Τις αξιώσεις των βιομηχάνων για μείωση των κλαδικών συμβάσεων επανέφερε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, λέγοντας μάλιστα χαρακτηριστικά ότι θα πρέπει «να κοπούν τα σκουλαρίκια, τα περιδέραια και τα χαϊμαλιά των κλαδικών», δείχνοντας έτσι όχι μόνο τις πραγματικές στοχεύσεις του ΣΕΒ, αλλά και το τι θα έχουν απέναντί τους οι εργάτες, μέσα στις επιχειρήσεις την επαύριο των εκλογών. Ταυτόχρονα, εξέφρασε την «ετοιμότητα» του ΣΕΒ «να συζητήσει είτε σε επίπεδο κοινωνικών εταίρων είτε μέσα από την Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης, που πρότεινε και η ΓΣΕΕ» αλλά «και την ανάγκη να συζητηθούν τα θέματα του μη μισθολογικού κόστους»! Φάνηκε δηλαδή τι πραγματικά εξυπηρετεί η πρόταση της ΓΣΕΕ για τη σύγκληση των Επιτροπών Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας που ζήτησε η πλειοψηφία της. Οτι ο διάλογος που προωθείται - όποια μορφή και αν πάρει - θα είναι σφαγείο για τους εργάτες.
Απροκάλυπτα εχθρικός προς τα εργατικά συμφέροντα εμφανίστηκε ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ κ. Ανδρεάδης, θέτοντας ευθέως όχι μόνο ζήτημα για τις κλαδικές συμβάσεις και τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους, αλλά και για τον κατώτερο μισθό, αφού στη συνάντηση αναφέρθηκε σε μοντέλο Γερμανίας, όπου δεν υπάρχει κατώτερος μισθός. Ο ίδιος μίλησε για την ανταγωνιστικότητα του κλάδου του που τη συνδέει ευθέως με τις συμβάσεις και δήλωσε ότι ο ΣΕΤΕ επιμένει στην καταγγελία της σύμβασης στο χώρο του τουρισμού για να βρεθεί όπως είπε «λογική λύση».
Προτεραιότητα στην «ανάπτυξη» και στο πώς «θα ξαναπάρει μπροστά η οικονομία» ζήτησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Δ. Ασημακόπουλος, ενώ ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Δ. Κορκίδης τάχθηκε και αυτός υπέρ του διαλόγου, κρύβοντας όμως επιμελώς ότι η ηγεσία των εμπόρων την ώρα που ομνύει υπέρ του διαλόγου ζητάει μείωση της κλαδικής σύμβασης στο εμπόριο μέχρι και 15%.
Να, γιατί, μετά από τα παραπάνω, η επιμονή του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου να γίνει διάλογος μέσα από την Επιτροπή Απασχόλησης δε γίνεται «για να φανεί η αλήθεια», ούτε οι επιδιώξεις των εργοδοτικών φορέων - αυτές είναι πέρα για πέρα καθαρές στους εργάτες - αλλά για να αφοπλιστεί το κίνημα. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ βρίσκεται στο ίδιο όχημα με αυτό της εργοδοσίας και η συμμετοχή της σε ένα νέο διάλογο εξυπηρετεί την προώθηση των συμφερόντων του κεφαλαίου και όχι της εργατικής τάξης, όπως πάμπολλες φορές αποδείχτηκε στο παρελθόν.
Εξίσου επικίνδυνη είναι και η θέση της «Αυτόνομης Παρέμβασης», ο εκπρόσωπος της οποίας Θ. Βασιλόπουλος με τη θέση για «πάγωμα» της κατάστασης μέχρι τις εκλογές, - για το οποίο δεν έκρυψε την απογοήτευσή του που δεν επετεύχθη και ενώ όπως ομολόγησε η παράταξή του πρωτοστάτησε σε αυτό - εξυπηρετεί και αυτή τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Γιατί το ζήτημα δεν είναι τι θα γίνει μέσα σε ένα μήνα, αλλά τι θα γίνει μετά τις εκλογές. Εκτός και αν, όπως είπε ο ίδιος, μετά τις εκλογές το πρόβλημα θα το λύσει η κυβέρνηση...!
Αλλά αυτό που απαιτείται σήμερα, δεν είναι ούτε «διάλογος» με τους σφαγείς, ούτε «πάγωμα» και να περιμένουμε μια κυβέρνηση να μας λύσει τα ζητήματα. Αυτό που απαιτείται είναι οργάνωση μέσα στους χώρους δουλειάς, αντίσταση και πάλη για την υπεράσπιση των συμβάσεων και όλων των εργατικών δικαιωμάτων.
Απροκάλυπτα εχθρικός προς τα εργατικά συμφέροντα εμφανίστηκε ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ κ. Ανδρεάδης, θέτοντας ευθέως όχι μόνο ζήτημα για τις κλαδικές συμβάσεις και τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους, αλλά και για τον κατώτερο μισθό, αφού στη συνάντηση αναφέρθηκε σε μοντέλο Γερμανίας, όπου δεν υπάρχει κατώτερος μισθός. Ο ίδιος μίλησε για την ανταγωνιστικότητα του κλάδου του που τη συνδέει ευθέως με τις συμβάσεις και δήλωσε ότι ο ΣΕΤΕ επιμένει στην καταγγελία της σύμβασης στο χώρο του τουρισμού για να βρεθεί όπως είπε «λογική λύση».
Προτεραιότητα στην «ανάπτυξη» και στο πώς «θα ξαναπάρει μπροστά η οικονομία» ζήτησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Δ. Ασημακόπουλος, ενώ ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Δ. Κορκίδης τάχθηκε και αυτός υπέρ του διαλόγου, κρύβοντας όμως επιμελώς ότι η ηγεσία των εμπόρων την ώρα που ομνύει υπέρ του διαλόγου ζητάει μείωση της κλαδικής σύμβασης στο εμπόριο μέχρι και 15%.
Να, γιατί, μετά από τα παραπάνω, η επιμονή του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου να γίνει διάλογος μέσα από την Επιτροπή Απασχόλησης δε γίνεται «για να φανεί η αλήθεια», ούτε οι επιδιώξεις των εργοδοτικών φορέων - αυτές είναι πέρα για πέρα καθαρές στους εργάτες - αλλά για να αφοπλιστεί το κίνημα. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ βρίσκεται στο ίδιο όχημα με αυτό της εργοδοσίας και η συμμετοχή της σε ένα νέο διάλογο εξυπηρετεί την προώθηση των συμφερόντων του κεφαλαίου και όχι της εργατικής τάξης, όπως πάμπολλες φορές αποδείχτηκε στο παρελθόν.
Εξίσου επικίνδυνη είναι και η θέση της «Αυτόνομης Παρέμβασης», ο εκπρόσωπος της οποίας Θ. Βασιλόπουλος με τη θέση για «πάγωμα» της κατάστασης μέχρι τις εκλογές, - για το οποίο δεν έκρυψε την απογοήτευσή του που δεν επετεύχθη και ενώ όπως ομολόγησε η παράταξή του πρωτοστάτησε σε αυτό - εξυπηρετεί και αυτή τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Γιατί το ζήτημα δεν είναι τι θα γίνει μέσα σε ένα μήνα, αλλά τι θα γίνει μετά τις εκλογές. Εκτός και αν, όπως είπε ο ίδιος, μετά τις εκλογές το πρόβλημα θα το λύσει η κυβέρνηση...!
Αλλά αυτό που απαιτείται σήμερα, δεν είναι ούτε «διάλογος» με τους σφαγείς, ούτε «πάγωμα» και να περιμένουμε μια κυβέρνηση να μας λύσει τα ζητήματα. Αυτό που απαιτείται είναι οργάνωση μέσα στους χώρους δουλειάς, αντίσταση και πάλη για την υπεράσπιση των συμβάσεων και όλων των εργατικών δικαιωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου