1η Μάη
ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΜΑΣ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ
Όλοι στις απεργιακές συγκέντρωσεις
Μπροστά στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή μας
Μειώσεις μισθών και συντάξεων, φόροι και χαράτσια, δραματική αύξηση των λουκέτων, των απολύσεων και της ανεργίας, εξάπλωση των «ελαστικών»/δουλικών σχέσεων εργασίας, λεηλασία κάθε ατομικής, δημόσιας ή συλλογικής περιουσίας (από ακίνητα και δημόσιους οργανισμούς μέχρι καταθέσεις και ασφαλιστικά ταμεία). Το βιοτικό επίπεδο, τα στάνταρτ ζωής καταρρέουν, μαζί με τα συστήματα παιδείας, υγείας, ασφάλισης, και το όποιο δικό μας μέλλον και των οικογενειών μας. Ο εφιάλτης της πείνας ζώνει όλο και περισσότερα νοικοκυριά, τα παιδιά, τους άνεργους, τους φτωχούς και τους νεόπτωχους εργαζόμενους. Oι ουρές στα συσσίτια και οι άστεγοι αυξάνονται κάθε μέρα. Και ο κατήφορος της εξαθλίωσης και της καταστροφής δεν έχει τέλος.
Με το Μνημόνιο ΙΙ, τη νέα Δανειακή Σύμβαση και το PSI, που μας τα σερβίρουν σαν «επιτυχία» και «σωτηρία της χώρας», αυτή η καταστροφή θα είναι ακόμα πιο μεγάλη και ραγδαία. H ύφεση θα γίνεται όλο και πιο άγρια. Σύντομα μισθοί και συντάξεις θα πέσουν στο 30% σε σχέση με το 2009, η πραγματική ανεργία θα ξεπεράσει το 30% (στους νέους πολύ πάνω από 50%). Αυτό σημαίνει 1,5-2 εκ. ανέργους και περίπου άλλους τόσους υποαπασχολούμενους. Τα ασφαλιστικά ταμεία και η υγεία, μετά το «κούρεμα», πάνε για οριστική διάλυση.
Με τα επόμενα μέτρα (αμέσως μετά τις εκλογές) ετοιμάζουν: κατάργηση του 13ου-14ου μισθού, πλήρη κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, νέα μείωση των συντάξεων, ακόμα και των πιο στοιχειωδών επιδομάτων (τέκνων κλπ.). Kαι για τους «τυχερούς», δουλειά με συνθήκες σύγχρονου σκλάβου, κατάργηση κάθε προστασίας της εργασίας, «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες» όπου τα μεροκάματα και τα εργασιακά δικαιώματα δεν θα απέχουν από τις συνθήκες ενός στρατοπέδου καταναγκαστικής εργασίας. Κάθε μέρα που αυτές οι δυνάμεις παραμένουν στην εξουσία, μας ρίχνουν στο Μεσαίωνα, μετατρέπουν την ελληνική κοινωνία σ' έναν σωρό ερειπίων. Αν τους αφήσουμε, η κόλαση που ζούμε δεν θα έχει τέλος.
Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ: Να σωθούμε από το σύστημά τους
Μπροστά στην καταστροφή που μας απειλεί, δεν χωράνε μισόλογα και ημίμετρα. Οι μόνες πραγματικές λύσεις είναι αυτές που μπορούμε και πρέπει να επιβάλλουμε, με αποκλειστικό κριτήριο τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Πρέπει να παλέψουμε για:
1. ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ όλων των «μνημονίων» και των βάρβαρων μέτρων, της νέας αποικιοκρατικής δανειακής σύμβασης.
2. ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ― ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ-ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ. Κάθε ευρώ που πάει σε τόκους και χρεολύσια, κόβεται από τους μισθούς, τις συντάξεις, την υγεία, παιδεία και κοινωνική ασφάλιση, τα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες. Αρκετά άρμεξαν επιτέλους από το χρέος οι ντόπιοι και ξένοι τοκογλύφοι, που το κράτος τούς ταΐζει και με πακέτα δεκάδων δις! Να σταματήσουμε άμεσα να πληρώνουμε το χρέος, για να βρεθούν πόροι για μια άλλη πορεία της οικονομίας, για την επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας.
3. ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Ε.Ε. ― ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ «ΕΥΡΩ Ή ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΧΜΗ». Να απορρίψουμε τους εκβιασμούς τους. Μήπως δεν είναι η απόλυτη χρεοκοπία μας το διαρκές κόψιμο μισθών, συντάξεων κ.λπ. ή όταν δουλεύουμε μήνες απλήρωτοι;
Από τα «δάνεια σωτηρίας» που μας σερβίρουν, ούτε μισό ευρώ δεν πάει για μισθούς και συντάξεις, όπως ασύστολα ψεύδονται. Όλα πάνε (και μάλιστα δεσμεύονται μέσω ειδικών λογαριασμών) στους δανειστές-τοκογλύφους. Δεν θέλουμε πια τέτοιες «σωτηρίες» εξόντωσης! Αλίμονο αν δεχτούμε αυτή την εκτέλεσή μας, μόνο και μόνο για να μείνουμε στο Ευρώ!
Η πραγματική αιτία της κόλασης που ζούμε (και που θα χειροτερεύει συνεχώς) είναι η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού και η διαχείρισή της τόσα χρόνια απ' αυτές τις πολιτικές δυνάμεις. Είναι αυτό το σάπιο και καταστροφικό σύστημα που πρέπει να ξεφορτωθούμε. Γι' αυτό πρέπει να συγκρουστούμε με το καπιταλιστικό σύστημα και το αστικό κράτος ―να παλέψουμε ενάντια στις οικονομικές και πολιτικές αλυσίδες της Ε.Ε. και του Ευρώ― να διαλύσουμε την αντιδραστική Ε.Ε. και να προχωρήσουμε στο χτίσιμο μιας Ενωμένης Σοσιαλιστικής Ευρώπης των εργαζομένων.
4. ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΟΜΕΩΝ-ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ. ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΠΑΝΤΟΥ. Τίποτα δεν θα μείνει όρθιο αν αφήσουμε την οικονομία κάτω από τη διαχείριση αυτών που καταστρέφουν την παραγωγή, τις υποδομές, την καταναλωτική δύναμη αλλά και το μορφωτικό-τεχνικό επίπεδο των εργαζομένων, των νέων, των λαϊκών στρωμάτων. Δεν μπορούν να υποσχεθούν παρά μόνο περισσότερα λουκέτα και ανεργία, μισθούς πείνας και εργάτες-σύγχρονους σκλάβους. Ο μόνος δρόμος είναι να εθνικοποιήσουμε τους τομείς-κλειδιά της οικονομίας (ενέργεια, πρώτες ύλες, συγκοινωνίες, τηλεπικοινωνίες και όλες τις βασικές υποδομές, κοινωνικές υπηρεσίες, μεγάλα εργοστάσια, εμπορικές και κατασκευαστικές επιχειρήσεις κλπ.) - και πρώτα και κύρια τις τράπεζες, που τις έχουμε ήδη «διασώσει» (βλ. χρυσοπληρώσει) με αμέτρητα δις! Όλα αυτά πρέπει να γίνουν δημόσια περιουσία και να λειτουργούν κάτω από τον έλεγχο εκλεγμένων και ανακλητών επιτροπών των εργαζομένων και των καταναλωτών (όχι μεγαλοσυνδικαλιστών γραφειοκρατών). Μόνο έτσι μπορούμε να σώσουμε τις θέσεις εργασίας, να επανεκινήσουμε την οικονομία με ένα σχέδιο κάλυψης των επείγουσων κοινωνικών αναγκών. Όχι με ανοησίες για «ανάπτυξη» μέσω των «αγορών» και για αεριτζίδικη «επιχειρηματικότητα».
5. ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ. Δεν μπορούμε πια να ανεχόμαστε μια συμμορία βουλευτάδων με παχυλούς μισθούς και τραπεζικούς λογαριασμούς να ψηφίζουν τη θανατική μας καταδίκη, σε μια Βουλή-φρούριο ζωσμένη από δολοφονικές ορδές ΜΑΤ και Δίας. Αυτοί που έχουν ουσιαστικά καταργήσει κάθε νομιμότητα και το ίδιο το Σύνταγμα, που γίνονται δεκτοί με τα γιαούρτια της λαϊκής οργής σε κάθε εμφάνισή τους, δεν έχουν καμία πολιτική και ηθική νομιμοποίηση. Αυτή η σαπίλα δεν αντιμετωπίζεται με ασπιρίνες, δηλαδή απλά με εκλογές. Πρέπει να επιβάλλουμε να γίνουν εκλογές για Συντακτική Συνέλευση ― δηλαδή για να αποφασίσει ο ελληνικός λαός μια ριζικά διαφορετική οργάνωση και λειτουργία της οικονομίας, της κοινωνίας, της πολιτικής.
ΑΝΥΠΑΚΟΗ - ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΝΤΟΥ: Για μια Σοσιαλιστική Διέξοδο από την κρίση
Ένα τεράστιο κύμα αγώνων έχει πλημμυρίσει την ελληνική κοινωνία: απεργίες, καταλήψεις και αγώνες σε χώρους δουλειάς, κίνημα των «αγανακτισμένων» στις πλατείες, ανυπακοή στα χαράτσια, έκρηξη της λαϊκής οργής στις παρελάσεις, γιγάντιες εξεγερσιακές και συγκρουσιακές διαδηλώσεις (με τελευταία αυτή του Συντάγματος στις 12/2). Είναι το ίδιο κύμα που σιγά-σιγά απλώνεται στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και σ' όλο τον κόσμο, με αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας ενάντια στην φρίκη της καπιταλιστικής κρίσης. Με εξεγέρσεις και επαναστάσεις των αραβικών λαών, που γκρεμίζουν αιματοβαμμένες δικτατορίες δεκαετιών, δείχνοντας ότι μια άλλη πορεία των πραγμάτων είναι εφικτή!
Με οδηγό τις εμπειρίες μας, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά, με εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από κανέναν «σωτήρα», από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, τη ρεφορμιστική αριστερά ή όσους όψιμα ανακάλυψαν ότι το Μνημόνιο ήταν λάθος.
Xρειαζόμαστε πρόγραμμα, οργάνωση, ένα σχέδιο αγώνων. Κάθε μέρα που χάνουμε, μεγαλώνει και η δική μας ευθύνη για όσα δεν κάνουμε για να σταματήσουμε αυτούς που μας καταστρέφουν. Πρέπει να παλέψουμε παντού, ενισχύοντας τη δική μας οργάνωση και αλληλεγγύη. Στους χώρους δουλειάς και στις σχολές. Στις γειτονιές και στις πλατείες, με Λαϊκές Συνελεύσεις ενάντια στη διάλυση της ζωής μας, με κινητοποιήσεις και κινηματικές δομές (επιτροπές αγώνα, αλληλοβοήθειας κ.α.), να προχωρήσουμε στην αντιμετώπιση των ζωτικών προβλημάτων επιβίωσης, με δυναμικούς, ενωτικούς και συντονισμένους αγώνες. Μπορούμε, όπως ανατρέψαμε τον Τσολάκογλου-Παπανδρέου και οι ρουμάνοι εργαζόμενοι τον δικό τους κουίσλινγκ, να τσακίσουμε τα αστικά κόμματα των τραπεζών, της Τρόικας, της Ε.Ε., να επιβάλλουμε τις δικές μας λύσεις, να ανοίξουμε τον δρόμο για τον Σοσιαλισμό.
Γιατί αν δεν πάμε μέχρι τη ρίζα του κακού, αν σταματήσουμε στο κατώφλι της μόνης πραγματικής λύσης, τότε αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα θα «αναπαλαιωθεί» πάνω στα κόκαλά μας. Χρειάζεται καταρχήν να φύγουμε από τις κοινοβουλευτικές πρακτικές, να επιβάλλουμε μια επαναστατική κυβέρνηση των εργαζομένων, τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Αυτή είναι η μόνη διέξοδος από τη βαρβαρότητα του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, αυτό είναι το αυθεντικό περιεχόμενο του Σοσιαλισμού (και όχι τα εκτρώματα του «υπαρκτού σοσιαλισμού). Και για να τα επιβάλλουμε πρέπει να χτίσουμε μια νέα επαναστατική δύναμη, τη μόνη εγγύηση για να συγκρουστούμε αποτελεσματικά μ' αυτό το σύστημα, τους υπηρέτες και το κράτος του.
Ο. Κ. Δ. Ε.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου