Πήγε να με πάρει μήνας μέχρι να γράψω εδώ...
Μεσολάβησε και το ταξίδι στη Σκόπελο για τις άγιες μέρες του Πάσχα...
Που να μείνει χρόνος για blog! Ακολουθίες της Μεγάλης εβδομάδας, δουλειές στην εξοχή, και λίγη ξεκούραση απ τους τρελούς ρυθμούς της πόλης.
Αγαπητοί μου σας μιλάω ειλικρινά ότι είναι πλέον κατόρθωμα το ταξίδι 5μελούς οικογένειας για Σκόπελο! Οικονομικό κατόρθωμα πρωτίστως αλλά και πολύ κουραστική διαδρομή μέσω Βόλου.
Αναχώρηση από Αθήνα 4.00 τα ξημερώματα για Βόλο. 9.00 πρωί αναχώρηση από Βόλο για Σκόπελο.
Λεφτά να χεις να δίνεις για βενζίνη, διόδια, εισητήρια.
Στην ενορία που εκκλησιάστικα πρόσεξα ότι δεν είχαν έρθει άλλοι σκοπελίτες για Πάσχα.
Πόσο μάλλον τουρίστες!
Βλέπω το νησί μας να απομονώνεται λόγω συγκοινωνίας και λυπάμαι.
Παλιά υπήρχε πλοίο από Άγιο Κωνσταντίνο 2 φορές την εβδομάδα. Τώρα φτώχυναν οι εφοπλιστές και έκοψαν τελείως τα δρομολόγια από Άγιο!
Να μιλήσουμε για τουριστική ανάπτυξη ? νομίζω δε χρειάζεται. Είμαστε πλέον τουριστικός προορισμός για "τολμηρούς" ...
Όπως τολμηροί είναι κι οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού μας!
Τολμηροί και τυχεροί θα λεγα. Μιας και έχουν την ευτυχία να κατοικούν σ ένα ευλογημένο μέρος!
Το έδαφος, ευλογημένο. Κάθε σκάψιμο που έκαναν οι παππούδες κι ένα καρποφόρο αμπέλι με γευστικό κρασί ξεφύτρωνε. Δαμασκηνιώνες ατελείωτοι, με νόστιμα ζουμερά και ιαματικά δαμάσκηνα. Ελαιώνες που γέμιζαν και ξεχείλιζαν τα πιθάρια των τσουκαλάδων από θεραπευτικό και θρεπτικό μυρωδάτο λάδι. Αμυγδαλιώνες αμέτρητοι στη Γλώσσα που εφοδίαζαν τα σπίτια με γλυκό αμύγδαλο, χαμαλιά για τις χαρές και ξηρούς καρπούς για τις βεγγέρες του χειμώνα. Σκιερές σκιές με μαύρα σύκα ή άσπρα που τα ξηραίνουν για να μασουλάνε τα παιδιά στα παιχνίδια τους στις αυλές.
Κερασιές θεόρατες με γλυκόπικρα κεράσια να τρελαίνεσαι... ή να τα βάζουν τα κορίτσια "σκουλαρίκια" πριν βάψουν τα χειλάκια τους κόκκινα...
Μη μου πείτε ότι όλο αυτό είναι ...τύχη...! Ευλογία είναι αγαπητοί αναγνώστες, που έχει πέσει απλόχερα στον τόπο μας.
Κι αν θέλουν κάποιοι να μας απομωνώσουν κανένα πρόβλημα! Εμείς έχουμε το θησαυρό μας! Τη γη μας! Αυτή δε μπορούν να μας την πάρουν. Γιατί εμείς την αγαπάμε, τη φροντίζουμε, την ονειρευόμαστε!
Μέσα στην απομόνωση εμείς θα βρούμε τον καιρό να ξανα σκάψουμε κάθε σπιθαμή, να φυτέψουμε, να κορφολογήσουμε, να κλαδέψουμε, να τρυγήσουμε. Σίγουρα θα τα γεμίσουμε τα κελάρια μας!
Δόξα τω Θεώ βρίσκονται ακόμη στο νησάκι μας δάσκαλοι να μάθουν στους νεώτερους την τέχνη της γης!
Αυτή η τέχνη δεν έχει ανάγκη από γκαλλερί, από χειροκροτήματα, από λαμόγια!
Όσο ασχολείσαι μαζί της τόσο σου δίνει και χαρά και είδος!
Σας μιλάω από εμπειρία κι όχι από μελέτη μόνο.... Μειώστε τον τηλεοπτικό χρόνο, το χρόνο της κουβέντας περί ανέμων, το χρόνο του ίντερνετ, και θυμηθείτε που έχετε μια μικρή γωνιά γης που σας περιμένει...
Γονείς.... τα παιδιά σας ίσως σας αναγνωρίσουν το μεγαλύτερο δώρο αν τα μυήσετε να εκτιμήσουν τον ευλογημένο τόπο τους και να βρουν σ αυτόν τα αγαθά που κρύβει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου