Heil Jesus!

Ενώ ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και η Ιερά Σύνοδος κάνουν τουμπεκί σε ό,τι αφορά τη φρικαλέα δράση της Χρυσής Αυγής –αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά τον αντιδραστικό ρόλο της Εκκλησίας-, ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος θυμάται τον λόγο και τη ζωή του Χριστού, και αλλάζει τα φώτα στη Χρυσή Αυγή, με αποτέλεσμα να δέχεται απειλές για τη ζωή του. Οπωσδήποτε, δεν είμαι ο πιο κατάλληλος να αναφερθώ σε χριστιανικά θέματα, αφού δεν είμαι χριστιανός αλλά ούτε και τίποτε άλλο• αυτήν την εποχή, είμαι μεταξύ του αθεϊσμού και του ντεϊσμού αλλά με εκφράζει και ο τεντιμποϊσμός.
Αποδέχομαι τον Χριστό σαν έναν σπουδαίο δάσκαλο αλλά οι χριστιανοί –όπως, άλλωστε, και οι πιστοί όλων των θρησκειών και όλων των δογμάτων- μου προκαλούν αναγούλα, αφού είναι υποκριτές και δεν έχουν καμία σχέση με τον Χριστό.
Επίσης, δεν ξεχνώ πως ο Χριστός δεν ήταν χριστιανός. Ο Χριστός ήταν ο Χριστός. Με τον ίδιο τρόπο που ο Μαρξ δεν ήταν μαρξιστής – ο Μαρξ ήταν ο Μαρξ.
Τέλος πάντων, τώρα είμαι με τον μητροπολίτη Παύλο που είναι αντιφασίστας και αντιρατσιστής.
Αφού ξεκαθάρισα πως είμαι με τον μητροπολίτη Παύλο και θα πλακώσω στα μπουνίδια όποιον τον πειράξει, θέλω να σταθώ στη δήλωση του πως «όποιος τάσσεται στο πλευρό της Χρυσής Αυγής δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και χριστιανός».
Σαφώς, δεν μπορεί να είναι χριστιανός όποιος τάσσεται στο πλευρό της Χρυσής Αυγής αλλά ούτε Έλληνας μπορεί να είναι ο χριστιανός. Ή το ένα θα είσαι ή το άλλο.
Από την άλλη, δεν μπορεί να είσαι και Έλληνας και Χρυσή Αυγή. Δεν γίνεται. Αποφάσισε τι είσαι.
Θεωρητικά, ούτε χριστιανός και καπιταλιστής μπορεί να είσαι• άλλο αν οι χριστιανοί είναι οι καλύτεροι καπιταλιστές.
Βέβαια, οι κάτοικοι αυτής της χώρας μπορούν να είναι και Έλληνες και χριστιανοί και χρυσαυγίτες και καπιταλιστές μαζί, αφού είναι δούλοι και οι δούλοι νομίζουν πως μπορούν να είναι απ’ όλα μια και είναι ένα τίποτα.
Εγώ δεν είμαι ούτε Έλληνας, ούτε χριστιανός, ούτε Χρυσή Αυγή, ούτε καπιταλιστής, ούτε Ολυμπιακός, επειδή ξέρω πως σε αυτή τη ζωή έχουμε έρθει για να γίνουμε άνθρωποι. Και προσπαθώ να γίνω άνθρωπος. Και αν και αντιπαθώ τις θρησκείες, θα μπορούσα, ίσως, να δεχτώ μια θρησκεία: τη θρησκεία άνθρωπος.
Και θα συμφωνούσε μαζί μου και ο Χριστός. Γιατί σημασία έχει να αγαπάς. Αλλά είναι πιο εύκολο να μισείς. Γι’ αυτό οι δούλοι του πλανήτη κάνουν πολέμους. Και σκοτώνονται. Και τότε είναι μόνο νεκροί. Τίποτε άλλο.
(Τις προάλλες, έπεσε στα χέρια μου το τετράδιο με τις εκθέσεις μου στην Ε΄ Δημοτικού και διαπίστωσα πως στα 10 μου χρόνια έγραφα πιο περίπλοκα από τον τρόπο που γράφω σήμερα. Δεν ξέρω πώς κατάφερα μετά από τόσα χρόνια να σκέφτομαι και να γράφω σαν χαζό πεντάχρονο παιδί αλλά το θεωρώ κατάκτηση. Και λύτρωση.)
ΠΗΓΗ