Με τα αφεντικά ο ΣΥΡΙΖΑ

«Μια κυβέρνηση της αριστεράς έχει ανάγκη από βιομήχανους και επενδυτές. Εχει ανάγκη από ένα υγιές επιχειρηματικό κλίμα. Εχει ανάγκη από αξιοκρατικούς νόμους (...) Οι επενδύσεις μπορούν να γίνουν και να είναι αποτελεσματικές σε ένα πεδίο αξιοκρατίας, συγκεκριμένων νόμων και όχι σε ένα πεδίο διαφθοράς και διαπλοκής.

Ο επενδυτής δεν έρχεται στην Ελλάδα όχι γιατί είναι υψηλοί οι μισθοί και το εργασιακό κόστος, αλλά γιατί γνωρίζει ότι για να προχωρήσει την επένδυσή του χρειάζεται να δώσει άλλα τόσα για να λαδώσει κάτω από το τραπέζι πολιτικούς παράγοντες, αυτούς που έχουν συνηθίσει να τα παίρνουν κάτω από το τραπέζι, σε μίζες».

Οι παραπάνω σκέψεις ανήκουν στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αφού διένυσε έναν ολόκληρο κύκλο, που περιελάμβανε και το πυροτέχνημα για τη συγκρότηση «αριστερής κυβέρνησης», χτες, μιλώντας στο κρατικό κανάλι προσγειώθηκε στο ...ψητό. Στο πώς μια κυβέρνηση, που ο ίδιος χαρακτηρίζει αριστερή, θα αντιμετωπίσει το θέμα της οικονομικής εξουσίας. Και για να μη μένουν «κενά» για το συνολικό πλαίσιο, σε συνέντευξή του στα χτεσινά «Νέα» εξηγεί ότι την ΕΕ και την ενότητά της «μπορεί να την εγγυηθεί μόνο η ευρωπαϊκή αριστερά». Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα «πιστεύω» του. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται στο επίκεντρο μιας πρωτοφανούς καπιταλιστικής κρίσης που προκλήθηκε από τους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς και την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά διέξοδο στην προσέλκυση κεφαλαίων και επενδυτών. Προσφέρει άλλοθι στο σύστημα, εντοπίζοντας ότι το πρόβλημα δε βρίσκεται στη σύμφυτη με τον καπιταλισμό οικονομική κρίση, αλλά στην απουσία «πεδίων αξιοκρατίας», στη «διαφθορά», στη «διαπλοκή» και στα «λαδώματα». Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο να αναμασά τα περί «υγιούς επιχειρηματικού κλίματος», όπως λένε οι πλέον ξεπερασμένοι απολογητές του συστήματος. Την ώρα που εκατομμύρια εργαζόμενοι πληρώνουν το κεφάλαιο και τις φιλομονοπωλιακές επιλογές της ΕΕ με αίμα και θεμελιώδεις ανατροπές των συνθηκών ζωής τους, ο ΣΥΡΙΖΑ υποβάλλει διαπιστευτήρια στις Βρυξέλλες δηλώνοντας εγγυητής της ενότητας της ΕΕ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, προπαγανδίζοντας το ...«υγιές επιχειρηματικό κλίμα» ή το λιμάνι της ΕΕ που εγγυάται, συμβάλλει στη συνεχώς μεγαλύτερη επιθετικότητα του κεφαλαίου, σε εθνικό και ευρωενωσιακό επίπεδο. Και αποσιωπά ότι ένα τέτοιο ...κλίμα εξασφαλίζεται μόνο προσφέροντας νέα προνόμια στο κεφάλαιο, λιγότερους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, μικρότερα μεροκάματα για τους εργαζόμενους, περισσότερα κέρδη. Το αν η κυβέρνηση που θα στρώνει τα χαλιά στους εκπροσώπους του κεφαλαίου θα αυτοαποκαλείται αριστερή ή κάπως αλλιώς, για τους εργαζόμενους - θύματα της φιλομονοπωλιακής πολιτικής δεν έχει κάποια σημασία.

Καμιά φιλολαϊκή κυβέρνηση που θα στηρίζει τη δύναμή της στη δύναμη του λαού, καμιά κυβέρνηση που στόχο θα έχει την προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων θα είχε μαράζι για το ...«επιχειρηματικό κλίμα», πολύ περισσότερο για τους βιομηχάνους και το συνασπισμό τους, την ΕΕ. Οποιαδήποτε φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση προϋποθέτει άμεση και ανοιχτή ρήξη με την ΕΕ, με το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του. Απαιτεί λαϊκή πλειοψηφία και τέτοια εξουσία που θα εξασφαλίσει την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, ώστε σχεδιοποιημένα να ενεργοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες και εφεδρείες, με στόχο την ικανοποίηση των αναγκών του λαού. Αυτό προτείνει το ΚΚΕ. Διαφορετικά, θα πάει στράφι το σύνθημα «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά...».

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ