Η μεγάλη ξεφτίλα της αυγής ενάντια στο ΚΚΕ το skopelosnews συμφωνεί με την άποψη του Κόκκινου Τύπου και εμείς συμπληρώνουμε ότι ξεφτίλες με τον κουρέλι είσαστε όλοι για καρέκλες

Σημείωμα του Κόκκινου Τύπου με αφορμή το επαίσχυντο άρθρο της Αυγής

Παραθέτουμε το αισχρό δημοσίευμα της Αυγής (22/01/12) και ακολουθεί σύντομος σχολιασμός.

Η κατάληψη της εξουσίας... 

Το ΚΚΕ δεν είναι εύκολο να το αντιμετωπίσεις με λογικά επιχειρήματα. Άλλο πράγμα η διαμαρτυρία και άλλο πράγμα η νταηλίδικη παρεμπόδιση της διαπραγμάτευσης μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Αυτό δεν είναι ταξική πάλη, αλλά χάπενινγκ για τα δελτία των οκτώ. Εκτός αν θέλουν να βοηθήσουν την κυβέρνηση να αποφασίσει αυτή μονομερώς, όπως απειλεί να κάνει. Το νέο ΚΚΕ  δεν  ενδιαφέρεται  να γίνει με δημοκρατικό κοινοβουλευτικό τρόπο πλειοψηφία. Γι' αυτό και δεν το ενδιαφέρουν οι πολιτικές συνεργασίες. Δεν μπορεί να αντέξει τον λαϊκό έλεγχο και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Η επαναστατική κατάληψη της εξουσίας και η δικτατορία του προλεταριάτου (χωρίς προλεταριάτο!) είναι, γι' αυτούς που κουμαντάρουν ένα κόμμα που ουδεμία σχέση έχει με εκείνο της μεταπολίτευσης, η βασική επιλογή. Περιγράφεται ως ξεσηκωμός και συμμαχία των πλατιών λαϊκών στρωμάτων και της μικρομεσαίας αγροτιάς, που θα καταλάβουν την εξουσία και θα καλέσουν το κόμμα να κυβερνήσει. Πώς, με ποιους, σε ποιους διεθνείς συσχετισμούς, με ποια οικονομία, τους είναι αδιάφορο. Άλλωστε, στους θρησκευτικού χαρακτήρα φανατισμούς προέχει η αφοσίωση και η πίστη στις αλάθητες επιλογές. Ο δικός τους μονοκομματικός σοσιαλισμός δεν θα είναι σαν τους άλλους, διότι, όπως έχει πει παλαιότερα η κ. Παπαρήγα, έχουμε διδαχτεί από τα λάθη που έγιναν! Το μοναστήρι να είναι καλά.

Δ.Σ.Κ.

Ο ανώνυμος (γιατί άραγε;) αρθρογράφος της Αυγής,επιτίθεται με μένος στο ΚΚΕ,στοιχειοθετώντας μάλιστα την κριτική του με ανακρίβειες και με ύφος πολλών καρδιναλίων επιχειρεί να παραδώσει μαθήματα ταξικής(;) πολιτικής.

Επειδή όταν ασκείται κριτική,το βασικό είναι το "ποιος την ασκεί" και σε δεύτερο βαθμό το "τι λέει", επικεντρωνόμαστε σε κάποια σημεία του άρθρου:

"Άλλο πράγμα η διαμαρτυρία και άλλο πράγμα η νταηλίδικη παρεμπόδιση της διαπραγμάτευσης μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων."-Διαμαρτυρία λοιπόν και όχι επαναστατική πάλη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης.Για παρεμπόδιση της διαπραγμάτευσης μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων μας μιλάει ο αρθρογράφος της Αυγής,δηλαδή για ταξική συμφιλίωση.Υπονοεί (ανοιχτά) την συμπόρευση με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.Εύγε!

"Το νέο ΚΚΕ  δεν  ενδιαφέρεται  να γίνει με δημοκρατικό κοινοβουλευτικό τρόπο πλειοψηφία."-Εδώ δεν μας λέει κάτι καινούριο.Για τoν ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε,η αστική διαχείριση(με ανθρώπινο πρόσωπο πάντα!) είναι η μοναδική ρεαλιστική επιλογή.Τι κι αν η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία οδηγείται στην εξαθλίωση;Για ανατροπή του καπιταλισμού θα μιλάμε τώρα;Ο μόνος "επαναστατικός" δρόμος είναι η διεκδίκηση μεγαλύτερου κομματιού από την πιτα του αστικού κοινοβουλευτισμού.Υποταγή στην αστική δημοκρατία και στους θεσμούς της λοιπόν!Και πάλι εύγε!

"Η επαναστατική κατάληψη της εξουσίας και η δικτατορία του προλεταριάτου (χωρίς προλεταριάτο!)"-Δεν υπάρχει σύγχρονο προλεταριάτο κατά τον αρθρογράφο.Να υποθέσουμε ότι υπάρχουν μόνο διανοούμενοι;Αλήθεια,τι έχει να μας πει για τα εργοστάσια της Χαλυβουργίας,της Λουκίσα,της DIANA (και ένα σωρό άλλα),τι έχει να μας πει για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ;Τι έχει να μας πει για την ολοένα εντεινόμενη προλεταριοποίηση,την ίδια στιγμή που κάποιοι θησαυρίζουν από την στυγνή εκμετάλλευση των παραγωγών του πλούτου;Μάλλον τίποτα..Τα θερμά μας συγχαρητήρια!

Είναι εμφανές πως το συγκεκριμένο άρθρο εντάσσεται στην συνολικότερη πολιτική λογική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ,για αναβάθμιση του ρόλου του στο (υπό αντιδραστική μετάλλαξη) αστικό πολιτικό σύστημα.Η θλιβερή κριτική που ασκεί στο ΚΚΕ ωστόσο,δεν αρκεί για να αθωώσει την ηγεσία του δεύτερου τόσο για την εμμονή στην λαϊκή εξουσία (χωρίς ανατροπή του καπιταλισμού),όσο και για την ιδιοκτησιακή λογική με την οποία αντιμετωπίζει το κίνημα.

Ο Κόκκινος Τύπος δεν επιλέγει στρατόπεδο στον πόλεμο(με διαρκώς αυξανόμενη ένταση) μεταξύ των δύο πυλώνων της καθεστωτικής αριστεράς.Θεωρούμε πως μόνο η επαναστατική-κομμουνιστική αριστερά (στον βαθμό που υπάρξει με όρους κινήματος) μπορεί να βάλει φραγμό σε ανούσιες κοκορομαχίες που δεν έχουν τίποτα να προσδώσουν στην ταξική πάλη και να δώσει ελπιδοφόρα,νικηφόρα προοπτική στις κοινωνικές εκρήξεις που βρίσκονται προ των πυλών.

kokkinostupos