Σύμφωνα με την πρόβλεψη του άρθρου 285 του ν. 3463/2006, προϋπόθεση για τη χορήγηση οποιασδήποτε μορφής αδειών από Δήμους είναι η μη ύπαρξη, εις βάρους του ενδιαφερόμενου, βεβαιωμένων ληξιπρόθεσμων οφειλών προς αυτούς, με εξαίρεση τις περιπτώσεις εκκρεμοδικίας και του διακανονισμού καταβολής αυτών, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Κατά την άποψή μας, ως ενδιαφερόμενος κατά την έννοια των ανωτέρω, στην περίπτωση μεταβίβασης άδειας καταστήματος, νοείται ο νέος ιδιοκτήτης αυτού (αποκτών) και όχι ο μεταβιβάζων. Η θέση αυτή εξάλλου συνάδει με τη διατύπωση της παρ. 5 του άρθρου 80 του ανωτέρω νόμου, η οποία στο πλαίσιο καθορισμού διαδικαστικών ζητημάτων σχετικά με τη διαδικασία μεταβίβασης, προβλέπει ότι για την αντικατάσταση της άδειας «ο ενδιαφερόμενος, στον οποίο μεταβιβάστηκε το κατάστημα, υποβάλλει στον οικείο Δήμο ή Κοινότητα, πλέον των δικαιολογητικών που αναφέρονται στο πρόσωπό του και υπεύθυνη δήλωση περί μη μεταφοράς, επέκτασης ή αλλαγής χρήσης του καταστήματος».
Περαιτέρω, ως προς τη λήψη μέτρων για την είσπραξη των οφειλών του μεταβιβάζοντος την επιχείρηση, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
Με την υπ΄ αριθμ. 45081/1997 (ΦΕΚ Β΄1029) απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Οικονομικών, ορίστηκε ότι κάθε φύσεως βασικές οφειλές προς ΟΤΑ που υπερβαίνουν το ποσό των 293,47 € λαμβάνονται υπόψη για τη χορήγηση αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας από τις αρμόδιες για τη φορολογία εισοδήματος ΔΟΥ των οφειλετών, εφόσον έχει γίνει σχετική ενημέρωση των ΔΟΥ, με ευθύνη των δικαιούχων ΟΤΑ, στων οποίων την ταμειακή υπηρεσία είναι βεβαιωμένες οι εν λόγω οφειλές.
Για τα φυσικά πρόσωπα λαμβάνονται υπόψη τα ατομικά χρέη, καθώς και τα χρέη συνυποχρέωσης και συνυπευθυνότητας, για τα οποία το φυσικό πρόσωπο έχει προσωπική ευθύνη για την καταβολή τους, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, ενώ για τα νομικά πρόσωπα και τις ενώσεις προσώπων, λαμβάνονται υπόψη αφενός οι οφειλές τους, αφετέρου οι οφειλές που έχουν βεβαιωθεί σε βάρος άλλων προσώπων αλλά παράλληλα φέρουν τα ίδια την ευθύνη για την καταβολή τους, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις και κατά τα διαλαμβανόμενα στον Εμπορικό Νόμο και τον Αστικό Κώδικα (βλ. άρθρο 4 υπ΄ αριθμ. 1109793/6134-11/0016/ΠΟΛ.1223/24-11-1999, ΦΕΚ Β΄ 2134, απόφαση του Υπουργού Οικονομικών).
Αναφορικά ειδικότερα με το ζήτημα μεταβίβασης επιχείρησης, με το άρθρο 479 του Αστικού Κώδικα, καθιερώνεται αναγκαστική εκ του νόμου σωρευτική αναδοχή των χρεών και δημιουργείται έτσι παθητική εις ολόκληρον ενοχή του μεταβιβάζοντος και του αποκτώντος, για τα χρέη της περιουσίας ή επιχείρησης, που έχουν δημιουργηθεί έως τη μεταβίβαση (966/2008 Εφ. Θεσσαλ.). Ως χρέη που εντάσσονται στην επιχείρηση, νοούνται μόνο εκείνα που προκύπτουν από την άσκηση της επιχείρησης και γενικά τη δραστηριότητα αυτής προς επίτευξη του σκοπού της (1831/2008 Εφ. Θεσσαλ.).
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, ο μεταβιβάζων συνεχίζει να ευθύνεται απεριορίστως, ο δε αποκτών περιορισμένα και συγκεκριμένα μέχρι την αξία των μεταβιβαζόμενων κατά το χρόνο της μεταβίβασης (ΑΠ 776/2003, 684/1993). Ως εκ τούτου ο αποκτών καθίσταται πρόσθετος οφειλέτης του ίδιου χρέους που περιέρχεται σε αυτόν, στην κατάσταση που βρισκόταν κατά το χρόνο της μεταβίβασης. Ως γεννημένα εξάλλου, κατά το χρόνο της μεταβίβασης, χρέη θεωρούνται όχι μόνο τα απαιτητά (ληξιπρόθεσμα), αλλά και τα υπό προθεσμία ή αναβλητική αίρεση, αρκούντως ότι ο νομικός λόγος γεννήσεώς τους προηγήθηκε της συμβάσεως μεταβίβασης (ΑΠ 736/2002, 1154/1998).
Υπό το φως των προεκτεθέντων, εφόσον κατά την προσέλευση ενδιαφερόμενου στην υπηρεσία σας, ο οποίος αιτείται την έκδοση άδειας στο όνομά του, διαπιστωθεί βεβαιωμένο ληξιπρόθεσμο χρέος της επιχείρησης, της οποίας κατέστη αγοραστής, οφείλετε αφού προβείτε στη βεβαίωση της ληξιπρόθεσμης οφειλής στο όνομά του, σύμφωνα με τα προδιαλαμβανόμενα, να αρνηθείτε τη χορήγηση της σχετικής άδειας, λόγω ύπαρξης κωλύματος στο πρόσωπό του, κατά την έννοια του άρθρου 285 του ν. 3463/2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου