Καμιά ανοχή, ισχυρό ΚΚΕ

Την ώρα που διάφοροι μιλάνε για την ανάγκη ταξικής συνεργασίας μεταξύ εργατών και καπιταλιστών για τη σωτηρία της χώρας, το ΚΚΕ και οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα καλούν σε ταξική συστράτευση για να αντιμετωπιστεί από τώρα η επίθεση του κεφαλαίου στα εργατικά συμφέροντα. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά και ενόψει εκλογών.
Στην πράξη συγκρούονται ήδη οι δυνάμεις που κηρύσσουν την ταξική συνεργασία και κοιμίζουν την εργατική τάξη, με τις δυνάμεις που οργανώνουν την ταξική αντεπίθεση.

***

Στον πόλεμο που εξελίσσεται οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, που καλλιεργούν τον εφησυχασμό στην εργατική τάξη, προχτές βγήκαν με τίτλο στην «Αυγή» ότι «ξηλώνονται οι αντεργατικοί νόμοι». Χτες, όμως, μέσα από το ραδιόφωνό τους ανακοίνωσαν «ναυάγιο στο πάγωμα στην άρση της μετενέργειας». Παίζουν με το γεγονός ότι λίγοι θυμούνται σήμερα τι ειπώθηκε χτες.

***

Ο οπορτουνισμός σ' όλο του το μεγαλείο αποκαλύπτεται στα ζητήματα της καπιταλιστικής κρίσης. Οπου εμφανίζονται να αξιοποιούν δήθεν τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις για να δείξουν πως υπάρχει ελπίδα για τους λαούς μέσα από την επιλογή καπιταλιστή.
Γνωρίζουν πως οι καπιταλιστικές αντιθέσεις όχι μόνο δεν φέρνουν ευημερία για τους λαούς, αντίθετα προαναγγέλλουν δεινά καθώς η εργατική τάξη στο πλευρό αυτού ή του άλλου ιμπεριαλιστή καλείται να παίξει κορόνα - γράμματα τη ζωή της ανάλογα με την τελική επικράτηση.
Για την εργατική τάξη η μόνη επιλογή είναι να αξιοποιήσει τις αδυναμίες στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα για να τη σπάσει. Στο βαθμό που η Ελλάδα συνιστά έναν τέτοιο αδύναμο κρίκο, για τους εργάτες είναι αναγκαστικό να σπάσουν αυτόν τον κρίκο, όχι να δεθούν ισχυρότερα στην αλυσίδα.
Αυτό προσπαθεί να αποτρέψει ο οπορτουνισμός, τον ρόλο του οποίου αναγνωρίζει η αστική τάξη, η οποία ήδη κάνει έκκληση στην «καλή επιχειρηματικότητα» να δει τα νέα δεδομένα και να πάρει θέση.
Στο σύνολό τους οι δυνάμεις υπεράσπισης του συστήματος τρέχουν να προλάβουν. Αλλοι με επίκληση της «καλής επιχειρηματικότητας» κι άλλοι προσφέροντας διέξοδο στην κρίση με προτάσεις «ευθύνης» που στέλνουν δεμένους τους εργάτες στον ντορβά.

***

Στο μεταξύ η σφαγή στους χώρους δουλειάς είναι η μόνη πραγματικότητα. Με αυτό το δεδομένο η προβολή της αυταπάτης για λύσεις που θα έρθουν από τα πάνω, από μια καλή κυβέρνηση, είναι επιχείρηση αφοπλισμού της εργατικής τάξης την ώρα που πρέπει να συγκεντρώσει τα πυρά της ενάντια στον ταξικό αντίπαλο.
Το «μορατόριουμ» μέχρι τις εκλογές, που ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προάγγελος νέας ήττας για την εργατική τάξη. Κι αυτή η προοπτική ενισχύεται από την προσπάθεια του ίδιου πολιτικού σχηματισμού να αναβιώσει τον «κοινωνικό εταιρισμό», παρουσιάζοντας τα συνδικάτα να υπογράφουν μαζί του νέο «κοινωνικό συμβόλαιο».
Την ώρα που η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και το σύστημα δηλώνει πως απαιτείται άκρα του τάφου σιωπή μέσα στους χώρους δουλειάς, τα «κοινωνικά συμβόλαια» συμβάλλουν σ' αυτή την κατεύθυνση.

***

Το ΚΚΕ καθημερινά προειδοποιεί: το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να βρεθεί ετοιμοπόλεμο στις 18 Ιούνη. Κι αυτό αναγκαστικά προϋποθέτει ισχυρότερο ΚΚΕ.
Στον αντίποδα ο ΣΥΡΙΖΑ πλασάρεται, μέσα από το ίδιο το κύριο άρθρο στην χτεσινή «Αυγή» σαν η πολιτική δύναμη που έχει χρέος να γίνει το αμορτισέρ που θα εμποδίσει να «εκραγεί η κοινωνία».
Καθώς η κατάσταση της εργατικής τάξης την επόμενη μέρα των εκλογών προαναγγέλλεται ήδη τραγική μέσα από σημερινά γεγονότα, όπως η πλήρης αδυναμία της εργατικής οικογένειας να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες που αφορούν στην επιβίωσή της, το κρίσιμο είναι σε τι θέση θα βρίσκεται το λαϊκό κίνημα για να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Κάθε επανάπαυση οδηγεί σε τραγωδίες.
Το σύνολο των δυνάμεων του ΚΚΕ προετοιμάζονται ήδη για μάχες που θα αποτρέπουν την τραγωδία, θα ενισχύουν την λαϊκή πάλη. Οσο πιο ισχυρές είναι αυτές οι δυνάμεις και εκλογικά, τόσο καλύτερα για το λαό. Το σίγουρο είναι πως σ' ό,τι αφορά το ΚΚΕ απ' όποια θέση κι αν βρίσκεται, δεν θα παρέχει καμιά πίστωση χρόνου σε όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές, για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, για το τσάκισμα, δηλαδή, των εργατών.
Η αγωνία των καπιταλιστών για το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα στις 18 Ιούνη πρέπει να αφήνει παγερά αδιάφορη την εργατική τάξη. Και αντίθετα, πρέπει από τώρα να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις ώστε η όποια αστική κυβέρνηση προκύψει να είναι όσο το δυνατόν πιο αδύναμη. Αυτό σημαίνει ισχυρό εργατικό λαϊκό κίνημα, ισχυρότερο ΚΚΕ.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ