για την πρόσφατη απεργία της Πανελλήνιας Ναυτεργατικής Ομοσπονδίας
Περιδιαβαίνοντας και μόνο στην ιστοσελίδα της ΠΝΟ μπορεί κανείς να ιδεί φαρδιά-πλατιά τη σελίδα για τη δωρεά Λάτση, γνωστού εφοπληστή και πετρελαιά, μαυραγορίτη επί κατοχής. Τι άλλο θα ήθελε κανείς για να σχηματίσει άποψη περί της ΠΝΟ; Με μόνο δυο σωματεία ελεγχόμενα από το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ (ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ) ελέγχεται σχεδόν απόλυτα από επιλογές των δυο μεγάλων κομμάτων (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) ενώ ο πρόεδρός της Χαλάς, στέλεχος της Ν.Δ., είναι εδώ και μια 20ετία μόνιμος πρόεδρός της. Επομένως κάθε εμετική μομφή (αποκλειστικά) προς το ΚΚΕ (και αυτό συμβαίνει έμμεσα ή άμεσα) περί απαγόρευσης της μετακίνησης επιβατών, εμπορευμάτων και οχημάτων, λόγω προκήρυξης απεργίας είναι πέρα για πέρα –πολιτικά- σκόπιμη.Αν εξαιρέσει κανείς ένα απλό ιδεολογικό (αντικομμουνιστικό) μένος κατά ενός κόμματος που απολυταρχικά κρατεί εδώ και δεκαετίες το μονοπώλιο της κομμουνιστικής αυτάρκειας, ο μονόπλευρος προσανατολισμός εναντίον του, από πλευράς μέρους του πολιτικού συστήματος στο οποίο ανήκει και το ΚΚΕ, αιτιολογείται μόνο με τη σθεναρή στάση με την οποία κρατά τη βάση του σε πολιτικές επιλογές που απορρίπτουν με συνέπεια τον καπιταλισμό και τη διαρκή επέκταση της αγοράς. Η τελευταία, ως μονόδρομος, από μόνη της, είναι αξία ταυτισμένη με την ελευθερία και κερδίζει ολοένα και περισσότερους οπαδούς –κοινωνικά- μέσω της τηλεόρασης και του εμπορεύματος, αλλά και σαφώς μέσα στο επισφαλώς περιγεγραμμένο πολιτικό τοπίο. Από την άλλη, το ίδιο το ΚΚΕ, επιδιώκοντας να καρπωθεί σε ψήφους, κρατώντας τη βάση του σε μια συνεπή γραμμή με τις εξαγγελίες του σε βαθμό θρησκευτικής προσήλωσης, στέκεται επικεφαλής σ’ οποιεσδήποτε προσπάθειες τις οποίες μπορεί άλλωστε δυνητικά και στις διαδηλώσεις να ελέγξει. Έτσι μπορεί να ασκήσει κριτική στα «αστικά κόμματα» και στις παρατάξεις τους ότι οι ίδιοι δεν στηρίζουν τις αποφάσεις τους. Δεν είναι τυχαίο ότι, και μόνο, με το σωματείο των μηχανικών (ΠΕΜΕΝ) μπορεί να κρατήσει δεμένα τα πλοία (και το έχει αποδείξει περίτρανα στο παρελθόν, άλλωστε).
Το γεγονός ότι το ΚΚΕ μπορεί να κινητοποιεί, όταν χρειάζεται, τη βάση του ειδικά στον Πειραιά, μέσω συλλόγων και σωματείων που ελέγχει (Ναυπηγοεπισκευαστική, μεταλλεργάτες, οικοδόμους, Εργατικό Κέντρο Πειραιά, φοιτητικούς συλλόγους) αλλά και μέλη του από τις οργανώσεις του κόμματος, οφείλεται στην εδώ και περίπου ένα αιώνα αντίληψη της απόλυτης αλήθειας με αντίστοιχη στρατηγική σύμφωνα με την οποία έχει αναπτυχθεί ένας μηχανισμός ώστε να αντιμετωπίζει με συμπαγή και ιδεολογικά ενιαίο λόγο αλλά και πρακτική, όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους. Έτσι με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει τους απεργοσπαστικούς αντιπάλους του σε μια απεργία, αντιμετωπίζει και την αντιπολίτευση που προέρχεται από τα αριστερά (με τη Φλωράκεια αντίληψη «αριστερά της αριστεράς είναι δεξιά») όπως και τον περασμένο Οκτώβρη, με την προστασία που παρείχε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από τους υπόλοιπους, ανεξάρτητους διαδηλωτές και τους αναρχικούς.
Η λύσσα που έχει πιάσει το τοπικό μας κατεστημένο με την άκαιρη και πιθανώς σκόπιμη απεργία (μπορεί κανείς με ένα κλικ να ιδεί τους ακατανόητους λόγους για τους οποίους προκηρύχθηκε) δεν είναι απλά και μόνο αντικομμουνιστική και σαφώς δεν υπερασπίζεται τον εμπορικό κόσμο των νησιών ή την ελεύθερη μετακίνηση των ντόπιων επιβατών. Είναι μια λύσσα που δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θα εκτεθούν, θα λοιδορηθούν προκειμένου να μπουν εμπόδιο στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, κι ας μην το καταφέρνουν. Είναι η μεγάλη ευκαιρία του ντόπιου μας και μη κατεστημένου, να ταυτιστεί ιδεολογικά με τους εφοπληστές και το επίσημο πολιτικό κατεστημένο, επιδιώκοντας ο καθείς να καρπωθεί με τη σειρά του για την προστασία που παρέχει. Ετεροκαθοριζόμενοι, φυλάσσοντας Θερμοπύλες στα μαγαζάκια της εξουσίας τους, αρνούμενοι να μιλήσουν για τα εγκλήματα των εφοπληστών, αρνούμενοι να καταγγείλουν ένα κατεστημένο που στέλνει στην ανεργία χιλιάδες κόσμο, καταστρέφει ασφαλιστικά ταμεία για γεμίζει τα θησαυροφυλάκια, έχουν απέναντί τους έναν κόσμο ναυτεργατών, ανοχύρωτο, έρμαιο και δίπλα τους ένα κόσμο που ποτέ δεν του καίγεται καρφί για το διπλανό του.
Ένας κόσμος σε συμπληγάδες, μεταξύ ναυτεργατοπατέρων και προστατών της κοινωνίας.
Να τους τσακίσουμε;
για την αναδημοσίευση: ΓΚ
http://eleftheriakoi.blogspot.com/2012/04/blog-post_12.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου