ΑΝΤΑΡΣΥΑ: κι όμως υπάρχει άλλος δρόμος!

Η κυρίαρχη προπαγάνδα υποστηρίζει ότι η ακολουθούμενη πολιτική είναι μονόδρομος. 

Ότι δεν υπάρχει εναλλακτικό κοινωνικό σχέδιο απέναντι στη φυλακή των μνημονίων, της ΕΕ, του ΔΝΤ, της αγοράς και της μισθωτής σκλαβιάς.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απαντά: Οι εργαζόμενοι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα έχουν δικαίωμα, μπορούν και πρέπει να ζήσουν μια καλύτερη ζωή σε έναν καλύτερο κόσμο. Ο κοινωνικός πλούτος που παράγουν με τα χέρια και το μυαλό τους, τα εφόδια που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες, οι δυνατότητες που δίνει μια ισότιμη συνεργασία όλων των λαών του πλανήτη, τα απελευθερωτικά στοιχεία που γεννά η άνοδος του μορφωτικού επιπέδου δείχνουν πως κάτι τέτοιο είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ εφικτό.

Καλύτερη ζωή σε έναν καλύτερο κόσμο σημαίνει τα δημόσια αγαθά (υγεία, παιδεία, ασφάλιση, μεταφορές, δρόμοι, φάρμακο, επικοινωνία, λιμάνια, νερό, ηλεκτρισμός, έρευνα, κατοικία κ.ά.), ο αγροτικός-διατροφικός τομέας, ο ορυκτός πλούτος, το τραπεζικό σύστημα, οι καίριες παραγωγικές μονάδες να βρίσκονται υπό δημόσια-συλλογική ιδιοκτησία και υπό συλλογικό εργατικό έλεγχο, να λειτουργούν σε όφελος του κοινού καλού και όχι με κριτήριο το κέρδος και την ανταγωνιστικότητα. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον αγροτικό τομέα, όπου το ποσοστό αυτάρκειας της χώρας μας σε βασικά προϊόντα φυτικής και ζωικής παραγωγής αγγίζει κατά μέσο όρο στο 94%. Μια διαφορετική οργάνωση της αγροτικής παραγωγής, με επίκεντρο την παραγωγή ποιοτικών, φθηνών και επαρκών τροφίμων για όλο τον πληθυσμό, την προστασία του περιβάλλοντος και την αναβίωση της υπαίθρου θα έδινε λύση στο διατροφικό πρόβλημα.

Καλύτερη ζωή σε έναν καλύτερο κόσμο σημαίνει να έχουν όλοι οι εργαζόμενοι σταθερή και δημιουργική δουλειά. Σημαίνει να απαγορευτούν οι απολύσεις, να καταργηθούν όλες οι μορφές ελαστικής εργασίας, η εφεδρεία και η «αξιολόγηση» που οδηγεί σε απολύσεις. Να γίνουν μαζικές προσλήψεις στην παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, τους κοινωφελείς οργανισμούς. Να παρθούν μέτρα κατά της ανεργίας. Να μειωθεί δραστικά ο χρόνος εργασίας -κάτι που το κάνουν εφικτό οι νέες τεχνολογικές ανακαλύψεις- και να αυξηθεί ο χρόνος για ανάπαυση, μόρφωση, πολιτιστική δημιουργία και απόλαυση, αναψυχή, ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις.    

Καλύτερη ζωή σε έναν καλύτερο κόσμο σημαίνει να υπάρξει ριζική ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ των εργαζομένων που τον παράγουν και σε βάρος εκείνων που τον ιδιοποιούνται. «Λεφτά υπάρχουν» και μπορούν να βρεθούν αν σπάσει η μηχανή του χρέους και δεν πληρώσουμε ευρώ στους τοκογλύφους, αν μπει χέρι στα κέρδη των τραπεζών, των εφοπλιστών και των επιχειρηματιών και στα 600 δις ευρώ που έχουν στην Ελβετία, αν φορολογηθεί ή δημευτεί η εκκλησιαστική-μοναστηριακή περιουσία, αν μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες, αν απαλλαγούμε από τα πολυεθνικά κοράκια που λυμαίνονται την υγεία, το φάρμακο, τους δρόμους, τα καύσιμα. Αν μπει χέρι σε αυτούς, μπορούν να παρθούν πίσω όλα τα μέτρα που ισοπέδωσαν τα εργατικά εισοδήματα, να έχουμε όλοι μισθούς το λιγότερο 1.500 ευρώ από μια δουλειά, να έχουμε αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία, παιδεία, φάρμακο, ασφάλιση, συγκοινωνίες, επικοινωνίες, να απαλλαγούμε από τα χαράτσια και τη φορομπηξία. Είναι εφικτό κάτι τέτοιο: Σύμφωνα με τη Eurostat, η σημερινή Ελλάδα παράγει πλούτο αξίας 232 δις ευρώ το χρόνο. Αν κατανεμόταν εξίσου σε όλους τους απασχολούμενους 15-65 ετών θα έδινε ένα καθαρό, κατά κεφαλήν εισόδημα 2.580 το μήνα.

Καλύτερη ζωή σε έναν καλύτερο κόσμο σημαίνει να ορίζουν οι εργαζόμενοι και οι ανάγκες τους το τι θα παράγεται και πώς, για ποιο σκοπό και με ποια μέσα. Οι εργαζόμενοι σήμερα έχουν τη μόρφωση, την εμπειρία, τις δυνατότητες να διαχειριστούν, να διευθύνουν και να κατευθύνουν την παραγωγή, τις δημόσιες υπηρεσίες, τους κοινωφελείς οργανισμούς προς όφελος του δημόσιου και συλλογικού συμφέροντος. Οι εργαζόμενοι σήμερα δεν χρειάζονται εργοδότες, διευθυντές, ιεραρχικές και καταπιεστικές δομές. Ούτε χρειάζονται όλα αυτά τα άχρηστα προϊόντα με τα οποία τους κατακλύζουν οι εταιρείες, ο ανταγωνισμός τους και το κυνήγι του κέρδους. Αντίθετα, χρειάζονται προϊόντα που να καλύπτουν τις πραγματικές τους ανάγκες, να ανεβάζουν το μορφωτικό και πολιτιστικό τους επίπεδο. Χρειάζονται αρμονία και ισορροπία με τη φύση και το περιβάλλον και όχι λεηλασία της φύσης και καταστροφή του περιβάλλοντος.

Καλύτερη ζωή σε έναν καλύτερο κόσμο σημαίνει να αναπτυχθούν οι ελευθερίες και να γίνει ουσιαστική η δημοκρατία. Να καταργηθεί κάθε κατασταλτικός και καταπιεστικός μηχανισμός, να πάψει η πλύση εγκεφάλου των χειραγωγημένων ΜΜΕ, να ανθήσουν οι μορφές άμεσης δημοκρατίας και συμμετοχής, να απαλλαγούμε από το σάπιο πολιτικό σύστημα, τις κυβερνήσεις του και την εικονική και ελεγχόμενη από τους ισχυρούς του χρήματος δημοκρατία. Να διαμορφωθούν θεσμοί και όργανα που να εκφράζουν και να επιβάλλουν τη δική τους θέληση στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, τις πόλεις, σε όλη την κοινωνία. Το επόμενο βήμα είναι να συντονιστούν σε πανκοινωνικό επίπεδο -σε επίπεδο εξουσίας, δηλαδή-, μέσα από αντιπροσώπους με κριτήρια την   αιρετότητα, την ανακλητότητα, τον εργασιακό χαρακτήρα, τη μισθοδοσία με το μέσο εργατικό μισθό και την υποχρεωτική εναλλακτικότητα.

Καλύτερη ζωή σε έναν καλύτερο κόσμο σημαίνει, τέλος, να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από τους διεθνείς δυνάστες και επικυρίαρχους όλων των λαών του κόσμου: το ευρώ και την ΕΕ, το ΔΝΤ, τις πολυεθνικές, τις τράπεζες. Απ' όλους αυτούς που τους απομυζούν, που αναπνέουν αφαιρώντας το δικό τους οξυγόνο, που δημιουργούν και δεν αντιμετωπίζουν την «κρίση χρέους», που εμποδίζουν την ισότιμη και με αμοιβαιότητα συνεργασία με τους λαούς όλου του κόσμου.

.

Μια τέτοια κοινωνική προοπτική δεν είναι μόνο αναγκαία. Είναι και εφικτή. Εφικτή, όμως, στο βαθμό που θα την απαιτήσουμε, θα τη διεκδικήσουμε και θα την επιβάλλουμε με τη συλλογική μας πάλη. Σε μια τέτοια πάλη αξίζει να στρατευτεί ο καθένας μας, δίνοντας τον καλύτερό του εαυτό. Σε αυτή την πάλη σας καλεί να πάρετε τη δική σας θέση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γι’ αυτή την υπόθεση σας καλεί να κάνετε τη δική σας ΑΝΤΑΡΣΥΑ.