ΒΟΛΟΣ: Η γραφειοκρατία αγκαζέ με Σύριζα ενάντια στην πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης

Με μαζική συμμετοχή των εργαζομένων πραγματοποιήθηκε η απεργία της 18/10 στο Βόλο, παρά τη νέα απεργιακή τουφεκιά ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ που προκήρυξe νέα «πανευρωπαϊκή» απεργία στις 14/11, αξιοποιώντας τις διεθνείς διασυνδέσεις της γραφειοκρατίας.
Μετά από 18 μήνες εγκατάλειψης της πλ. Ελευθερίας, απουσίας και κρυψίματος στα στενά του Εργατικού Kέντρου Βόλου, oι γραφειοκράτες βρέθηκαν ξανά εκεί με παρότρυνση των τοπικών συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας να εμφανιστούν στο προσκήνιο ενόψει των εκλογών του ΕΚΒ και της ΓΣΕΕ την άνοιξη 2013.
Σε μια γεμάτη πλατεία Ελευθερίας οι γραφειοκράτες μίλησαν σα να μη συμβαίνει τίποτα, ρίχνοντας νέες αγωνιστικές κορώνες.
Οι διοργανωτές των ανεξάρτητων απεργιακών συγκεντρώσεων αντιμετώπισαν την πρόκληση της γραφειοκρατίας με σχετικά ελλειπή προετοιμασία. Σαφώς υπάρχει εξήγηση γι αυτό: μέσα σε 20 μέρες έχουν διοργανωθεί, από την πλειοψηφία των δυνάμεων που διοργανώνουν και τις αναξάρτητες απεργιακές συγκέντρωσεις(ή έστω συμμετέχουν χωρίς να καταβάλλουν περαιτέρω προσπάθεια), 4 μεγάλες κινητοποιήσεις(απεργία 26/9, αντιφασιστική 6/10, Καραβάνι ΒΙΟ.ΜΕ 13/10, απεργία 18/10). Απ’ την άλλη η γραφειοκρατία δεν ήταν μόνη. Με πατρονάρισμα ΣΥΡΙΖΑ, μλ-ΚΚΕ, ΚΚΕμλ, ΞΕΚΙΝΗΜΑ θέλουν να σταθούν στα πόδια εν μέσω κοινωνικής οργής και αγανάκτησης.
Επιπλέον, έγινε μια πρόσθετη προσπάθεια να σκεπαστεί όσο πιο καλά γίνεται το μήνυμα της απεργίας της 26^ης Σεπτέμβρη, ότι οι απεργιακές τουφεκιές πρέπει να μετατραπούν σε Γενική Απεργία Διαρκείας.
Οι διοργανωτές των ανεξάρτητων απεργιακών συγκεντρώσεων, είχαν μεταθέσει την ανεξάρτητη απεργιακή συγκέντρωση στις 10πμ (το ΕΚΒ στις 9.30πμ) αντί της συνήθους που ήταν στις 11πμ.
Ο ελλειπής σχεδιασμός είχε ως αποτέλεσμα να μην βρεθούν όλες οι δυνάμεις (από νωρίς ήταν η Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, η Ανοικτή Συνέλευση Μαγνησίας και η Λαική Συνέλευση Αγ.Νεκταρίου καθώς και το ΕΕΚ) που απαιτούντο έγκαιρα στην πλατεία κι έτσι όταν το ΕΚΒ αποφάσισε να φύγει, ο μεγαλύτερος όγκος των συγκεντρωμένων (περίπου 2500-3000) το ακολούθησε.
Η ανεξάρτητη εργατική απεργιακή συγκέντρωση ξεκίνησε μετά την αναχώρηση των εργατοπατέρων. Σε ανεξάρτητη μικροφωνική διαβάστηκαν όλες οι ανακοινώσεις των διοργανωτών και δόθηκε χρόνος να μιλήσει οποιοσδήποτε εργαζόμενος. Περίπου 500 διαδηλωτές ξεκίνησαν την πορεία από την πλ. Ελευθερίας και μέσω Ιωλκού και Δημητριάδος, με μικρή στάση στα άτυπα γραφεία της ΧΑ στη Σκενδρεράνη κατέληξαν στο Θόλο όπου και πραγματοποιήθηκε συνέλευση για να καθορίσει τα επόμενα βήματα των οργανώσεων και συλλογικοτήτων τη κρίσιμη περίοδο που διανύουμε. Αισθητή ήταν η μετά από καιρό συγκροτημένη παρουσία των φοιτητικών συλλόγων που είχαν πάρει από τις γενικές συνελεύσεις τους αποφάσεις στήριξης της ανεξάρτητης πορείας μέσα από τα πλαίσια των σχημάτων ΕΑΑΚ.
Η ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία με μαχητικότητα και παλμό (σ΄αντίθεση με τη ψόφια συγκέντρωση του ΕΚΒ και την έλλειψη ενός πολιτικού προτάγματος και προοπτικής, δηλαδή ‘αντίσταση μέχρι να πεθάνουμε όλοι’) πρόβαλλε το σύνθημα της Γενική Απεργίας Διαρκείας, την οργάνωση των εργατών από τα κάτω μακριά από τους γραφειοκράτες που έχουν υπονομεύσει την πάλη της εργατικής τάξης τρία χρόνια τώρα, ενάντια στους καπιτα-ληστές, το κράτος και τους φασίστες.
Η συγκρότηση του ανεξάρτητου κέντρου αγώνα των εργατών, που σαν πρωτοβουλία έχει ήδη αναληφθεί και στον Βόλο, είναι κομβικό καθήκον καθώς οι εκατοντάδες συμμετέχοντες στις ανεξάρτητες απεργιακές συγκεντρώσεις απαιτούν μια οργάνωση κι ένα σχέδιο μάχης.
Από τη πλευρά των πολιτικών οργανώσεων (ΕΕΚ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και συλλογικοτήτων (Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, Κατάληψη Ματσάγγου, Ανοικτή Συνέλευση Μαγνησίας & Λαϊκή Συνέλευση γειτονιάς Αγ. Νεκταρίου) που στήριξαν την ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία, το ραντεβού ανανεώθηκε για την επόμενη μεγάλη συγκέντρωση.
Παρά τη σχετική πολιτική επιτυχία του ΕΚΒ στην απεργιακή συγκέντρωση, δηλ. να προκαλέσει όση σύγχυση μπορούσε για τα καθήκοντα της επόμενης μέρας,  με την απαραίτητη περιφρούρησή με παλούκια με μαύρες σημαίες υπό το φόβο της επανάληψης των επεισοδίων του 2010, ο πολιτικός του σχεδιασμός υπό το πρίσμα της συριζοποίησης έχει κοντά ποδάρια καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, οι πολιτικές «επιτυχίες» της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά θα αποδειχτούν άνθρακας και το κομβικό ζήτημα το πια κοινωνική τάξη θα έχει την εξουσία για να λύσει τη κρίση προς όφελός της έχει ήδη  μπει  ξανά με μεγάλη οξύτητα.
Η πρόβα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό επίπεδο, που σέρνει πίσω του και τμήματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, δείχνει το δρόμο της πρότασης Τσίπρα για την υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνηση με πυρήνα ΣΥΡΙΖΑ κι αγκαζέ μερίδες του κεφαλαίου,  δηλ. μια κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου που οδήγησε στην καταστροφή τις κοινωνικές επαναστάσεις, που στην Ελλάδα οδήγησε στη Βάρκιζα.
Ο δρόμος της κοινωνικής επανάστασης έχει ανοίξει στην Ελλάδα κι απειλεί να κάχει όλη την Ευρώπη.
Να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας στο Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών!
http://ergatis.wordpress.com/