Πολλά και βρόμικα μέσα χρησιμοποιεί η Εξουσία, για να μας χαζέψει και να ψηφίσουμε τους εκπροσώπους της. Άλλοτε παλιά και τώρα "επιστημονικά", όπως είναι οι δημοσκοπήσεις.
Image scaled down
«Άγρα πελατών: αδίκημα που διαπράττει “όποιος παροτρύνει και παρενοχλεί με οποιοδήποτε τρόπο πρόσωπο ή ομάδα προσώπων να δεχθεί ή να αποκρούσει ταξιδιωτική ή μεταφορική υπηρεσία, υπηρεσίες εστίασης ή ψυχαγωγίας ή τουριστικού καταλύματος ή προϊόντα εμπορικού καταστήματος” (Ν. 3498/2006, άρθρο 53)» (από το Βικιλεξικό).
Κατέβαινα κάποτε την Πανεπιστημίου, βαδίζοντας προς την Ομόνοια. Τριάντα μέτρα πριν φτάσω στην Πατησίων, είδα δεξιά μου στο πεζοδρόμιο μια ομάδα δέκα περίπου ανθρώπων που είχαν κυκλώσει ένα μικρό τραπεζάκι. Κάποιος τύπος είχε απλώσει πάνω του κάτι μικροεμπορεύματα, που προφανώς θα άξιζαν· αλλιώς, γιατί να προκαλέσουν το μεγάλο ενδιαφέρον τόσων ανθρώπων; Καθότι περίεργος ως πιθηκοειδές, τσίμπησα και πλησίασα για να δω καλύτερα. Μέσα σε λίγα λεπτά, οι δέκα ενδιαφερόμενοι έγιναν δεκαπέντε. Πάνω στο τραπεζάκι, ο υπαίθριος μικροπωλητής είχε τοποθετήσει μερικά κίτρινα πλαστικά μπουκαλάκια και επεδείκνυε τις μαγικές ικανότητες ενός παχύρευστου υγρού που καθάριζε κάθε είδους βρομιά. «Πόσο;» ρώτησε μια κυρία. «Το ένα τρία ευρώ, τα δύο πέντε» της απάντησε ο μικροπωλητής κι εκείνη του ζήτησε αμέσως δύο, λες κι ήθελε να προλάβει μη τυχόν και τα πάρουν οι άλλοι και χάσει το πολύτιμο αυτό κατασκεύασμα. Της τα ’βαλε σε μια σακούλα, εκείνη του ’δωσε ένα χαρτονόμισμα των δέκα ευρώ, πήρε τα ρέστα, κι εξαφανίστηκε προς την Πατησίων φανερά ευτυχισμένη για το απόκτημα. Την παρακολούθησα για λίγο με το βλέμμα καθώς απομακρυνόταν, όταν άκουσα τον διπλανό μου να ζητάει κι εκείνος δυο μπουκαλάκια, να τα παίρνει και να εξαφανίζεται σαν την προηγούμενη πελάτισσα.
Απομακρύνθηκα και στάθηκα στα πέντε μέτρα, για να παρακολουθήσω το φαινόμενο καλύτερα. Αρκετοί περαστικοί, βλέποντας την ομάδα πλησίαζαν περίεργοι να δουν κι αυτοί περί τίνος πρόκειται, κι άλλοι αγόραζαν, ενώ άλλοι συνέχιζαν αδιάφοροι το δρόμο τους. Έτσι, η ομάδα άλλαζε μέλη, αλλά πάντα διατηρούσε τον αριθμό της, γύρω στους δεκαπέντε ανθρώπους κατά μέσο όρο.
Κάποια στιγμή, είδα εκείνη την πελάτισσα που είχε αγοράσει ευτυχής τα δυο μπουκαλάκια να επιστρέφει και να τα τοποθετεί σε μια μεγάλη σακούλα, κάτω απ’ το τραπεζάκι, χωρίς ν’ αλλάξει κουβέντα με τον πωλητή. Η ομάδα των υποψήφιων θυμάτων είχε αλλάξει μέλη κάνα δυο φορές μέχρι την επιστροφή της κι έτσι κανείς απ’ τους συγκεντρωμένους εκείνη τη στιγμή γύρω απ’ το τραπεζάκι δεν την είχε δει ν’ αγοράζει τα δυο μπουκαλάκια· εκτός, φυσικά, από εμένα. Γέλασα κι έφυγα. Ήμουν βέβαιος πως κάποιοι ή κάποιες από εκείνους που «αγόρασαν» το μαγικό παχύρευστο υγρό θα επέστρεφαν κάποια στιγμή για να τοποθετήσουν τα μπουκαλάκια πάλι στη θέση τους. Δυο, τρεις, δεν έχει σημασία. Όσοι χρειάζονταν για να στηθεί το κόλπο και να αποδώσει.
Η ίδια απάτη, σε διάφορες παραλλαγές, παίζεται σε πολλά επίπεδα του καπιταλιστικού μας κόσμου κι από πολλούς «ευυπόληπτους» επιχειρηματίες. Κι επειδή ακριβώς παίζεται ευρέως, έχουν εκδοθεί διάφοροι νόμοι για να ρυθμίζουν οι καπιταλιστές μας «τίμια» τον μεταξύ τους ανταγωνισμό σε βάρος των υπολοίπων. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η παραπάνω, του νόμου 3498/2006, που χαρακτηρίζει αδίκημα την παρότρυνση ή παρενόχληση στους τομείς των επιχειρήσεων που αναφέρει. Αυτό, όμως, όπως έχει αποδειχτεί, δεν αποτελεί καθόλου εμπόδιο στο να παίζουν γενικά οι καπιταλιστές μας το κόλπο του πεζοδρομίου που περιέγραψα. Μόνο που το παίζουν επιστημονικά, χρησιμοποιώντας άλλα μέσα, νόμιμα και παράνομα. Αυτοί δε βγαίνουν στα πεζοδρόμια σαν τους μικρεμπόρους της Αθηνάς, για να σε παροτρύνουν να μπεις στο κατάστημά τους. Ούτε ασκούν «παρεμπόριο» σαν τον υπαίθριο πωλητή με τα κίτρινα μπουκαλάκια που περιέγραψα πιο πάνω. Ο οποίος, αν προσέξατε, δεν… «παρότρυνε» ούτε «παρενόχλησε» κανέναν: χρησιμοποίησε κάποιους συνεργάτες του σαν «πελάτες», ώστε να τσιμπήσουν οι άλλοι και ν’ αγοράσουν τα μπουκαλάκια του. Κάτι ανάλογο χρησιμοποιούν και οι καπιταλιστές μας. Εκτός απ’ τις διαφημίσεις των εμπορευμάτων τους (νόμιμο μέσο και επιστημονικός τρόπος παρότρυνσης και πλύσης εγκεφάλου), διαθέτουν και πλήθος συνεργατών κάθε είδους για να κάνουν τα κόλπα τους, κυρίως πολιτικούς και δημοσιογράφους. Θυμηθείτε πόσοι Έλληνες, με παρότρυνση της κυβέρνησης και διαφόρων Μ.Μ.Ε. έχασαν τις περιουσίες τους παίζοντας στα χρηματιστήρια και πόσοι, σήμερα, διαμαρτύρονται, γιατί έχασαν τις οικονομίες τους, τις οποίες προτίμησαν να αποταμιεύσουν σε ομόλογα, μετά από συμβουλές (βλ. «παροτρύνσεις») των τραπεζών, της πολιτικής εξουσίας και διαφόρων «οικονομολόγων» τους.
Αφορμή για τα παραπάνω μου έδωσε μια παραλλαγή του κόλπου του πεζοδρομίου που παίζεται σήμερα από την πολιτική εξουσία, τα αστικά Μ.Μ.Ε. και κάποιες καπιταλιστικές επιχειρήσεις σαν τις γνωστές εταιρείες δημοσκοπήσεων. Πιο συγκεκριμένα, παρακολούθησα τις τελευταίες τέσσερις ημέρες (8-12 Απριλίου 2012) τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που δημοσιεύτηκαν σχετικά με τις επιλογές των ψηφοφόρων. Κι εκείνο που μου προκάλεσε κατάπληξη είναι τα ποσοστά που δίνουν στο συμπαθέστατο (για την Εξουσία) κόμμα της «Δημοκρατικής Αριστεράς». Ας τα δούμε:
Στις 8 Απριλίου 2012 (την Κυριακή που πέρασε) η δημοσκόπηση της ALCO, που δημοσιεύτηκε στο «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ», εμφανίζει ποσοστό 6,7% για τη «Δημοκρατική Αριστερά». Την ίδια ημέρα η έρευνα της Metron Analysis που δημοσιεύτηκε στο «ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» της δίνει 9% (με «αναγωγή στα έγκυρα», πράγμα που δημιουργεί εντυπώσεις μεγαλύτερης πελατείας, σύμφωνα με το κόλπο του πεζοδρομίου). Την επομένη ημέρα (9 Απριλίου 2012) η δημοσκόπηση της GPO, που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του MEGA και της εκπομπής «Ανατροπή» του γνωστού για την ανατρεπτική του ιδεολογία Πρετεντέρη, δίνει στο ίδιο συστημικό κόμμα ποσοστό 5,9%. Κι ακριβώς μετά από δύο μόλις ημέρες (11 Απριλίου 2012), εμφανίζεται η δημοσκόπηση της Public Issue, που δημοσίευσε ο «ΣΚΑΪ» και η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», η οποία δίνει στη «Δημοκρατική Αριστερά» ποσοστό… 12%. Κι όλα αυτά μέσα σε τέσσερις μόλις ημέρες.
Δεν έχω συγκεκριμένα στοιχεία γι’ αυτά που παίζονται πάνω στο θέμα των δημοσκοπήσεων στα παρασκήνια της Εξουσίας, ώστε να χαζέψουν το εκλογικό σώμα και να το κατευθύνουν «επιστημονικά» προς τα κει που θέλουν. Ξέρω, όμως, ότι αυτό επιδιώκουν κι ότι χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να το πετύχουν. Όπως ήξερε κι ο υπαίθριος πωλητής του πεζοδρομίου της Πανεπιστημίου ότι, για να τραβήξει πελάτες και να πουλήσει το υγρό κατασκεύασμά του, έπρεπε να εμφανίσει κάποιους πελάτες πλαστούς. Το ίδιο ακριβώς πράττει τώρα η Εξουσία, που χρησιμοποιεί πλαστούς αριθμούς προκειμένου να δείξει πως εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι προτιμούν αυτό το «αριστερό» της κατασκεύασμα, ώστε να παρασύρουν τους υπόλοιπους ψηφοφόρους της Αριστεράς και να το ψηφίσουν. Πάντως, αρκετοί τσίμπησαν τότε κι αγόρασαν κίτρινα μπουκαλάκια, για να ανακαλύψουν αργότερα ότι το περιεχόμενό τους άφηνε τις βρομιές απείραχτες ή τις έκανε… ανεξίτηλες.
oapatris.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου