Επιλεκτική χρεοκοπία και… π(ου)ίτσες μπλε

Ένα πολύ καλό άρθρο από έναν συμπολίτη μας που δηλώνει «κεντροδεξιός» και λέει όσα λένε και πολλοί άλλοι που δεν είναι στον ίδιο πολιτικό χώρο με αυτόν. Γιατί αλήθεια δεν έχει χρώματα και φράξιες.

Τι σημαίνει πραγματικά επιλεκτική χρεοκοπία για τους πολίτες; Γιατί συμφέρει περισσότερο τους δανειστές μας, αλλά όχι εμάς;

Το άρθρο το βρήκαμε στο blog toixo-toixo.

Για να καταλάβει κανείς τι «παίζει» θα πρέπει να καταλαβαίνει τι λένε οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι πίσω από τις λέξεις.
Η χρεοκοπία είναι για το ευρύ κοινό μια τρομακτική λέξη.
Αλλά τι σημαίνει στην πραγματικότητα;

Τι γίνεται όταν μια εταιρία χρεοκοπεί; Αρνείται να πληρώσει τα χρέη της.

Τότε παει η εφορία και δίδει το κεφάλαιο της στους πιστωτές και τους εργαζόμενους (για το δεύτερο όχι πάντα), και τα υπόλοιπα χρέη τα διαγράφει.

Όταν μιλάμε σε επίπεδο κρατών. Χρεωκοπία σημαίνει στάση πληρωμών προς τους δανειστές της.

Γιατί όμως μιλάμε για επιλεκτική χρεοκοπία και την παρουσιάζουν καλύτερη από τις απλές χρεοκοπίες;

Η αλήθεια είναι πως είναι καλύτερη αν την δεις από την μεριά τους.
Είναι καλύτερη για το ΔΝΤ τους επενδυτές, την ΕΕ και φυσικά τα τσιράκια των παραπάνω.
Τους πολιτικούς μας.

Όταν λοιπόν χαμογελάνε και μιλάνε για επιλεκτικές χρεοκοπίες, θα πρέπει να ξέρεις οτι χαμογελάνε προς όφελος τους κι ΟΧΙ προς όφελος σου.

Πραγματικά. ποτέ τα συμφέροντα τους δεν ήταν στην ιδια κατεύθυνση με τα δικά σου,
κι ας τους ψήφιζες τα τελευταία 50 χρόνια.

Κάποτε το σύνθημα «Δεξιοί και αριστεροί ίδιοι είναι στο φαΐ» φάνταζε λαϊκισμος.

Αλλα ισχύει. Δεξιοι και αριστεροί πολίτες ίδιοι ειναι στο φαϊ (θα γνωρίσουν πείνες).

Αριστεροί και δεξιοί απο τον Τσίπρα μέχρι τον Σαμαρά, και την Παπαρήγα τον Καρατζαφέρη
και όποιον αλλον πολιτικο (και φυσικά τον Τζέφρυ) τρώνε με χρυσα κουτάλια.

Τους ψήφισες; γιατί; είχατε ποτέ κοινά συμφέροντα;
Τώρα θα με πεις. είσαι κομμουνιστής.
Λάθος. κεντροδεξιός είμαι. Αλλά σκεφτείτε το. Ο Ισοκράτης ο οποίος δεν νομίζω να ταν κομμουνιστής έλεγε ότι ο πολιτικός πρέπει να μπαίνει πλούσιος στα κοινά και να φεύγει φτωχός.

Από την σύσταση του νεοελληνικού κράτους συμβαίνει το αντίθετο. Κι εσύ στα καφενεία φανατίζεσαι για πάρτυ τους.

Και αντε πες οτι ειναι υπερβολικό το να βγεί φτωχός απο την πολιτική.
Ξέρεις να βγήκε εστω και κατα λίγο φτωχότερος; να θυσίασε κάτι;

Όχι μόνο «μιζενς» είδαμε. υποβρύχια που γέρνουν για να τα τζεπώνουν πολιτικοί.
Σαπίλα από τον μικρότερο δήμαρχο και μπάτσο μέχρι και τους υπουργούς.
Αλλά γυρίζοντας στο θέμα η διαφορά ανάμεσα στην επιλεκτική πτώχευση και την κανονική πτώχευση,
και στην χρονική συγκυρία του αν γίνονταν πριν μπούμε στο ΔΝΤ ή τώρα είναι η εξής.
Αν γίνει τώρα η επιλεκτική πτώχευση, τότε πρόκειται απλά να τα χουμε ξεπουλήσει όλα
Και να μας πετάξουν σαν στημένη λεμονόκουπα (γι αυτό κι είναι επιλεκτική, ωστε να διαβεβαιωθεί οτι θα πάρουν όλες τις υποδομές της χώρας).

ΑΝ γίνονταν κανονική πτώχευση, ΤΟΤΕ πριν μπούμε στο ΔΝΤ τότε θα σύμφερε μόνο εμάς.
Γιατι θα τους λέγαμε: μάγκας δεν εχω δεν πληρώνω.

Η διεθνής νομοθεσία βάσει ΟΗΕ μας επιτρέπει να κηρύξουμε το χρέος επαχθές.
Το ίδιο και το σύνταγμα.
Αλλα αυτό θα μπορούσε να γίνει αν μας κυβερνούσαν πολιτικοί με κοινά με εμάς συμφέροντα
κι όχι μικρούς βεληνεκούς λακέδες των σιωνιστών που ακόμα και τα αφεντικά τους, τους
έχουν του κλωτσου..

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ