η πρόεδρος παράκτιας αλιείας Νοτίου Πηλίου κ. Ασπασία Λάντζου, αναφερόμενη στο πρόβλημα, τόνισε: «Πράγματι χρόνο με το χρόνο μειώνονται τα ψάρια στον Παγασητικό. Αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει πρόβλημα στη θάλασσα. Πλέον δεν μπορούμε να δουλέψουμε, πηγαίνουμε ίσα ίσα για το μεροκάματο και για τα πετρέλαια. Τις καλές εποχές με μια ψαριά βγάζαμε 100 με 150 ευρώ μεροκάματο, τώρα με το ζόρι βγάζουμε 60 με 70 ευρώ», τονίζει η κ. Λάντζου.
Πανευρωπαϊκή μελέτη για την Αλιεία
Στο μεταξύ σύμφωνα με πανευρωπαϊκή μελέτη για την αλιεία που δημοσιεύτηκε σε αθηναϊκή εφημερίδα προκύπτει ότι εξαφανίζονται τα ψάρια από τις ελληνικές θάλασσες.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι καταναλώνουμε πολύ περισσότερα ψάρια από όσα παράγουν οι θάλασσές μας. Τα ψάρια θα είχαν αφανιστεί από τον Αύγουστο, αν η χώρα μας βασιζόταν μόνο στην ντόπια παραγωγή και δεν εισήγε αλιεύματα.
Οι ειδικοί λαμβάνουν υπόψη την αλιευτική παραγωγή (ψαριές και ιχθυοτροφεία) της κάθε χώρας και τη ζήτηση-κατανάλωση, συνυπολογίζοντας εισαγωγές και εξαγωγές. Από την εξίσωση αυτή καταλήγουν στον ετήσιο δείκτη αυτάρκειας, ο οποίος φανερώνει και την ημερομηνία εξάντλησης των ντόπιων ιχθυαποθεμάτων.
Από το 1990 μέχρι και το 2009 τα ψάρια της Ελλάδας... εξαντλούνται κάθε χρόνο κοντά στον Αύγουστο, με τάσεις επιδείνωσης.

Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα