Κάθε χρόνο, μακριά από φιέστες, ιστορικές λαθροχειρίες και κηρύγματα περί αταξικής «ομοψυχίας», κάνουμε ένα προσκλητήριο στους 156 συντοπίτες μας μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, που εκτελέστηκαν σ’ αυτό εδώ τον τόπο, από τις 17 Δκέμβρη 1947 έως και τις 6 Σεπτέμβρη 1949.
Είναι μαζί μας ο Κώστας Μαμουρίδης, 21 ετών, τελευταίος γραμματέας της ΕΠΟΝ, που δεν λύγισε μπροστά σε αφόρητες πιέσεις και βασανιστήρια. Δεν υπέκυψε ακόμη κι όταν, οδηγώντας τον για εκτέλεση, του υποσχέθηκαν ότι θα του χάριζαν τη ζωή αν κατέδιδε τους συντρόφους του.
Είναι εδώ μαζί μας, η 26χρονη Ελευθερία Μπελογιάννη, που θαρραλέα απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα ζήτησε μια σφαίρα στο κούτελο.
Είναι εδώ μαζί μας, η εικοσιενός χρονών Εβραιοπούλα Χρυσούλα Φελούς που μαθαίνοντας ότι θα την οδηγήσουν στο απόσπασμα, ντύθηκε με τα καλά της ρούχα, σαν να πήγαινε σε γιορτή ή γάμο.
Με την αναφορά μας σ’ αυτά τα τρία παιδιά, δεν υποτιμάμε καθόλου τη θυσία των υπόλοιπων άξιων τέκνων του λαού μας. Είναι εδώ όλοι τους, κοντά μας, όπως και πολλές χιλιάδες άλλοι αγωνιστές και μαχητές, γυναίκες και άνδρες σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Η προσφορά και θυσία τους δείχνει τη σκληρότητα της ταξικής πάλης αλλά και την ομορφιά του αγώνα, που περνάει ακόμη και μέσα από το θάνατο.
Τα διδάγματα της εποχής εκείνης είναι ιδιαίτερα χρήσιμα σήμερα.
Πρώτον, γιατί την περίοδο που διανύουμε η αστική τάξη κάνει προσπάθεια να καθοδηγήσει και διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό σκηνικό, με ταυτόχρονη επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ.
Δεύτερο, γιατί σ’ αυτό το νέο περιβάλλον συμπεριλαμβάνει και αξιοποιεί την κατ’ εξοχή οπορτουνιστική δύναμη στη χώρα μας, το ΣΥΡΙΖΑ και ότι ξεφεύγει απ’ εκεί, για παράδειγμα τη ΔΗΜΑΡ.
Τρίτο, γιατί και σήμερα όπως και τότε ανέδειξε το ΚΚΕ, οξύνονται στο έπακρο οι αντιθέσεις μεταξύ κεφαλαίου – εργασίας, εντείνεται εκ των πραγμάτων η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη και κεντρικό ρόλο εδώ διαδραματίζει για άλλη μια φορά ο οπορτουνιστικός χώρος που με τη στάση του επιχειρεί να ευνουχίσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα, με τη συμμετοχή του στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης.
Τέταρτο, γιατί σε συνθήκες βαθέματος της καπιταλιστικής κρίσης και έντονων ανταγωνισμών, πυκνώνουν τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή μας, με σχεδόν σίγουρη και τη συμμετοχή της χώρας μας στην αναπόφευκτη πολεμική σύγκρουση.
Σε αυτές τις εξελίξεις, είναι καθαρό ότι η αστική τάξη θέλει διαμόρφωση ενός ισχυρού δίπολου κεντροδεξιά – κεντροαριστερά, αναδιαμόρφωση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου με υλικά από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, στήριξη των αναγκαίων αναχωμάτων,
….ΑΛΛΑ κυρίως επιδιώκει ένα αδύναμο ΚΚΕ, με μικρή ή και καθόλου δύναμη στη Βουλή, με αδύνατη παρέμβαση στο κίνημα και στις δυνατότητες ανάτασης που θα διαμορφωθούν το επόμενο διάστημα
à Τόσο κάτω κι απ’ το βάρος των συνεπειών αυτής της βάρβαρης πολιτικής
à όσο και με την πιθανή εξέλιξη μιας άτακτης χρεοκοπίας, λόγω εξόδου της χώρας από το ευρώ
Τους ενδιαφέρει λοιπόν, ένα αποδυναμωμένο ΚΚΕ για να μην μπορεί να παίξει το ρόλο της αντικειμενικής ενημέρωσης του λαού,
της πρόβλεψης, της προειδοποίησης για το τι έρχεται, θυμηθείτε το 2009 όταν προειδοποιούσαμε το λαό και τον τυφώνα που έρχεται
και πάνω απ' όλα,
της οργάνωσης της πάλης της εργατικής τάξης,
στήριξης της ελπίδας του λαού ότι μπορεί,
παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια του,
να αντεπιτεθεί και να ματαιώσει τα χειρότερα, να κερδίσει κάτι και τελικά να νικήσει, στην κατεύθυνση της προοπτικής της δικιάς του εξουσίας.
Δεν θέλουν να ακούγεται δυνατά αυτή η φωνή, ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος ανάπτυξης, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με μονομερή διαγραφή του χρέους, έξω από την ΕΕ, με Λαϊκή Εξουσία και Λαϊκή Οικονομία.
Δεν θέλουν να ακούγεται δυνατά η θέση του ΚΚΕ ότι φιλολαϊκός δρόμος, μέσα στην ΕΕ, δεν μπορεί να υπάρξει. Ότι τα λαϊκά δεν περνάνε μέσα από τη συνεργασία λαού και μονοπωλίων. Ότι η όποια ανάπτυξη υπόσχονται όλοι τους θα περάσει μέσα από βαριά λιτότητα για την εργατική και λαϊκή οικογένεια.
Είμαστε το μόνο Κόμμα που απαντάει στην τρομοκρατία και τους εκβιασμούς των μηχανισμών της ΕΕ αλλά και μέσα στη χώρα, ότι ο λαός δεν έχει και δεν νομιμοποιεί καμιά δέσμευση απέναντί τους. Δεν δεσμευόμαστε από τις δεσμεύσεις που υπάρχουν μέχρι τώρα. Δεν τις σεβόμαστε αυτές τις δεσμεύσεις. Δεν θέλουμε να τις τηρήσουμε
Σε 20 μέρες θα γίνουν εκλογές.
Το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, θα βρεθεί και πάλι στους χώρους δουλειάς, δίπλα και μέσα στη λαϊκή πάλη, θα πρωτοστατεί για την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων, θα διαφωτίζει για την πολιτική πρόταση εξουσίας.
Έχει όμως ιδιαίτερη σημασία για το πόσο δυνατό ή αδύνατο θα βγει απ’ αυτές τις εκλογές. Από το ποια θα είναι η κοινοβουλευτική του δύναμη αλλά και με ποιο ποσοστό, ποιες δυνάμεις θα παλεύει μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Από τις 18 Ιούνη, όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, και κυβέρνηση θα γίνει, δεν έχουν άλλα περιθώρια, ο λαός πρέπει να περπατήσει με συνέπεια τον ένα και μοναδικό δρόμο που έχει να επιλέξει.
Ασυμφιλίωτη αντίθεση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, καμιά εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας, οργάνωση της πάλης και βήμα – βήμα να παίρνει την υπόθεση στα χέρια του.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Τότε ο αγώνας του Δ.Σ.Ε. χαρακτηρίστηκε από τη διεκδίκηση του δίκιου των λαϊκών μαζών, από τη συλλογικότητα, την αυταπάρνηση, το ήθος.
Αξίες διαχρονικές, πολύτιμα εφόδια για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αξίες που συγκροτούσαν ένα γνήσια λαϊκό στρατό.
Σήμερα, η εργατική τάξη, ο λαός, βρίσκεται και πάλι μπροστά στο ίδιο λίγο – πολύ δίλημμα: υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση;
Αν και με καθυστέρηση, τότε ο λαός επέλεξε το δεύτερο δρόμο. O ένοπλος αγώνας του Δ.Σ.Ε., ήταν αναγκαίος για την περίοδο εκείνη και φυσικά αποτελεί πηγή διαπαιδαγώγησης όλων μας.
Σήμερα, δεν έχει κριθεί ακόμη τίποτα.
Πολύ σύντομα το Κόμμα μας θα επιβεβαιωθεί για τις εκτιμήσεις του, για το βάθεμα της κρίσης σε ολόκληρη την Ευρώπη ή και αλλού, για νέα και μεγαλύτερα προβλήματα που θα σηκώσει στις πλάτες του ο λαός.
Εμείς γνωρίζουμε ότι σηκώνουμε βαρύ φορτίο, κάναμε και θα κάνουμε κάθε προσπάθεια να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών.
Αλλά πρέπει κι ο λαός να ξεπεράσει φόβους και τρομοκρατία, αυταπάτες και διλλήματα, δισταγμούς και να στραφεί αποφασιστικά στην κατεύθυνση της ρήξης, της σύγκρουσης με τα μονοπώλια, της ανατροπής τους.
Προϋπόθεση είναι και η σύγκρουση με κελεύσματα κεντροδεξιών και κεντροαριστερών για ταξική συνεργασία, κοινωνική συνοχή, εργασιακή ειρήνη, που στόχο έχουν να φέρουν το λαό, το κίνημα, σε κατάσταση ηττοπάθειας και μοιρολατρείας.
Ναι, σήμερα τιμάμε τους 156 εκτελεσμένους μαχητές και μαχήτριες, εδώ στο ΄΄Καζανάκι΄΄ αλλά η καλύτερη προσφορά και τιμή στη μνήμη τους είναι να κρατήσουμε δυνατό το Κόμμα για το οποίο έδωσαν τη ζωή τους.
Οι κομμουνιστές, οι ριζοσπάστες, αυτοί που με συνέπεια αισθάνονται προοδευτικοί και αριστεροί, να μπούμε στην πρώτη γραμμή, με τις αξίες και τα ιδανικά που μας άφησαν παρακαταθήκη, πλούσια κληρονομιά οι παππούδες και πατεράδες μας.
Ομιλία Γιώργου Λούμα
Γραμματέα Ν.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ
Κυριακή 27 / 5 2012 – Μνημείο ΄΄Καζανάκι΄΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου