ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
| Βροχή το χρήμα για τους ήδη πάμπλουτους Βρετανούς το 2011 Από πολλούς αστούς πολιτικούς, επιχειρηματίες, οικονομολόγους και δημοσιογράφους, η δομική καπιταλιστική κρίση άλλοτε παρουσιάζεται ως «εθνικό πρόβλημα» που απαιτεί «εθνικές λύσεις», ώστε να δικαιολογηθούν οι περικοπές και η κατάργηση των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας και άλλοτε ως ευκαιρία. Στο δεύτερο σκέλος της προσέγγισης τους βεβαίως, το παρακάτω άρθρο τους επιβεβαιώνει πλήρως. Οι πλουσιότεροι άνθρωποι στη Βρετανία είδαν τις περιουσίες τους να αυξάνονται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα πέρυσι, σύμφωνα με τον κατάλογο των πλουσίων που δημοσιεύει η εφημερίδα Sunday Times, την ώρα που τα εισοδήματα και οι καταθέσεις των περισσότερων ανθρώπων στη χώρα συμπιέστηκαν, εξαιτίας του πληθωρισμού και των χαμηλών επιτοκίων. Τα συνολικά πλούτη των 1.000 ευπορότερων ανθρώπων οι οποίοι ζουν στη Βρετανία διογκώθηκαν κατά σχεδόν 5%, σε πάνω από 414 δισ. λίρες, το υψηλότερο ποσό που έχει καταγραφεί ποτέ στην έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύονται σε ετήσια βάση τα τελευταία 24 χρόνια, σύμφωνα με τα δεδομένα που δημοσιεύουν οι Τάιμς. Τα 77 μέλη του καταλόγου των πλουσίων του 2012 είναι δισεκατομμυριούχοι, δύο περισσότερα από την αντίστοιχη καταγραφή του 2008. Στις τρεις κορυφαίες θέσεις του καταλόγου βρίσκονται μεγιστάνες από το εξωτερικό οι οποίοι ζουν στη Βρετανία κι απέκτησαν την περιουσία τους δραστηριοποιούμενοι σε βιομηχανίες που βασίζονται σε φυσικές πηγές - ορυκτά, μέταλλα, πετρέλαιο. Ο Λάξμι Μίταλ διατήρησε το στέμμα του πλουσιότερου ανθρώπου στη Βρετανία, παρότι έχασε σχεδόν το εν τέταρτον της περιουσίας του την περασμένη χρονιά μετά την πτώση της τιμής των μετοχών της ArcelorMittal, της μεγαλύτερης χαλυβουργίας στον κόσμο. Ο γεννημένος στην Ινδία επιχειρηματίας είδε την προσωπική του περιουσία να μειώνεται κατά 4,8 δισ. Η καλοτυχία των πλουσίων έρχεται σε σχεδόν διαμετρική αντίθεση με τα οικονομικά προβλήματα για πολλούς Βρετανούς, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με πέντε χρόνια λιτότητας στο πλαίσιο των κυβερνητικών προσπαθειών μείωσης του ελλείμματος, το επίπεδο του οποίου έχει φθάσει σε ύψος-ρεκόρ, κι ενώ ακόμα η οικονομία δεν έχει συνέλθει από την κρίση του 2008. Αυτό λοιπόν το κοινωνικό περιβάλλον πυροδοτεί τις κοινωνικές εξεγέρσεις, που με ευκολία οι δημοσιοκάφροι και τα αστικά κόμματα ερμηνεύουν με τη λογική των προβοκατόρων και των συμμοριών. Ο στρουθοκαμηλισμός της αστικής διανόησης και των καθεστωτικών ΜΚΟ αποκαλύπτεται με σαφήνεια στο πρόσφατο δημοσίευμα με τίτλο «Βρετανία: Ο κοινωνικός αποκλεισμός αιτία της εξέγερσης των νέων. Συμπέρασμα έρευνας από ανεξάρτητη επιτροπή ειδικών για τα επεισόδια στο Λονδίνο πέρσι τον Αύγουστο» που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ. Τις πταίει για την άγρια εξέγερση των νέων τον περασμένο Αύγουστο στο Λονδίνο; Μα φυσικά ολόκληρη η βρετανική κοινωνία, που αποκλείει συστηματικά εκατομμύρια παιδιά της, οδηγώντας τα στην αποξένωση και το «εύκολο» έγκλημα του δρόμου: αυτό τουλάχιστον είναι το συμπέρασμα πολύμηνης έρευνας από τετραμελή, ανεξάρτητη επιτροπή ειδικών που συστάθηκε γι' αυτό τον σκοπό και εξέτασε επί μήνες χιλιάδες μάρτυρες σε 21 γειτονιές της μεγαλούπολης που επλήγησαν από τα πρωτοφανή επεισόδια. Η επιτροπή Εξεγερμένων Κοινοτήτων και Θυμάτων (Riots, Communities and Victims Panel ή εν συντομία RCVP) καταλήγει πως στην αυθόρμητη εξέγερση των νέων συνέβαλαν πολλοί παράγοντες, μεταξύ των οποίων η γονεϊκή αδιαφορία, η αντιπαλότητα με την αστυνομία, η αδυναμία του δικαστικού συστήματος να εξασφαλίσει την επανένταξη των μικροκακοποιών στη κοινωνία, αλλά και ο καταναλωτισμός και ο υλισμός των ίδιων των νεαρών Λονδρέζων. Οι σημαντικότεροι παράγοντες όμως είναι η συνολική έλλειψη εκπαιδευτικών και επαγγελματικών ευκαιριών που μαστίζει την βρετανική νεολαία: «Όταν ο κόσμος δεν βλέπει κανέναν λόγο που να τον εμποδίζει να συμμετάσχει σε συγκρούσεις, οι συνέπειες για τις κοινότητες μπορεί να είναι καταστροφικές - και αυτό είδαμε τον περασμένο Αύγουστο», αναφέρει χαρακτηριστικά η επιτροπή. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η έκθεση της RCVP, ο πυρήνας της εξέγερσης προήλθε από το περίπου μισό εκατομμύριο «ξεχασμένες οικογένειες», που έχουν αφεθεί στην τύχη τους και βρίσκονται από κάθε άποψη στον κοινωνικό πυθμένα. Πολλές από αυτές τις οικογένειες ζουν υπό άθλιες συνθήκες σε επιδοτούμενες εργατικές πολυκατοικίες, και φυσικά τα παιδιά τους μεγαλώνουν χωρίς προοπτική. Ως «θεραπείες» για να αποφευχθεί μια τραγική επανάληψη των επεισοδίων, η επιτροπή προτείνει την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος στις φτωχογειτονιές, την αύξηση της ψυχικής βοήθειας στις προβληματικές οικογένειες και την υπόσχεση εξεύρεσης θέσεων εργασίας για τους επί μακρόν ανέργους νέους, πολλοί από τους οποίους καταφεύγουν στις συμμορίες και το έγκλημα από έλλειψη εναλλακτικών λύσεων βιοπορισμού. Η επιτροπή εκτιμά επίσης πως ρόλο στις εκτεταμένες λεηλασίες έπαιξε και η στοχευμένη διαφήμιση συγκεκριμένων ειδών - ρούχα, ηλεκτρονικά κ.α. - στο νεανικό κοινό, που τα κατέστησε «φετίχ» και διευκόλυνε την μαζική αρπαγή τους από τα καταστήματα που τα πουλούσαν, ακόμη και αν αυτά βρίσκονταν μακριά από τις εξεγερμένες γειτονιές. Να σημειωθεί εδώ πως η πολύμηνη έρευνα της επιτροπής δεν είναι η μόνη: πρόσφατα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Guardian άλλη έρευνα του London School of Economics, που στηρίχτηκε σε συνεντεύξεις με 270 άτομα νεαρής ηλικίας που συμμετείχαν στα επεισόδια του Αυγούστου. Όπως προκύπτει από αυτή την έρευνα, αν και η πλειοψηφία των εξεγερμένων απέδωσε την έκρηξη στην εχθρική στάση της αστυνομίας όσον αφορά τους κατοίκους συγκεκριμένων περιοχών, πολλοί εξ αυτών παραδέχτηκαν πως συμμετείχαν στα επεισόδια και το πλιάτσικο που ακολούθησε από καθαρό οπορτουνισμό, αφού μέσα στην αναμπουμπούλα των συγκρούσεων τους δόθηκε η δυνατότητα να αρπάξουν τα αξεσουάρ των ονείρων τους! Φυσικά, αυτές οι αστικές προσεγγίσεις αποτελούν τον ιδεολογικό μανδύα του Σαρκοζί, του Χρυσοχοίδη, του Σαμαρά, του ΛΑΟΣ και των φονιάδων Ναζιστών της Χρυσής Αυγής και απευθύνονται στα πιο συντηρητικά ακροατήρια. Αδυνατούν όμως να δουν τα κοινωνικά αδιέξοδα, την εκτίναξη των κοινωνικών ανισοτήτων, δε μπορούν και δεν επιθυμούν επομένως να περιγράψουν ούτε ίχνος μιας πρότασης ενσωμάτωσης, όπως έκανε ο καπιταλισμός στην προηγούμενη φάση του. Αποτελούν πολιτικές εκδηλώσεις ενός αστικού κόσμου αποφασισμένου να απαντήσει με την ακραία κρατική βία και τρομοκρατία του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού. Φυσικά, ο αντίλογος και ο μόνος δρόμος που ανοίγεται στον κόσμο της εργασίας δεν είναι ο Αριστερός Κυβερνητισμός, «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός εντός του καπιταλισμού», αλλά η προοπτική της Επαναστατικής Αμφισβήτησης του. ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437 diktiospartakos.blogspot.com |
http://diktiospartakos.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου