Mετά τις 12 Φλεβάρη μου έχει συμβεί κάτι περίεργο!Κάποιες σκέψεις για τον Μάρτη που διανύουμε και για τις εξεγερσιακές ευκαιρίες που αυτός εγκυμονεί μετά την γονιμοποίηση της 12 Φλεβάρη. Το κείμενο πρωτογράφεται στο ιντιμίντια πριν από οποιοδήποτε μπλογκ.
Σχεδόν κάθε μέρα που κοιμάμαι βλέπω κι από ένα εξεγερσιακό όνειρο.
Πότε ονειρεύομαι τρομερές συγκρούσεις πότε ντου στην βουλή πότε κατάληψεις κτιρίων του κέντρου και οδοφράγματα.
Όπως ανακάλυψα δεν είμαι ο μόνος που του συμβαίνει αυτό.
Μπορεί μετά τις 12 Φλεβάρη να αναδιπλωθήκαμε, μπορεί να υποχωρήσαμε από το βάρος της καταστολής, της συκοφαντίας και του χειμώνα αλλά αυτή η μέρα χαράχτηκε καλά μέσα μας όσο καμιά άλλη.
Κι αποζητά την συνέχεια της, την εκδίκηση της, την διάρκεια της, την νίκη της.
Αυτή η μέρα είναι το καλύτερο δώρο για τον πιο ανοιξιάτικο Μάρτη και αυτός ο μήνας έχει όλα τα φόντα να ξαναφουντώσει το ντελίριο της εξέγερσης που άναψε εκείνη η αλησμόνητη Κυριακή του Φλεβάρη.
Μπροστά μας έχουμε τρεις τουλάχιστον βδομάδες με απρόβλεπτα γεγονότα αλλά και με προγραμματισμένα ραντεβού.
Ξεκινώντας ανάποδα έχουμε την 31 Μάρτη το Σάββατο και την προγραμματισμένη μέρα αντίστασης στον παγκόσμιο καπιταλισμό που με επιμέλεια οργανώνεται σε όλη την Ευρώπη από τους ακτιβιστές, τους αντικαπιταλιστές και τους αναρχικούς.
Αυτή είναι μια μέρα που σηκώνει μεγάλες προσδοκίες τόσο για το πανευρωπαϊκό εύρος της όσο και για την εξεγερσιακή επικαιρότητα της.
Πιο πίσω και ειδικά για την Ελλάδα έχουμε την 25 Μάρτη που υπόσχεται να ξεσηκώσει μεγαλύτερη αντίσταση από ότι και η 28 Οκτώβρη. Ευκαιρία να πάμε στο Σύνταγμα και να δείξουμε την οργή μας εκίείνη η μέρα!
Ακόμη πιο πίσω έχουμε τις 18 Μάρτη και την μέρα εκλογής του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.Θα ήταν ασυγχώρετο εκ μέρους μας να αφήναμε χωρίς αντίσταση μια τέτοια πρόκληση.Το ΠΑΣΟΚ αφού εξαθλίωσε την χώρα και την παρέδωσε σε ΔΝΤ και Τρόικα θέλει τώρα να παραστήσει ότι τίποτα δεν έγινε και μπορεί να βγάζει νέο αρχηγό ατιμώρητα; Οι χώροι που θα λάβουν χώρα οι ψηφοφορίες πρέπει να δεχτούν πλημμύρια οργής.
Μια μέρα πριν υπάρχει η αντιναζιστική συγκέντρωση στον Παντελεήμονα.
Ανεξάρτητα που το καλεί το ψόφιο και ανεκδιήγητο ΣΕΚ, το γεγονός συνιστά μια πρώτης τάξης ευκαιρία να σπάσει το αισχρό ναζιστικό άβατο στην περιοχή. Παρακολουθώντας την συζήτηση για το θέμα στο ιντιμίντια είδα ασυγχώρετη υποτίμηση και αθωωτικό εξισωτισμό της χρυσής αυγής.http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1382426
Όχι η χρυσή αυγή δεν είναι το ίδιο όπως το σύριζα και όχι δεν είναι μια ασήμαντη παρακρατική ομάδα! Είναι μια ανερχόμενη ναζιστική οργάνωση στελεχωμένη με δολοφονους και υπόκοσμο που απειλεί τόσο τους μετανάστες όσο και τους αναρχικούς όπως και ευρύτερα όποιον δεν είναι φασίστας.Με τον αέρα της 12 Φλεβάρη είναι καιρός να τελειώνουμε με αυτούς τώρα και όχι αργότερα!
Πιο πριν δεν γνωρίζω για μείζονα προγραμματισμένα γεγονότα που θα μπορούσαν να ξαναβγάλουν την 12 Φλεβάρη στον δρόμο. Όμως υπάρχουν πολλές τοπικές διαδηλώσεις και πιο ειδικές γενικές που έχουν το δικό τους ενδιαφέρον και θα μας κρατήσουν ζεστούς για τα μεγαλύτερα. Όπως και πολλές τοπικες κινήσεις με δική τους δράση και κινητοποιήσεις.
Ο Μάρτης πρέπει να είναι καυτός με έναν πιο διαρκή τρόπο από αυτόν που υπήρξε ο Φλεβάρης και να βγάλει πολλά περισσότερα ορόσημα που συνδυαστικά θα φέρουν αυτόν τον τόπο σε κατάσταση διαρκής εξέγερσης.
Αν δεν εξεγερθούμε οι δυνάμεις του θανάτου θα οργιάσουν. Και οι αυτοκτονίες, η τυφλή εγκληματικότητα που πλήττει κυρίως τους φτωχούς και απροστάτευτους, ο κυνισμός και η εκδούλευση, η εκπόρνευση και ο παλιανθρωπισμός θα γίνουν κοινός τόπος όπως ήδη τείνουν να γίνουν.
Η κοινωνική εξέγερση στην εποχή μας δεν είναι καν επιλογή αλλά αδήριτη ανάγκη.
Η 12 Φλεβάρη έδειξε τον δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου