Συνέλληνα ! Ως συνήθως, σε κοροϊδεύουν ταπεινωτικά σχεδόν, όλοι τους.
Αυτή είναι η αλήθεια και διάβασε μόνο ΕΔΩ γιατί και πως:
Πλησίαζε ένας χρόνος από τότε που τον δολοφόνησαν. Και τότε, μόνο ΤΟΤΕ, παρατηρήθηκε στα ΜΜΕ μια ουσιαστικά αναίτια (;) υπερκινητικότητα δηλώσεων με «νέες» ΔΗΘΕΝ αποκαλύψεις (τι… ΤΥΧΑΙΟ).
Ενδεικτικά :
1) Ο κ. Καρατζαφέρης έκανε μια σοβαρή ομιλία στη βουλή όπου φωτογράφιζε, από τα συμφραζόμενα του, γνωστό επιχειρηματία, πιθανόν εμπλεκόμενο σε 2 περιπτώσεις που είχαν τραγική κατάληξη (θάνατο ανθρώπου), δίχως όμως ακόμα και έτσι να του προσάπτει δόλιες ενέργειες. Είναι γεγονός όμως, πως με αυτό τον τρόπο εξέθεσε αντικειμενικότατα τον κ. Παπουτσή για την αδράνεια των αρχών με απτά στοιχεία. Όνομα κανένα δεν προσδιόρισε, αλλά στηλίτευσε ουσιαστικά αλλά και αντικειμενικά την ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ αδράνεια των αρχών στην έρευνα για την διαλεύκανση της δολοφονίας.
2) Ο κ. Παπουτσής κατά τη πάγια τακτική του απαντά με 5ης κατηγορίας υποπεριπτώσεις * σοφιστικής αμπελοφιλοσοφίας, ως αντίστοιχος και συνεπής τσάμπα μάγκας Έλλην πολιτικός. Ιδιαίτερα, όταν δεν έχει να απαντήσει κάτι το σοβαρό και απόλυτα σίγουρο , όπως π.χ. αναγγελία φραχτών. Ισχυρίζεται ότι κάνει πάντα το καλύτερο δυνατό αλλά μερικές φορές μπορεί να είναι και άτυχος επειδή τον δεσμεύουν οι νόμοι που σαν καρικατούρα σύγχρονου Χουντίνι ανακαλύπτει 5ης υποπεριπτώσεως για Εθνικά μείζουσας σημασίας ζητήματα. Τι να περιμένει περισσότερο κανείς άραγε από αυτόν τον κύριο;
Και η «Αποκάλυψη» να γίνει, όλο και κάποιο παραθυράκι θα βρει για να ισχυριστεί ότι ήταν κάτι σαν πυγολαμπίδα.
Κάτι σαν ληγμένες χημικές αλχημείες είναι οι έμπρακτες δακρύβρεχτες ή αν προτιμάτε δακρυγόνες ερμηνείες και αναλύσεις και ΕΡΓΑ του (και όχι μόνο), παρμένες από παραμύθια του τύπου "η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων", και κριμα με τούτον τον κύριο, η σύγκριση με το παραμύθι.
3) Προκύπτει λοιπόν και η κα Σεμίνα Διγενή... (τσίμπησε ή «νόμισε» μήπως, κάτι που δεν γνωρίζουμε, από τον λόγο Καρατζαφέρη ; ) Έγραψε μια επιστολή που θυμίζει λίγο τους «Δαιμονισμένους» ** του Ντοστογέφσκυ. Ελπίζουμε να μην εμπνεύστηκε άμεσα από εκεί, καθότι ο λογοτέχνης για δαιμονισμένους γράφει…
Για τη κα Σεμίνα Διγενή και την επιστολή της, γράψαμε εδώ στην εγκληματικότητα από την Τρίτη, 19 Ιουλίου 2011:
"Δύο ΜΟΝΟ είναι οι πιθανότητες !
1) Γνωρίζει τους δολοφόνους αλλά δεν μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες σε ένα πλήρως διεφθαρμένο κράτος που θα της αποδείξει ότι τον Γκιόλια τον δολοφόνησαν εξωγήινοι και μετά πρέπει να αμυνθεί από τις πάσης φύσεως επιθέσεις εναντίον της, γι αυτό κρατά αμυντική μυστικιστική στάση. Αλλά… ΓΝΩΡΙΖΕΙ !
2) Απλώς μπλοφάρει και δημιουργεί εντυπώσεις ακριβώς ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του για να ξαναεμφανιστεί στο όποιο σταρ σίστεμ και να δηλώσει… «παρούσα» !"
Η συνέχεια ;
Ο Υπέρτατος υπερασπιστής Μέγας Μαέστρος των Νομικών και αντιδιαδηλωτικών τεχνών διαμέσω πάντα της 5ης υποπεριπτώσεως κύριος Παπουτσής έστειλε λέει τα λαγωνικά για διαλεύκανση του εγκλήματος στην κυρία Διγενή!
Παραδόξως (τεχνικά) δεν κάνει λάθος εδώ !
(Γνωρίζετε πόσο εκτιμούμε ως πολιτικό τον κύριο αυτό «νομικό εραστή» της 5ης υποπεριπτώσεως).
Αλλά όταν αρχίζουνε οι «Δαιμονισμένες» παρανοϊκές προκλήσεις ή παροτρύνσεις του τύπου ξέρω ότι ξέρεις τους δολοφόνους, είναι ο δολοφόνος αυτός που νομίζω, και ξέρω ότι το ξέρεις, είναι λογικό οι αρχές να απευθυνθούν στην κυρία για να την ρωτήσουν πως ξέρει ότι ξέρει, ή ποιος νομίζει ότι ξέρει, η ίδια, ότι είναι ο δολοφόνος...
Εδώ η κυρία Διγενή δεν συμπεριφέρεται τίμια. Ενώ ισχυρίζεται σίγουρα ότι ξέρει ότι ξέρει ο Υπουργός 5ης Υποπεριπτώσεως, ταυτόχρονα ισχυρίζεται ότι νομίζει ότι γνωρίζει το όνομα του δολοφόνου. Τεχνικά δεν είναι απολύτως παράλογα, αυτά που γράφει, αλλά (τραβηγμένα από τα μαλλιά) συνωμοτούν μάλλον εναντίον της λογικής.
Επιπρόσθετα, ο νυν εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει Ιστορία, γραφής άτεγκτα τιμίου Δικαστικού λειτουργού. Θα μπορούσε λοιπόν ως ύστατη τιμή για τον φονευθέντα άνθρωπο και φίλο της, να απευθυνθεί διακριτικά σε εκείνον και να του εκθέσει τι επιτέλους ξέρει ή νομίζει ότι ξέρει ή πως σίγουρα ξέρει ότι ο κ. Παπουτσής ξέρει !
ΟΧΙ !
Δεν το έπραξε.
Προτίμησε τα «Δαιμονισμένα» σλόγκαν του Ντοστογέφσκυ διανθισμένα με επιθετικές αιχμές του όντως ολίγιστου Υπουργού (ευκολότατη λεία ο κ. Παπουτσής εδώ, ε;).
Ένα επικοινωνιακό παιγνίδι όχι ειδήσεων αλλά θολών εντυπώσεων με ατομικά προφανώς (δημοσιογραφικά - επικοινωνιακά) "κέρδη" :
Γιατί...
Μάθαμε ποτέ έστω ένα (1) όνομα ; Φυσικά και όχι. Περισσότερο ασάφεια προέκυψε παρά κάτι το σαφές !
Αυτό και μόνο, από μόνο του είναι απαράδεκτο κυρία Διγενή που πιθανότατα ίσως και να πανηγυρίζετε για την ακόμα μια παραπάνω δημοσιογραφική επιτυχία Σας, με ανύπαρκτα επί της ουσίας όμως αποτελέσματα (sic) !
Το δικό μας Συμπέρασμα ;
Α) Ντροπή κυρία Διγενή γι’ αυτό που κάνατε. Ευχόμαστε ολόψυχα να μας διαψεύσετε. Και πιστέψτε μας θα είναι πικρή αλλά συνάμα και η γλυκότερη ντροπή ΟΛΗ δική μας. Γιατί αν αποκαλύψετε τους δολοφόνους, ταπεινή τιμή μας θα είναι να σας ζητήσουμε ειλικρινά συγνώμη. Συνάμα θα είμαστε περήφανοι που θα ντρεπόμαστε τόσο πολύ… πάντα ειλικρινά !
Αλλά φευ κυρία μας, φευ… Κρίμα που η ντροπή τελικά δεν θα είναι δική μας. Πραγματικά κρίμα για τον άνθρωπο που φάγανε.
Β) Ντροπή κύριε Παπουτσή για την εν γένει ολίγιστη πολιτική σας παρουσία σχεδόν επί παντός επιστητού. Μόνο αυτό, άλλωστε δε σας αξίζει κύριε και τίποτε περισσότερο.
* Γιατί αποκαλούμε τον κύριο αυτόν 5η υποπερίπτωση ; Δείτε το Video. Μόνο από αυτή τη (κύρια και οχι 5η υποπερίπτωση) ο κύριος είναι όχι μόνο ολίγιστος ως πολιτικός αλλά και ένοχος δια εγκληματικής παραλείψεως των καθηκόντων του ενώπιον του Ελληνικού λαού, και ας μας στείλει ο,τι θέλει.
(περίπτωση Υπατίας: Δεν τους συνέλαβε γιατί υπήρχε η 5η υποπερίπτωση «διατάραξης της κοινής ησυχίας»!!!)
** Ο Μέγας λογοτέχνης Ντοστογέφσκυ έγραψε το έγκλημα και τιμωρία». Προκοπή δεν είδε καθότι εγκλήματα είδε άνευ όμως τιμωρίας. Αμέσως τότε μετά απογοητευμένος έγραψε τον «ηλίθιο». Αφού κατάλαβε ότι ούτε και ακόμη ως ηλίθιος με αθώες ερωτήσεις κανείς ΔΕΝ βγάζει άκρη με την παράνοια, έγραψε τους «Δαιμονισμένους». Εκεί ο πλέον «δαιμονισμένος» εν ονόματι Στραβόγκιν, αναφέρεται ως :
Αν Ο Στραβογκιν πιστεύει, πιστεύει πως πιστεύει.
Αν Ο Στραβογκιν δεν πιστεύει, δεν πιστεύει πως δεν πιστεύει.
Αντίστοιχα λοιπόν...
Η κυρία Διγενή τώρα αν ξέρει πως ξέρει, ξέρει ;
Και εάν δεν ξέρει, δεν ξέρει πως δεν ξέρει ;
Εάν νομίζει, νομίζει πως νομίζει ;
(ωχ Θέε μου παράνοια που ΜΑΣ ΠΟΥΛΑΝΕ)
Πραγματικά «δαιμονισμένες» ερωτήσεις, «τρελαίνει» ακόμα και τη υψηλή λογοτεχνία, αυτού του τύπου η ΑΝΩΤΑΤΗ (δήθεν) αποκαλυπτική εθελο - κρυψίνους Λαμπρή «δημοσιογραφία».
Γιατί κάποτε η κυρία Διγενή ορθότατα είχε πει αεί χάσου «Μαστοράκι». Δικαιούται τώρα να πει η εν λόγω κυρία, «αεί χάσου Παπουτσάκι» ή όχι ; Μαστοράκια και τα δύο δε λέμε, αλλά αν είστε εσείς το πραγματικό «παλικάρι» κυρία μου, πείτε μας ευθέως για τους ενόχους, μη σας προσάψει κανείς κάνα τίτλο, του τύπου «αεί χάσου Μαστοράκι – Τσαγκαράκι- Διγενάκι του κίτρινου τύπου».
Να γιατί Συνέλληνα σε δουλεύουν (Συμπεριλαμβανομένων και ημών).
Το κατάλαβες ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου