Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Ρουφιάνος της αστικής εξουσίας ο Τσίπρας


Ρουφιάνος της αστικής εξουσίας Συνέντευξη Τσίπρα στο ραδιόφωνο της ΕΤ3. Δηλώνει ότι είχε πάει στο Σύνταγμα «ως πολίτης, με τη γυναίκα του και το παιδί του» και όχι ως αρχηγός κόμματος (ή εμείς είμαστε άσχετοι και δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς γίνεται ο διχασμός προσωπικότητας ή αυτοί μας δουλεύουν χοντρά) και του ζητιέται να πει τι είδε στο Σύνταγμα. Η απάντηση είναι χαρακτηριστική του πιο χυδαίου πολιτικού οπορτουνισμού: «Είχα την αίσθηση ότι ήμουν σε ένα πολύμορφο φεστιβάλ. Δεν ήταν οργή το κυρίαρχο. Ηταν η αισιοδοξία και η χαρά της συμμετοχής και της συλλογικής διεκδίκησης. Βέβαια αυτό πολύ εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε θυμό. Αισθάνεται κανείς ότι η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη κι ότι ένα κλικ αρκεί για να μετατραπεί σε θυμό. Ομως αυτό που έβλεπα χθες ήταν μια γιορτή της δημοκρατίας».


Δεν είδε οργή ο Τσίπρας. Προφανώς, οι μούτζες και τα υβριστικά συνθήματα ήταν εκδηλώσεις χαράς. Σαν να γιόρταζαν κάτι οι δεκάδες χιλιάδες που μαζεύτηκαν εκεί. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως έτσι και γίνει αυτό το κλικ και όλα μετατραπούν σε θυμό, θα πάψει να είναι γιορτή της δημοκρατίας. Γιορτή της δημοκρατίας είναι να φωνάζεις, να σφυρίζεις, να μουτζώνεις και μετά να πηγαίνεις για ύπνο. Ετσι και εκδηλώσεις έμπρακτα το θυμό σου, έχουμε εκτροπή από τη δημοκρατία. Οταν οι διαδηλωτές φωνάζουν εν χορώ «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», βρίσκονται ακόμα στο πλαίσιο της γιορτής, έστω και με υπερβολές. Αν δοκιμάσουν να κάνουν «ντου» στη Βουλή, τότε θα έχουν εκτραπεί.


Δεν του ξέφυγαν τυχαία αυτά τα λόγια του Τσίπρα. Πήγε σ’ αυτή τη συνέντευξη αποφασισμένος να πάρει τη ρεβάνς από τα Δεκεμβριανά του 2008. Ο Τσίπρας αποθεώνει τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις, γλείφει χυδαία τον κόσμο και ταυτόχρονα λειτουργεί σαν ρουφιάνος του συστήματος, παραδίνοντας μαθήματα δημοκρατίας και… κινηματισμού. Λέει:


«Η πρώτη τακτική που αμφισβητείται καίρια είναι αυτή του λεγόμενου χώρου που έχει φετιχοποιήσει τη βία, του λεγόμενου αναρχικού  χώρου, γιατί οι πραγματικοί αντεξουσιαστές συμμετέχουν σ΄ αυτό το κίνημα μέσα από τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και τις συνελεύσεις στις πλατείες. Αλλά νομίζω ότι μια ολόκληρη γενιά, νέα γενιά που γαλουχήθηκε με την αντίληψη ότι αποτελεσματική αντίδραση μπορεί να γίνει μονάχα μέσα από τη βία και γαλουχήθηκε ιδίως μέσα από τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, ακυρώνεται μέσα απ΄ αυτές τις διαδικασίες, πράγμα το οποίο θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό. Γιατί αυτές οι διεργασίες αναδεικνύουν ότι μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική και  πιο επικίνδυνη για το σύστημα μια αντίδραση που έχει ως κύριο πρόταγμα την ειρηνική δράση, τη μη βία. Και η άλλη τακτική που ακυρώνεται είναι αυτή του σεχταρισμού».


Για το σεχταρισμό, που αναφέρεται στον Περισσό, δεν θα πούμε τίποτα. Αλλωστε, το μείζον είναι η αναφορά στο Δεκέμβρη του 2008. Μια ολόκληρη γενιά ακυρώνεται, λέει ο πολιτικός αυτός αλήτης. Πόσο καβαλημένο καλάμι πρέπει να είσαι για να λες ότι ακυρώνεται μια γενιά; Τι είναι μια γενιά, εισιτήριο αστικού λεωφορείου; Δεν είναι αυτή η ίδια γενιά, που δημιούργησε το Δεκέμβρη του 2008, που έκαψε και κάηκε στις φλόγες της νεολαιίστικης εξέγερσης, που βρίσκεται και σήμερα στις πλατείες, με καινούργιες αυταπάτες; Αλλαξε μήπως βιολογικά η νεολαία; Εφυγαν από το προσκήνιο οι «κακοί» του Δεκέμβρη και ήρθαν οι «καλοί» του Μάη;


Θεωρούμε περιττό ν’ ανοίξουμε συζήτηση μ’ αυτόν τον παντελώς αγράμματο πολιτικάντη, που βρήκε «απόδειξη», όπως λέει, «ότι μπορεί να είναι πιο επικίνδυνη για το σύστημα μια αντίδραση που έχει ως κύριο πρόταγμα την ειρηνική δράση». Μήπως νίκησε το κίνημα των πλατειών και δεν το ξέρουμε; Πού βρήκε την απόδειξη ο Τσίπρας;


Δεν μπορούμε, όμως, ν’ αποφύγουμε τον πειρασμό για ένα γενικότερο σχόλιο. Το Δεκέμβρη του 2008, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με το δίδυμο Αλαβάνου-Τσίπρα, δοκίμασε και πάλι να σπεκουλάρει, γλείφοντας την εξεγερμένη νεολαία. Βέβαια, επειδή δέχτηκαν σφοδρή επίθεση από τα άλλα κέντρα του συστήματος, προχώρησαν και σε καταγγελίες της βίας των οδοφραγμάτων. Ταυτόχρονα, όμως, έκλειναν το μάτι, σαν να έλεγαν «μην ανησυχείτε, εμείς μαζί σας είμαστε». Αυτή η πρόστυχη οπορτουνιστική τακτική θόλωσε πολύ κόσμο. Ανθρωποι που δεν είχαν ξαναψηφίσει στη ζωή τους, ακόμη και αναρχικοί που από θέση αρχής δεν συμμετέχουν στις εκλογές, δήλωναν ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, επειδή αυτός δέχεται σφοδρή επίθεση από το σύστημα.  Εμείς, που ουδέποτε φάγαμε τη χλαπάτσα του τάχαμου κινηματικού ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε δεχτεί κριτική για… απολυτότητα και σεκταρισμό.


Ιδού, λοιπόν, τώρα. Γλείφοντας με τον ίδιο αισχρό τρόπο ένα άλλο κίνημα, με διαφορετικά χαρακτηριστικά και διαφορετικές κινητήριες δυνάμεις, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πάρει ρεβάνς από το Δεκέμβρη, και να αποκόψει το σημερινό κίνημα από κάθε επαφή με τις θετικές ιδέες και τις θετικές πρακτικές που καθόρισαν το Δεκέμβρη.
http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=11251&cat_id=19
ΡΕ ΟΥΣΤ ΛΑΜΟΓΙΟ 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger