Οι υποψήφιοι της ΟΚΔΕ στην Α' Θεσσαλονίκης απαντούν στις ερωτήσεις που έστειλε το alterthess προς όλους τους υποψηφίους των εκλογικών συνδυασμών της Α' Θεσσαλονίκης.

 

ΕΡ: Από τον Μάιο του 2010, όταν και ψηφίστηκε στη Βουλή το πρώτο Μνημόνιο, οι δείκτες που μετρούν τη φτώχεια και τις οικονομικές ανισότητες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Την ίδια στιγμή στην ευρωπαϊκή και στην εγχώρια πολιτική σκηνή έχουν κυριαρχήσει δύο απόψεις. Η πρώτη ορίζει την επιλογή του Μνημονίου και των πολιτικών που απορρέουν από αυτό ως μονόδρομο. Η δεύτερη απορρίπτει το Μνημόνιο επικαλούμενη εναλλακτικές προτάσεις για την οικονομία . Με ποια άποψη από τις δύο συμφωνείτε και ποια είναι τα άμεσα μέτρα που προτείνετε για την αντιμετώπιση της φτώχειας και των οικονομικών ανισοτήτων;

 

ΑΠ:Κατ’ αρχάς σε σχέση με τα Μνημόνια θα πρέπει να αποκαλύψουμε ένα «κοινό μυστικό» που γνωρίζουν πάρα πολύ καλά όσοι μας κυβερνούν (κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τεχνοκράτες, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΔΝΤ, επιχειρηματίες κ.α.: Τα Μνημόνια δεν αποτελούν «οικονομική πολιτική» ούτε πολύ περισσότερο μία «οικονομική πολιτική ανάπτυξης». Τα Μνημόνια είναι απλώς η αρπαγή του πλούτου του συσσωρευμένου, του τωρινού και του μελλοντικού, της ατομικής (μικροκαταθέσεις, κατοικίες, κ.α.) και της συλλογικής περιουσίας (δημόσιες επιχειρήσεις, αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, ορυκτός πλούτος, δάση, κάθε είδους υποδομές, κ.α.). Είναι το ξεπούλημα και η υποδούλωση των εργαζομένων, της νεολαίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στους εγχώριους, ευρωπαίους και διεθνείς κεφαλαιοκράτες και τραπεζίτες. Γι’ αυτό σε όποια χώρα και αν εφαρμόστηκαν τα τελευταία 200 χρόνια οδήγησαν στην γενικευμένη φτωχοποίηση και εξαθλίωση, στην αποκτήνωση και διάλυση της κοινωνίας, και όπως είναι φυσικό επόμενο και στην ολοκληρωτική οπισθοδρόμηση της οικονομίας. 

Φτώχεια για τη συντριπτική πλειοψηφία κάθε κοινωνίας και της κοινωνίας μας είναι η μακροχρόνια πτώση της βιομηχανικής και γεωργικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών. Αυτό είναι και το ουσιαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Άρα η αντιμετώπιση της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της καταστροφής σημαίνει αύξηση των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών ή αυτό που στην τρέχουσα ορολογία ονομάζουν «οικονομική ανάπτυξη». Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Οι διάφοροι νεοφιλελεύθεροι (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και οι διάφοροι κολαούζοι τους όπως το  ΛΑΟΣ, η Δημοκρατική Συμμαχία, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η Κοινωνική Συμφωνία, η Χρυσή Αυγή, κ.α.)  λένε ψέματα ότι η ανάπτυξη μπορεί να έρθει είτε με την μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους δουλοπάροικους είτε με «τη μείωση της φορολογίας» είτε με «τις ιδιωτικοποιήσεις» είτε με «την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας», κ.α. Απλούστατα γιατί αυτές οι πολιτικές που εφαρμόζονται με επιβραδυνόμενους ή επιταχυνόμενους ρυθμούς τα τελευταία 30 χρόνια επιδεινώνουν συνεχώς την οικονομική κρίση και έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάρρευση. Εξίσου και οι προτάσεις της «Αριστεράς» είναι όνειρα θερινής νυκτός που αν εφαρμοστούν θα γίνουν εφιάλτες. 

Σήμερα αυτό που ονομάζουνε οικονομία «μας» δηλαδή οι 500 μεγάλες βιομηχανικές, εμπορικές, τραπεζικές, κ.α. επιχειρήσεις της χώρας, ανήκουν σε 500 εργοδότες ή καπιταλιστές που είναι αυτοί που αποφασίζουν τι θα παράξουν, πόσο θα παράξουν, αν θα κάνουν επενδύσεις ή αν θα μειώσουν την παραγωγή ή αν ακόμη θα κλείσουν και την επιχείρησή τους. Και αυτοί οι 500  παίρνουν τις αποφάσεις τους όχι με κριτήριο τις ανάγκες της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας μας, όχι με την βασανιστική ανάγκη να βρούμε δουλειά και να ζήσουμε, όχι με βάση την ανάγκη μας να αυξήσουμε τον παραγόμενο πλούτο και το βιοτικό μας επίπεδο με ταυτόχρονη μείωση του εργάσιμου μόχθου μας αλλά με ένα και μοναδικό κριτήριο: το αν βγάζουν ή δεν βγάζουν ένα ικανοποιητικό κέρδος από την επιχείρησή τους. Αυτή η ταπεινωτική και καταστροφική ομηρία 10 εκατομμυρίων εργαζομένων, νεολαίων και φτωχών λαϊκών στρωμάτων από τα «κέφια» 500 καπιταλιστών δηλαδή από το αν βγάζουν ή δεν βγάζουν κέρδη, δηλαδή από το πώς λειτουργεί ή δεν λειτουργεί η καπιταλιστική οργάνωση της οικονομίας, πρέπει να σταματήσει άμεσα. Το αν θα γίνονται επενδύσεις, το αν θα αυξάνεται η παραγωγή των προϊόντων και οι υπηρεσίες, το αν θα έχουμε ή δεν θα έχουμε δουλειά, κ.α. εξαρτάται από το αν οι 500 μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας μας θα ανήκουν στους μεγαλοεπιχειρηματίες ή στην συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, αν θα λειτουργούν με βάση τις ανάγκες μας ή με βάση τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Γι’ αυτό σαν Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος πιστεύουμε ότι η αντιμετώπιση της σημερινής οικονομικής κατάρρευσης, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, της ταπείνωσης και του εξευτελισμού της συντριπτικής πλειοψηφίας της  κοινωνίας μας μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με:

α) Την άμεση κατάργηση όλων των Μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων, διατάξεων, Δανεικών Συνθηκών, κ.α. που μας έχουν επιβληθεί. 

β) Την άμεση διαγραφή ολόκληρου του χρέους που δημιούργησαν οι έλληνες επιχειρηματίες, οι πολιτικοί τους που μας κυβέρνησαν και οι διάφοροι κολαούζοι τους, που φόρτωσαν στο λεγόμενο Δημόσιο τα χρέη τους και που τώρα μας ζητούν να τα πληρώσουμε. Ούτε ένα ευρώ από το μισθό μας, την ασφάλισή μας, την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη, την παιδεία μας, δεν πρέπει να δώσουμε στους ξένους και εγχώριους τοκογλύφους.

γ) Την άμεση έξοδο από το ΔΝΤ, το ευρώ, την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί είναι ένας μηχανισμός που όχι μόνο εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών πολυεθνικών και επιχειρηματιών αλλά είναι και ένα σφαγείο των κατακτήσεων των εργαζομένων, της νεολαίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, γιατί είναι μηχανισμός που θέλει να επιβάλλει την κρίση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού να την πληρώσουν οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι.

δ) Έξοδος από το ευρώ δεν σημαίνει επιστροφή στη δραχμή γιατί το όνομα του νομίσματος δεν παίζει κανένα ρόλο για την οικονομία. Η έξοδος από το ευρώ, την Ευρωζώνη και την ΕΕ για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει να συνοδεύεται από την εθνικοποίηση όλων των τομέων κλειδιών της οικονομίας, δηλαδή από την κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των 500 μεγάλων επιχειρήσεων της χώρας μας, κάτω από εργατικό έλεγχο, με εκλεγμένους και ανακλητούς εκπροσώπους από τις ίδιες τις συνελεύσεις των εργαζομένων (και όχι από κρατικούς αξιωματούχους και μεγαλοσυνδικαλιστές) και κάτω από κοινωνικό έλεγχο ― δηλαδή τη λειτουργία της οικονομίας με βάση τις ανάγκες μας και κάτω από τον άμεσο έλεγχό μας. 

 

ΕΡ:Χιλιάδες νέοι στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας ενώ πολλοί από αυτούς που εργάζονται αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της ανασφάλιστης εργασίας, της εκ περιτροπής εργασίας, του περιορισμού της συνδικαλιστικής ελευθερίας και κυρίως της μη τήρησης της μισθοδοσίας από τους εργοδότες. Τα παραπάνω προβλήματα έχουν οδηγήσει χιλιάδες νέους στην οικονομική μετανάστευση. Ποια ορίζετε ως τα αίτια που έχουν οδηγήσει στην περιγραφόμενη κατάσταση και ποιες είναι οι άμεσες λύσεις που προτείνετε;

 

ΑΠ: Το πρώτο Μνημόνιο, τον Μάιο του 2010, αποτέλεσε το αποκορύφωμα της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής της τελευταίας τριαντακονταετίας και συνάμα την κήρυξη ενός βάρβαρου πολέμου απέναντι στους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αυτή η ενορχηστρωμένη επίθεση του ΔΝΤ, της ΕΕ και των κυβερνήσεων των Μνημονίων οργάνωσε και συντόνισε την επίθεση και του κάθε ένα εργοδότη ξεχωριστά. Παραπάνω από τις μισές επιχειρήσεις στη χώρα μας χρωστάνε δεδουλευμένα στους εργαζόμενους μέχρι και έξι μήνες, πολλές έχουν προχωρήσει στην εκ περιτροπής εργασία ή στην επιβολή της μερικής απασχόλησης, σε μαζικές απολύσεις, σε  «νόμιμες» ή αυθαίρετες μειώσεις μισθών, στην επέκταση της ελαστικής και μαύρης εργασίας, κ.α.

Ωστόσο το μεγαλύτερο καρκίνωμα της κοινωνίας μας είναι η ίδια η ανεργία και ιδιαίτερα η εκρηκτική εκτόξευσή της την τελευταία τριετία. Οι άνεργοι και οι μισοάνεργοι (μερική απασχόληση, προσωρινή εργασία, κ.α.) ξεπερνούν τα 2 εκατομμύρια δηλαδή ένας στους δύο μισθωτούς στη χώρα μας είναι άνεργος ή μισοάνεργος. 

Η ανεργία οφείλεται στην μακροχρόνια έλλειψη επενδύσεων των επιχειρηματιών, στις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές των τελευταίων τριάντα σαράντα χρόνων, στο κλείσιμο των εργοστασίων και των επιχειρήσεων, κ.α., δηλαδή στη μακροχρόνια κρίση του ελληνικού καπιταλισμού καθώς και στην κατάρρευσή του την τελευταία τριετία.

Η αντιμετώπιση της ανεργίας είναι το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σαν κοινωνία και σαν εργαζόμενοι. Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να δώσουμε καμία σημασία στα ψέματα αυτών που μας κυβέρνησαν ή στις «κλάψες» των επιχειρηματιών ότι «δεν βγαίνουν», ότι «δεν έχουν λεφτά», ότι «ο ανταγωνισμός από το εξωτερικό είναι σκληρός», κ.α. Γι’ αυτό θα πρέπει να προτάξουμε τις δικές μας ανάγκες με: 

α) Μείωση των ωρών εργασίας στις 35 ή και πιο κάτω, χωρίς μείωση μισθών.

β) Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις σε όλους τους ανέργους, ίσο με το βασικό μισθό. Πλήρη και διαρκής ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ασφαλιστική κάλυψη για όλο το διάστημα της ανεργίας.

γ) Άμεση απαγόρευση κάθε είδους μερικής απασχόλησης, εκ περιτροπής εργασίας, ελαστικής εργασίας, κ.α. 

δ) Άμεση απαγόρευση των απολύσεων. Δεν είναι δυνατόν να μένει πλέον κανένας από μας άνεργος. Οι εργοδότες είτε τη «βγάζουν» είτε δεν την «βγάζουν», είτε έχουν κέρδη είτε όχι,  έχουν συσσωρεύσει από την εργασία μας τεράστιες περιουσίες. Επειδή οι μεγαλοεπιχειρηματίες είτε φαλιρίσουν είτε μειώσουν την παραγωγή δεν πρόκειται ούτε να πεινάσουν ούτε να ζουν φτωχότερα έτσι και κανένας εργαζόμενος δεν θα πρέπει να πεινάσει, δεν θα πρέπει να απολυθεί.

ε) Εθνικοποίηση/κρατικοποίηση κάθε επιχείρησης που κλείνει ή μειώνει την παραγωγή ή απολύει, χωρίς καμία απολύτως αποζημίωση, με δήμευση της περιουσίας του ιδιοκτήτη της και λειτουργία της πάντα κάτω από τον εργατικό έλεγχο.

ζ) Άμεσες μαζικές προσλήψεις στην παιδεία, στην υγεία και σε κάθε είδους κοινωνική υπηρεσία ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες. Ένα άμεσο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων σ’ όλους τους τομείς που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

η) Συνολικότερα, η αντιμετώπιση της ανεργίας, της φτώχειας, της ταπείνωσης και της βαρβαρότητας μπορεί να υπάρξει μόνο αν λειτουργούν οι παραγωγικές δυνάμεις κάτω από τον εργατικό έλεγχο σε ολόκληρη την οικονομία, κάτω από την εξουσία των ίδιων των εργαζομένων.

Σαν Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας πιστεύουμε ότι αυτά τα μέτρα μπορούμε και πρέπει να τα επιβάλλουμε από τώρα απέναντι στους εργοδότες και τις κυβερνήσεις τους. Σαν ΟΚΔΕ στηρίζουμε, συμμετέχουμε και βοηθούμε στην οργάνωση κάθε αγώνα μικρού ή μεγάλου ενάντια στις απολύσεις, στη μη καταβολή ή στη μείωση μισθών, κ.α. (όπως στον αγώνα των εργαζομένων σε επιχειρήσεις της πόλης μας: εστιατόρια Banquet, Goody’s, ζαχαροπλαστεία Χατζή, κ.α. είτε σε Vodafone, Wind, Χαλυβουργία, κ.α.). Μόνο με την αυτοοργάνωση των εργαζομένων σε κάθε επιχείρηση, μόνο με την ενοποίηση των αγώνων και μόνο με την αυτοοργάνωση των ίδιων των ανέργων (Επιτροπή Αγώνα Ανέργων Θεσσαλονίκης) μπορούμε από τώρα να επιβάλλουμε τα συμφέροντά μας, να σώσουμε τις εργασίες μας και τη ζωή μας, να προστατεύσουμε και να ξανακερδίσουμε τις κατακτήσεις μας.  

 

ΕΡ: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ο αριθμός των δημοσιών υπαλλήλων (μέχρι τις 9 Απριλίου του 2012) μόλις ξεπερνάει τις 700.000 όντας από τους μικρότερους στην Ευρωζώνη. Παράλληλα οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται λόγω των δεσμεύσεων του μνημονίου ολοένα και περισσότερο. Ποια πολιτική σκοπεύετε να ακολουθήσετε στο ζήτημα των δημοσιών δαπανών σε αντιστοιχία με την παρατηρούμενη μείωση του βιοτικού επιπέδου; 

 

ΑΠ:Πρέπει να αντιταχθούμε στη μαύρη και γκεμπελική προπαγάνδα των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων, ιδιαίτερα των τριών τελευταίων χρόνων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι στη χώρα μας δεν είναι πολλοί. Αντίθετα είναι λίγοι. Γι’ αυτό και δεν φτάνουν οι καθηγητές, οι δάσκαλοι, οι νοσηλευτές, οι γιατροί, γι’ αυτό και δημιουργούνται ουρές και ταλαιπωρία σε κάθε δημόσια υπηρεσία. Αυτοί που αναμφίβολα είναι πολλοί, αυτοί που είναι κηφήνες, αυτοί που είναι οι προστάτες και υποστηρικτές των επιχειρηματιών είναι οι στρατιωτικοί, οι αστυνομικοί, οι αξιωματούχοι, τα ανώτατα στελέχη των υπηρεσιών, οι διευθυντές των κρατικών οργανισμών και επιχειρήσεων και οι κουστωδίες τους, οι κληρικοί, κ.α. Αυτοί είναι πολλοί, αυτοί αρμέγουν τον πλούτο μας, αυτοί παίρνουν μίζες και εξωφρενικούς μισθούς ακόμη και 800.000 ευρώ το χρόνο, αυτοί είναι που μας έχουν καταστρέψει και που υπερασπίζουν τα κέρδη των επιχειρηματιών, τους τοκογλύφους, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Σαν Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας αγωνιζόμαστε για την αύξηση των κοινωνικών δαπανών (παιδεία, υγεία, ασφάλιση, κ.α.) με αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων, των επιχειρηματιών και των πλουσίων εγχώριων ή ξένων. Για την επιστροφή όλων των κλεμμένων χρημάτων από τα ασφαλιστικά ταμεία με δήμευση επιχειρήσεων και περιουσιών των επιχειρηματιών και των οικογενειών τους που άφησαν χρέη ή έφαγαν τα λεφτά. 

Σαν Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας δεν έχουμε καμία αυταπάτη σαν το ΚΚΕ ή τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Δημοκρατική Αριστερά ότι μπορεί αυτός ο κρατικός μηχανισμός, αυτοί οι κρατικοί αξιωματούχοι που γεννήθηκαν, διαπαιδαγωγήθηκαν και λυσσασμένα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, ότι μπορούν να «κυβερνηθούν» με άλλο τρόπο, ότι μπορούν να λειτουργήσουν κάτω από μία «αριστερή κυβέρνηση» προς όφελος του λαού. Γι’ αυτό πιστεύουμε και παλεύουμε και αγωνιζόμαστε καθημερινά για να αναπτυχθεί η αυτοοργάνωση των εργαζομένων μέσα στις επιχειρήσεις, για να υπάρξει εργατικός έλεγχος στις επιχειρήσεις, για να αναπτυχθεί η αυτοοργάνωση εργαζομένων – νεολαίας - φτωχών λαϊκών στρωμάτων μέσα από λαϊκές συνελεύσεις σε κάθε συνοικία, για να μπορεί να υπάρξει ενοποίηση όλων αυτών των μορφών αυτοοργάνωσης σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο έτσι ώστε να επιβληθούν τα συμφέροντα των εργαζομένων και της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας πάνω στα συμφέροντα των επιχειρηματιών και των πολιτικών υπηρετών τους, για να μπορέσουμε όχι μόνο να περιορίσουμε την βάρβαρη επίθεση, όχι μόνο να προστατεύσουμε τις όποιες κατακτήσεις μάς έχουν απομείνει, όχι μόνο να αντιμετωπίσουμε τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, το κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων και επιχειρήσεων αλλά και για να μπορέσουμε να επιβάλλουμε μέσα από τα δικά μας δημοκρατικά εκλεγμένα όργανά μας τη θέλησή μας και την ικανοποίηση των αναγκών μας.

Σαν Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας παλεύουμε ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, για την Σοσιαλιστική Δημοκρατία που δεν έχει καμιά σχέση με τα γραφειοκρατικά εκτρώματα του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

 

 

Οι υποψήφιοι της ΟΚΔΕ στην Α' Θεσσαλονίκης είναι οι

ΒΟΥΖΑΣ ΗΛΙΑΣ του ΛΑΖΑΡΟΥ (άνεργος εργάτης - εκλεγμένος Σύμβουλος στο Δήμο Αμπελοκήπων – Μενεμένης, με την «Δημοτική Κίνηση Εργατική Αντεπίθεση»)                     
ΓΟΥΤΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ (άνεργος Ιματισμού - μέλος Επιτροπής Αγώνα Ανέργων Θεσ/νίκης)
ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΦΙΛΙΠΠΟΥ (φοιτητής – μέλος της Σοσιαλιστικής Σπουδαστικής Πάλης-ΣΣΠ)
ΚΑΡΑΣΑΡΛΙΔΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ του ΑΝΕΣΤΗ (νοσηλεύτρια - Πρόεδρος Σωματείου Αποκλειστικών Νοσηλευτριών/τών Μακεδονίας – Θράκης)
ΚΕΦΑΛΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (διανομέας επισιτισμού  -  μέλος ΔΣ στο Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων σε Επισιτιστικές και Τουριστικές Επιχειρήσεις)
ΚΟΥΡΙΛΑΣ ΜΗΝΑΣ του ΗΛΙΑ (άνεργος εργάτης – μέλος της Επιτροπής Αγώνα Ανέργων Θεσ/νίκης)
ΚΟΥΤΑΛΑΚΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (απολυμένη επισιτισμού από Applebees – μέλος ΔΣ στο Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων σε Επισιτιστικές και Τουριστικές Επιχειρήσεις – επιτροπή αγώνα στα ζαχαροπλαστεία ΧΑΤΖΗΣ)
ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ (απολυμένος καθηγητής του φροντιστηρίου ΜΠΑΧΑΡΑΚΗΣ λόγω συνδικαλιστικής δράσης, ιδρυτικό μέλος Σωματείου Μισθωτών Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης – μέλος ΔΣ Σωματείου Ελαστικά Απασχολούμενων Εκπαιδευτικών)
ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ (εργαζόμενος στον Επισιτισμό – Επιτροπή αγώνα στα GOODYS Λ. Πύργου)
ΦΟΥΡΝΟΤΖΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ του ΜΙΧΑΗΛ (εργάτης)
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ (ιδιωτικός υπάλληλος)