Τα προ(σ)κοπάκια της αστικής ενημέρωσης

Ο κυρίαρχος λόγος και οι πολλαπλές αφηγήσεις του, μέσα από συγκεκριμένο παράδειγμα. "Λαϊκισμός"-πατριωτισμός και "αντίλαϊκισμός" οι δύο όψεις της καθεστωτικής εξουσίας.

Θυμάστε τις ωραίες εποχές; Τις αναφέλωτες;

Καλοκαίρι του 2009.
Θαλασσινή αύρα και ουζάκι στην παραλία.
Λίγο πριν το “λεφτά υπάρχουν”.
Τότε που “αριστοκράτες” σαν τον Προκόπη Δούκα, δήλωναν ενοχλημένοι απ’ την “βουλγκαριτέ” του Έλληνα μικροαστού.
Γνώμες σαν κι αυτή του “αριστοκράτη” έστηναν το υπόβαθρο του ιδιάζοντα εσωτερικού αυτοαναφορικού ρατσισμού που αποκορύφωμά του είχε τη δήλωση του μετέπειτα πρωθυπουργού ΓΑΠ ότι κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα.
Λίγο πριν “αναδειχθεί” ο ογκόλιθος του χρέους, του οποίου τάχα μου η γενεσιουργός αιτία ήταν η “νοοτροπία του έλληνα” που “δουλεύει λίγο”, “λουφάρει μόνιμα”, “ζει με δανεικά λεφτά εις βάρος του καλού ευρωπαίου”, “κλέβει το κράτος”, αφήνοντας να δημιουργηθεί η εντύπωση πως αυτό που συμβαίνει στην Eλλάδα δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στον κόσμο.
Και μετά… ήρθαν οι μέλισσες!
‘Ελα μου όμως που δεν ήταν οι μέλισσες… Ήταν το ΔΝΤ, η τρόϊκα, τα ανά δίμηνο – τρίμηνο μνημόνια και οι “επικαιροποιήσεις” τους, τα “νέα μέτρα” που δεν προλάβαιναν να παλιώσουν γιατί στο μεταξύ κρίνονταν ανεπαρκή, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η ανεργία, η εργοδοτική ασυδοσία στον ιδιωτικό τομέα, η διάλυση της εκπαίδευσης και της υγείας, οι φόροι, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, η αιματηρή καταστολή και η "δημοκρατική" συνεργασία με τους κοινοβουλευτικούς φασίστες του ΛάΟΣ και εκπρόσωπο έναν... τραπεζικό μεγαλουπάλληλο.
Λίαν συντόμως η “λύση” των 400 ευρώ ως κατώτερος μισθός θα “αναθερμάνει” την ανάπτυξη και ενδεχομένως θα “λύσει” και το “πρόβλημα” της ανεργίας.
Μετά από όλη αυτή την αιματηρή διαδικασία ο Προκόπης Δούκας θα μπορεί πλέον να χαλαρώνει ήσυχος στις ελληνικές παραλίες:

Όπου δεν θα βλέπει “έλληνες” με τα “χοντρά παιδιά” τους τόσο συχνά – επειδή θα είναι πολύ δύσκολο να ζήσουν μέσα στο “μπουρδέλο” τους και προφανέστατα οι διακοπές και οι παραλίες του δεκαπενταύγουστου θα τους είναι πλέον περιττή πολυτέλεια που, ακόμα και σαν ανάμνηση, θα μοιάζει με αστείο μπροστά στην αγωνία της καθημερινής επιβίωσης.

 

Θα μπορούσα να γράψω πολλά σαν απάντηση σε αυτό τον κατάλογο με τις χιλιοειπωμένες κλισεδούρες του λάτρη της κεντρο-δυτικο-βορειο-ευρωπαϊκής “φινέτσας” αλλά δεν έχει νόημα να αφιερώσω παραπάνω απ’ τον χρόνο μου σε κάτι που, ακόμα και την εποχή που γράφτηκε, δεν αποτελούσε κάτι παραπάνω από ένα επιπόλαιο ρατσιστικό σκουπιδαριό.

 

Ο,τιδήποτε τσουβαλιάζει με σκοπό να προσάψει γενικευμένα χαρακτηριστικά σε κοινωνικές ομάδες, δημιουργώντας είτε αρνητικές είτε θετικές εντυπώσεις, είναι φασιστικό και ύποπτο. Είναι λαϊκισμός και μάλιστα διπλά γελοίος μια που συνήθως έρχεται είτε στη συσκευασία του “υπεροπτικού”, του “δήθεν”, του αντί-λαϊκισμού είτε αντίστροφα, σ’αυτή του πατριωτισμού.
Οι συγκεκριμένες αλλά και οι συναφείς κλισεδούρες, πέρα από το ότι έχουν πάψει πλέον να χρησιμοποιούνται από τον κυρίαρχο λόγο – μια που το σύνθημα  ”ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε”, έχει κριθεί “ληγμένο”, εξαντλώντας την όποια χρησιμότητα του τα δυο τελευταία χρόνια μαζί με την  λήξη της “σοσιαλιστικής” κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του πρώτου κοινωνικού σοκ που αυτή προκάλεσε – έρχονται να δώσουν την θέση τους στις τάχα μου φιλανθρωπικές και “αλληλέγγυες” δράσεις των “ευγενών”, των ελίτ της μεγαλοαστικής τάξης.  Οι “άστεγοι της Αθήνας και των μεγάλων ελληνικών πόλεων” έρχονται να αντικαταστήσουν τους πληθωρικούς φαφλατάδες της παραλίας και τα χοντρά παιδιά τους.Οι μαϊντανοί και τα παπαγαλάκια της “ενημέρωσης” παραμένουν ίδια, ακόμα και όταν διαφοροποιούνται – φαινομενικά – σε σχέση με το παρελθόν. Οι σκοποί του κυρίαρχου λόγου που αφηγούνται, είτε επίσημα είτε πιο “casual”, παραμένουν πάντα ίδιοι. Μεταξύ των άλλων, να εκμηδενίσουν την αντίδραση.

υγ. Παρεμπιπτόντως το να βλέπω τον Προκόπη Δούκα Dj  προμοτάροντας την πιο “αλέγκρα”  πτυχή του – ως επαγγελματική δραστηριότητα – μου δημιουργεί τα ίδια ανάμικτα συναισθήματα με το να βλέπω τον “Νόρμαν Μπέητς” – ο κεντρικός ήρωας του Ψυχώ - ως υπάλληλο υποδοχής, “ανέμελα” στημένο, σε διαφημιστικό πολυτελούς ξενοδοχείου στην Καραϊβική.

http://ysteriografon.wordpress.com/