Εννέα χρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα που "πάγωσε" όλη η Ελλάδα, στο άκουσμα μίας είδησης.

inShare

Ήταν απόγευμα της 13ης Απριλίου του 2003, όταν 21 αγγελούδια μαθητές του Λυκείου Μακροχωρίου Ημαθίας, άφησαν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο, σε ένα από τα πιο τραγικά και αδύνατα να χωρέσει ο νους τροχαίο δυστύχημα, στην κοιλάδα των Τεμπών.

Εννέα χρόνια μετά, οι θλιβερές μνήμες ξυπνούν κάθε τέτοια μέρα, όμως όπως φαίνεται, δεν είναι αρκετές για να διορθωθούν σφάλματα και παραλείψεις που εξακολουθούν να στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές. Απόδειξη αυτού, η Ελλάδα καταλαμβάνει την πρώτη θέση μεταξύ των 27 χωρών της ΕΕ, σε  θανάτους από τροχαία δυστυχήματα, ενώ το ετήσιο κόστος από τις επιπτώσεις τους στη χώρα εκτιμάται στα 14 δισεκατομμύρια ευρώ.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που παρουσιάστηκαν πριν λίγες ημέρες στα Χανιά, στο πλαίσιο συνέντευξης τύπου για την παρουσίαση εκδηλώσεων οδικής ασφαλείας, τα τελευταία 50 χρόνια οι νεκροί από τροχαία δυστυχήματα στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 120.000.
Οι αιτίες των τροχαίων είναι πολλές, αλλά "πρωταγωνιστικό" ρόλο παίζουν ο παράγοντας άνθρωπος και η κακή κατάσταση του οδικού δικτύου.
Η στιγμή που σταμάτησε ο χρόνος...
Η επιστροφή από την τριήμερη εκδρομή της πρώτης τάξης του λυκείου Μακροχωρίου Ημαθίας στην Αθήνα, διακόπηκε στο 38ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθήνας – Θεσσαλονίκης, στο ύψος των Τεμπών.
Ήταν λίγο πριν τις 7.30 μμ, όταν σε ένα στενό σημείο του δρόμου στην κοιλάδα των Τεμπών, στο λεωφορείο που μετέφερε τους μαθητές, είχε στήσει καρτέρι ο θάνατος, "μεταμορφωμένος" σε νταλίκα που μετέφερε νοβοπάν και μελαμίνες.

Το εμπόρευμα αποκολλήθηκε από την νταλίκα του οδηγού Δ.Ν. Ένα μέρος του εμπορεύματος έπεσε στο δρόμο, ενώ ένα άλλο θέρισε το λεωφορείο, με το οποίο διασταυρώθηκε εκείνη τη στιγμή, του οποίου την αριστερή πλευρά "ξύρισε". Διαλυμένα καθίσματα, κομμένες λαμαρίνες, σπασμένα τζάμια.. διαμελισμένα παιδικά κορμιά και φωνές τρόμου, συνέθεταν το σκηνικό φρίκης, που εκτυλίχθηκε στο σημείο που σταμάτησε η πορεία του λεωφορείου.

Θρήνος στα νοσοκομεία Θεσσαλονίκη, Βέροια, Κατερίνη και Λάρισα έστειλαν ασθενοφόρα και δυνάμεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και της ΕΜΑΚ, ενώ στήθηκε ολόκληρη επιχείρηση από τη Θεσσαλία και την κεντρική Μακεδονία, για την όσο το δυνατό γρηγορότερη μεταφορά των τραυματιών στα νοσοκομεία και την αποκατάσταση της κυκλοφορίας.
Περίπου δύο ώρες χρειάστηκαν για να απεγκλωβιστούν όλοι οι τραυματίες και να μεταφερθούν στα νοσοκομεία της Λάρισας και της Κατερίνης. Τα ασθενοφόρα έφταναν το ένα μετά το άλλο μεταφέροντας νεκρούς και διακομίζοντας τραυματίες.

Τους γονείς, που μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία με λεωφορεία, έσπευσαν να στηρίξουν και ιδιώτες ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί, ενώ από το νοσοκομείο γίνονταν εκκλήσεις για φιάλες αίματος. Οι νεκροί και οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία της Λάρισας και της Κατερίνης, ενώ η ιατροδικαστής της Λάρισας, ζήτησε τη μεταφορά όλων των νεκρών στο νοσοκομείο της Λάρισας, προκειμένου να γίνει εκεί η αναγνώρισή τους.

Η δικαστική απόφαση πεντέμισυ χρόνια μετά Τον Οκτώβριο του 2008 το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας έκρινε αθώο τον οδηγό του μοιραίου λεωφορείου Κ. Μ., που ήταν μεταξύ των τραυματιών.
Ένοχοι για ανθρωποκτονία εξ’ αμελείας κατά συρροή, σωματικές βλάβες κατά συρροή και διατάραξη της ασφάλειας συγκοινωνιών, κρίθηκαν ο Αθ. Σ., πρόεδρος της εταιρείας "Ακρίατας Α. Ε." για λογαριασμό της οποίας μεταφέρονταν η ξυλεία στην νταλίκα, και η διευθύνουσα σύμβουλος Λ. Σ., οι οποίοι καταδικάστηκαν σε συνολική ποινή φυλάκισης 4 ετών, 11 μηνών και 15 ημερών έκαστος.
Για τους καταδικασθέντες, το δικαστήριο δέχθηκε τα ελαφρυντικά του προτέρου εντίμου βίου, καθώς και ότι επιδίωξαν στη συνέχεια να άρουν τις συνέπειες των πράξεών τους (η εταιρεία πλήρωσε συνολικά για αποζημιώσεις το ποσό των 8.500.000 ευρώ), ενώ η εισαγγελέας της έδρας απέρριψε το αίτημα αναστολής της ποινής και την μετέτρεψε προς 10 ευρώ ημερησίως.