"Ήχοι από το χθες"

Εικόνες και ακούσματα μιας άλλης εποχής "ζωντανεύουν" στο σπίτι του Νίκου Ράπου, στο χωριό Κωνωπίνα της Αιτωλοακαρνανίας. Γραμμόφωνα και δίσκοι από βινύλιο, που με μεράκι συγκέντρωσε ο κ. Ράπος τα χρόνια που έζησε ως μετανάστης στην Αυστραλία και που σήμερα συγκροτούν μια μεγάλη συλλογή, αναδύουν ένα ξεχωριστό «άρωμα» από τα περασμένα.

Ο συλλέκτης μας υποδέχθηκε στο σπίτι του με ένα τραγούδι των αρχών του 20ου αιώνα από τη μελωδική φωνή κάποιας Ισραηλινής τραγουδίστριας. Kούρδισε το γραμμόφωνο, τοποθέτησε το δίσκο, έβαλε τη βελόνα και ο μικρός χώρος «πλημμύρισε» με ήχους από το χθες.

Αρχικά, ο συλλέκτης συγκέντρωνε ελληνικούς δίσκους από βινύλιο, που έβρισκε σε διάφορες αγορές του εξωτερικού. «Έφυγα για την Αυστραλία, μετά το στρατιωτικό του 1969. Εκεί, λοιπόν, έβλεπα διάφορα ελληνικά πράγματα. Κυκλοφορούσαν στην αγορά δίσκοι, μετάλλια. Σκέφτηκα, λοιπόν: "γιατί αυτά να βρίσκονται εκεί, εφόσον φτιάσανε έως την Αυστραλία, γιατί να μην τα φέρω πίσω στην πατρίδα μας;" Κάπως έτσι άρχισα να κάνω τη συλλογή» θυμάται ο κ. Ράπος, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Τη συλλογή του, που συνολικά αριθμεί πάνω από 1500 δίσκους από βινύλιο, έναν φωνόγραφο, τέσσερα παιδικά και περίπου δέκα άλλα γραμμόφωνα, κοσμούν σπάνια ντοκουμέντα, όπως ο εθνικός ύμνος, σε πρώτη ηχογράφηση το 1907-'11 από την εταιρεία "His Master?s Voice", στο Λονδίνο, καθώς και μια ανεπίσημη εγγραφή του στην Κωνσταντινούπολη από τη "Zonophone" το 1905.