κυβέρνησης εθνικής ενότητας, σωτηρίας, συνεργασίας, ούτε με την οπερέτα
του ανασχηματισμού. Αυτά πια είναι για γέλια. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία
είναι ο λαός τούτη την ώρα να έχει τα μάτια του ορθάνοιχτα και το μυαλό του
σε πλήρη εγρήγορση, εντελώς ξύπνιο 100%.
Ανεξάρτητα από το αν θα γίνει ανασχηματισμός και πως, το αίτημα...
για εκλογές σήμερα είναι υπερώριμο. Βεβαίως, εμείς δεν το αντιμετωπίζουμε
με τον τρόπο που το αντιμετωπίζουν άλλα κόμματα. Αυτοί που θέλουν τη
συναίνεση, αυτοί που δεν την ήθελαν χτες, θα τη θελήσουν μετά τις εκλογές.
Υπάρχουν πάρα πολλά σενάρια τα οποία προχωράνε και τα σενάρια
αυτά, για να το ξεκαθαρίσουμε, στην ουσία τους δεν έχουν σχέση ούτε με
καρέκλες, ούτε με κουτάλες, ούτε με μίζες. Πάντα υπάρχουν και άνθρωποι
που σκέφτονται έτσι. Κυρίως έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι η κρίση
βαθαίνει, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην ευρωζώνη - μην ξεχνάτε την
εξέλιξη στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, αναμένονται ανάλογες εξελίξεις
στην Ισπανία και στην Ιταλία – και ο ευρωπαϊκός συνενωμένος διακρατικά
καπιταλισμός δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει εύκολα. Προκειμένου να
τσακώνονται μεταξύ τους για το ποια μορφή χρεοκοπίας θα γίνει, πόσο θα
χάσουν οι γαλλικές, οι γερμανικές, οι ελβετικές, οι ελληνικές τράπεζες και
διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι, πρέπει να έχουν ελεύθερο έδαφος, από τη
μεριά του ελληνικού λαού και των λαών της Ευρώπης, για να κουμαντάρουν
τους ανταγωνισμούς και τις διαφωνίες τους, αφού στο κάτω-κάτω τους ενώνει
η πεποίθηση και η θέληση να μην αφήσουν τίποτα όρθιο, όσον αφορά την
εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα όλης της Ευρώπης, βεβαίως και της
Ελλάδας.
Πολλά σενάρια υπάρχουν. Ποιο θα ευοδωθεί δεν μπορούμε να ξέρουμε.
Στο κάτω-κάτω η πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα επιδιώκει
συναίνεση. Είναι οι θέσεις που έχουν τα κόμματα. Καταρχήν η ΝΔ και το
ΠΑΣΟΚ, αλλά και η Δημοκρατική Συμμαχία, το κόμμα που ονομάζεται ΛΑ.Ο.Σ.,
είναι έτοιμοι, απλώς θα κοιτάξουν την κατάλληλη στιγμή. Αν θέλετε, και η
Δημοκρατική Αριστερά ταλαντεύεται. Υπάρχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτός με
τον τρόπο του συμβάλλει στη συναίνεση. Όλη η εναλλακτική του πρόταση
είναι να χωρίσουμε το χρέος σε νόμιμο και παράνομο, άρα επιδιώκει τη
διαπραγμάτευση του χρέους και μάλιστα θέλει μια κυβέρνηση προοδευτικών
δυνάμεων με πυρήνα την αριστερά, που θα κάνει αριστερή διαπραγμάτευση
του χρέους, εντός της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και θα φτιάξει μάλιστα και ένα
αριστερό τραπεζικό σύστημα. Τώρα αυτά για γέλια, για κλάματα; Όλα αυτά
όμως συμβάλλουν στον αποπροσανατολισμό.
Εμείς λέμε ότι αυτή τη στιγμή η ευθύνη βρίσκεται στα χέρια των
εργατών, των υπαλλήλων, των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων,
της νεολαίας και των γυναικών που ανήκουν στα εργατικά λαϊκά στρώματα
και σε αυτούς πως έως τώρα με τη στάση τους, με τη συμπεριφορά τους, με
την ψήφο τους, από πλάνη, από αυταπάτη στήριζαν την εναλλαγή ΠΑΣΟΚ
και ΝΔ. Πρέπει, λοιπόν να ξεμπερδέψουν από αυτά τα ταμπού. Τους καλούμε
σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, στις εκλογές και στους αγώνες, στους αγώνες και
στις εκλογές, ανεξάρτητα αν έχουν διαφορές μαζί μας για τα ζητήματα του
σοσιαλισμού.
Το ΚΚΕ είναι ένα πολύ έμπειρο και μαχητικό κόμμα και ξέρει πάρα
πολύ καλά ότι το βάθος των αλλαγών που παλεύει, όχι μόνο στο επίπεδο
του πολιτικού συστήματος, αλλά πάνω απ’ όλα στο πεδίο της οικονομίας και
που είναι η ανατροπή της εξουσίας, της κυριαρχίας των μονοπωλίων, είμαστε
λοιπόν πολύ έμπειροι και ξέρουμε ότι αυτό θα γίνει με μια ισχυρή κοινωνική,
πολιτική, λαϊκή συμμαχία.
Αυτή η λαϊκή συμμαχία πρέπει να εδράζεται αποκλειστικά και μόνο
στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Από αυτήν την άποψη, θεωρούμε ότι οι εκλογές μπορούν να αποτελέσουν
ένα βήμα για να επιφέρουμε ρήγμα στο αντιδραστικό, στο αστικό πολιτικό
σύστημα. Ξέρετε, όταν οι επάνω έχουν δυσκολίες και αδυναμίες, τότε πρέπει
ο λαός να γίνει πιο επιθετικός, πιο μαχητικός, πιο ισχυρός. Τότε είναι που
πρέπει να παρέμβει, να διευρύνει τις αδυναμίες των επάνω. Αν δεν το κάνει
αυτό και τους αφήσει να περάσουν τα εναλλακτικά σενάρια, τότε το άμεσο
μέλλον θα είναι δραματικό, ίσως και εμείς, παρά την εμπειρία που έχουμε, δεν
μπορούμε να προβλέψουμε όλα τα χειρότερα μέτρα που έρχονται. Επομένως,
δεν υπάρχει καμία άλλη επιλογή.
Δεν είναι τυχαίο, ότι χτες και σήμερα τα διάφορα παπαγαλάκια,
αναφέρουν ότι το μεγάλο βήμα – θεωρούν ότι έγινε πολύ μεγάλο βήμα για
το εμπρός – το πραγματοποίησαν οι πλατείες των αγανακτισμένων. Εμείς
ξεκαθαρίζουμε. Ξέρουμε πολύ καλά ότι στις πλατείες μπήκε απλός λαϊκός
κόσμος, ανεξάρτητα πόσο βάθος έχει η αντίθεσή του με την κυρίαρχη
πολιτική, αλλά που δεν αντέχει άλλο τα μέτρα. Όμως, θα είναι λάθος να
υποτιμήσουμε ότι τα τελευταία χρόνια υπήρξαν σημαντικοί αγώνες, μεγάλες
απεργιακές κινητοποιήσεις. Μόνο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχουμε πάνω
από 20 πανελλαδικές πανεργατικές απεργιακές κινητοποιήσεις, δεν έχουν
γίνει σε άλλη χώρα της Ευρώπης. Δεν πρέπει καθόλου να υποτιμήσουμε
την πραγματοποίηση απεργιών σε χώρους δουλειάς κάτω από την απειλή
της απόλυσης. Αλίμονο αν κίνημα θεωρήσουμε τις πλατείες. Το κίνημα πριν
απ’ όλα κρίνεται εκεί που έχεις απέναντι τον εργοδότη, τον εκμεταλλευτή,
εκεί που έχεις απέναντι τα μονοπώλια, εκεί που έχεις απέναντι αυτούς που
ελέγχουν τη ζωή σου, καθορίζουν τους μισθούς σου, καθορίζουν την ίδια τη
δουλειά σου. Να θυμίσω: Καταλήψεις σε υπουργεία, σε άλλους δημόσιους
οργανισμούς. Ένα πολύμορφο κίνημα, το οποίο συνέβαλλε και στην αφύπνιση
και αν θέλετε και στο να εκδηλωθεί η διαμαρτυρία και με τη μορφή της
πλατείας.
Δε φοβόμαστε όταν στη μάχη μπαίνουν λαϊκές μάζες που συγκινούνται
από μια πιο εύκολη μορφή δράσης και δεν είναι έτοιμοι ακόμα να
3
προσχωρήσουν στην πιο αποφασιστική μορφή δράσης. Όμως, οι εκπρόσωποι
διαφόρων ΜΚΟ συγκεκριμένου προσανατολισμού, στελέχη που είναι μέσα
σε οικονομικά και πολιτικά λόμπι είναι παρόντα μέσα στις πλατείες και
προτείνουν «έξυπνες λύσεις». Μάλιστα σήμερα άκουσα και μια άλλη έξυπνη
λύση: Δεν έχει, λέει, σημασία αν οι αγανακτισμένοι θα πάνε να ψηφίσουν στις
εκλογές, μπορεί και να μην ψηφίσουν. Αυτό, λέει, που έχει σημασία είναι να
αναπτύξουν μορφές οικονομικής συνεργασίας μεταξύ τους. Αν είναι δυνατόν,
δηλαδή, ο λαός με την ανταλλαγή των έτοιμων προϊόντων ή των προϊόντων
που δε θέλουν τη χρήση τους να λύσουν το πρόβλημα της κρίσης. Είναι
άλλο πράγμα η αλληλεγγύη στους ανέργους. Βεβαίως, συνδικάτα, σωματεία,
γειτονιές, σύλλογοι πρέπει να εκδηλώσουν την πολύμορφη αλληλεγγύη.
Με αυτήν την έννοια, εμείς ριχνόμαστε ακόμα πιο ορμητικά στην πάλη, για
την ένταση των αγώνων. Και θα το πούμε καθαρά: Η κινητήρια δύναμη της
εξέλιξης είναι η ταξική πάλη, που βεβαίως μπορεί να παίρνει πάρα πολλές
μορφές, πρέπει να πατάει στις γειτονιές, στους εμπορικούς δρόμους και στους
παράδρομους που υπάρχουν τα μικρομάγαζα, πρέπει να επεκτείνεται στο
χωράφι, πρέπει να επιδρά στο σχολείο, στα ΤΕΙ, στα πανεπιστήμια και πρέπει
να πάρει όλη εκείνη την πολυμορφία και εδώ η λαϊκή πρωτοβουλία να βρει και
καινούριες μορφές και να εκδηλωθεί. Αλλά δίχως την ταξική πάλη, το κίνημα
θα εξουδετερωθεί, προσωρινά μεν, αλλά θα εξουδετερωθεί.
Εμείς καλούμε το λαό να υιοθετήσει πολύ συγκεκριμένα μια θέση μας.
Μας έχουν τρελάνει κυριολεκτικά με το χρέος, που δεν το δημιούργησε ο
λαός, δεν το δημιούργησαν οι λαοί της Ευρώπης. Για να κάνουμε και εμείς το
δικό μας λογαριασμό του χρέους, τι μας χρωστάνε. Πρόκειται για ένα
δυσθεόρατο χρέος. Πχ τι χρωστάνε στην εργατική τάξη από το γεγονός ότι
ένα μέρος της δουλειάς τους είναι απλήρωτο. Τι χρωστάνε στους
εμποροϋπάλληλους, στους άλλους εργαζομένους στις υπηρεσίες που τους
αμείβουν λιγότερο από την προσφορά τους για να μην μειωθεί το μέσο
ποσοστό κέρδους. Τι χρωστάνε από τις ιδιωτικοποιήσεις. Τι χρωστάνε σε
έμμεσους και άμεσους φόρους. Τι χρωστάνε από τη ληστεία των
ασφαλιστικών Ταμείων. Τι χρωστάνε από τη μαύρη εργασία, από τη μερική
απασχόληση. Τι χρωστάνε από το γεγονός ότι οι αναπτυξιακές πηγές της
χώρας και οι δυνατότητές της δεν έχουν αναπτυχθεί γιατί αυτό καθορίζεται
από το τι συμφέρει τους επιχειρηματικούς ομίλους. Τι χρωστάνε στην
εργατική οικογένεια που πληρώνει για την Παιδεία, την Υγεία, για τα πάντα. Τι
χρωστάσει στο λαό από τους επιθετικούς πολεμικούς εξοπλισμούς, γιατί
βεβαίως δεν είμαστε υπέρ του να μειώνονται οι αμυντικές δαπάνες της χώρας.
Αυτά δεν είναι χρέη; Δεν θα πω τώρα τι έχουμε χάσει από άσκοπες και
σπάταλες, αντιπαραγωγικές δαπάνες. Να μη σας πω τι μας φόρτωσαν οι
Ολυμπιακοί Αγώνες. Βεβαίως δίπλα σε αυτά υπάρχουν και οι μίζες και οι
κλοπές, αλλά εν πάση περιπτώσει επειδή αυτές δεν μπορούμε να τις
υπολογίσουμε, τις καταδικάζουμε αλλά δεν μπορούμε να τις υπολογίσουμε,
για να δούμε τι χρωστάνε στο λαό.
Όταν λοιπόν λέμε ότι δεν πρέπει να πληρώσει ούτε δεκάρα, ίσως
πρέπει να πούμε και κάτι άλλο – να το πει ο λαός, το ΚΚΕ το λέει: Πρέπει να
διεκδικήσουμε αυτά που μας τα πήραν νόμιμα, αυτά που δυστυχώς
νομιμοποιήθηκαν με την ψήφο του λαού, να μας δώσουν αυτά που
χρωστάνε. Και βεβαίως δεν πρόκειται να μας τα δώσουν εθελοντικά. Πρέπει
4
να τα πάρει ο λαός με τη δύναμή του. Και να τους τα πάρει και με το έτσι
θέλω, θέλουν δε θέλουν.
Θα μου πείτε, παραμονές ανασχηματισμού αυτά συζητάτε; Ναι. Οι
εκλογές δεν μπορεί να είναι οι εκλογές που ζήσαμε όλα τα προηγούμενα
χρόνια: Ψηφίζω για το ποια κυβέρνηση θα φτιάξουν. Εμείς θέλουμε μια
αδύναμη κυβέρνηση. Να προκύψει μια κυβέρνηση λαϊκή στις επόμενες
εκλογές είναι δύσκολο. Ένα μέρος του λαού θα χειραγωγηθεί. Άλλωστε δεν
έχει προετοιμαστεί, δεν είναι ανάλογη και η πείρα του. Όμως μια αδύναμη
κυβέρνηση που ο λαός θα μπορεί να την πολεμήσει και να της χαλάει τα
σχέδια είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα για να δώσουμε αλυσιδωτά μια σειρά
μάχες, μεγαλύτερες ή μικρότερες, για να κερδίσει ο λαός τον πόλεμο.
Διαφορετικά το τι έρχεται μπροστά μας, ίσως και εμείς δεν μπορούμε να το
έχουμε φανταστεί. Και τέλος δεν μπορεί να ξεχνάμε ότι το ΝΑΤΟ δε δέχεται
σύνορα, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν δεχθεί εκχωρήσεις κυριαρχικών
δικαιωμάτων, έχουν υποχωρήσει σε διεκδικήσεις της ηγεσίας της Τουρκίας και
πάνω απ’ όλα τους ενδιαφέρει η συνδιαχείριση του Αιγαίου από τους
επιχειρηματικούς ομίλους. Δεν μπορούμε λοιπόν να παραγνωρίσουμε ότι πέρα
από τον οικονομικό πόλεμο μπορεί να έχεις και τον «θερμό» πόλεμο. Ποιος
φαντάστηκε ότι ο πόλεμος έχει καταργηθεί; Ίσα ίσα είναι παρών σε πολλές
γωνιές και οι εστίες συνεχώς πολλαπλασιάζονται.
Πιστεύουμε ότι ο λαός έχει μια συγκεντρωμένη πείρα, αλλά πρέπει να
αποφύγει τις παγίδες που θα είναι πολλές: Αντιδραστικές, εθνικιστικές,
ρατσιστικές, εκσυγχρονιστικές, ανανεωτικές, οι παγίδες είναι πολλές. Σου λέει:
Όποιο τμήμα του λαού πέσει σε όποιο δόκανο. Άλλος θα πέσει στο δόκανο
του φόβου, άλλος στο δόκανο της αυταπάτης και επομένως θα τους έχουμε
στο χέρι.
Εμείς είμαστε έτοιμοι ως κόμμα, έχουμε την εμπειρία, τη μαχητικότητα
και τη σταθερότητα να συμβάλουμε ώστε ο λαός να μην πέσει σε παγίδες.
Αρκεί να θυμηθεί εδώ και είκοσι χρόνια τι του είπαμε. Θα καταλάβει ότι τα
λέγαμε όχι γιατί είμαστε μια έξυπνη Πυθία αλλά γιατί για εμάς η ελληνική
οικονομία δεν είναι ενιαία. Υπάρχουν οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες και υπάρχουν
και οι εκμεταλλευόμενοι εργάτες, ο εκμεταλλευόμενος λαός. Θέλουμε και
βλέπουμε τα πράγματα σωστά όχι γιατί έχουμε παραπανίσια ικανότητα από
άλλους.
Η συζήτηση με τους δημοσιογράφους
Κα Παπαρήγα χαρακτηρίσατε τα όσα συνέβησαν χθες οπερέτα,
φαντάζομαι ότι δεν θεωρείτε ότι υπήρξε μια ειλικρινής προσπάθεια
μεταξύ του πρωθυπουργού και του κ. Σαμαρά να προχωρήσουν
μια κυβέρνηση συνεργασίας. Γιατί σήμερα πολλοί λένε ότι ήταν μια
μπλόφα προκειμένου ο πρωθυπουργός να εκθέσει όλα τα υπόλοιπα
κόμματα, με την έννοια ότι προσπαθεί για τη συναίνεση, προσπαθεί
να σώσει την πατρίδα και να χαρακτηρίσει όλους τους υπόλοιπους
αντιπατριώτες, με βάση τον ορισμό που δίνει για τον πατριωτισμό.
«Δεν πολυσυμφωνώ με αυτή την εκτίμηση παρά το γεγονός ότι
εξελίχθηκαν τα πράγματα ως οπερέτα. Νομίζω ότι με τα χθεσινά έγινε ένα
σημαντικό βήμα να συνηθίσει ο λαός την ιδέα της συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ,
που κάποτε ήταν ανίερη συμμαχία. Έγινε ένα σημαντικό βήμα, ανεξαρτήτως
τώρα αν κάποιοι μοιραστούν υπέρ του ενός ή του άλλου. Και νομίζω ότι
αυτό ενδιέφερε πάνω απ’ όλα. Τώρα οι προσωπικοί χειρισμοί που έκαναν ο
κ. Παπανδρέου και ο κ. Σαμαράς ας κριθούν από τα ίδια τους τα κόμματα.
Νομίζω ότι ένα βήμα προς κυβέρνηση «σωτηρίας» έγινε, έτσι όπως τη
λένε. Δηλαδή μιας σωτηρίας του κεφαλαίου, όχι σωτηρίας του λαού. Το
επόμενο βήμα μπορεί να γίνει και με παραμερισμό προσώπων. Και με άλλες
ανακατατάξεις. Σκεφθείτε πριν 2-3 χρόνια αυτό τι ήταν δηλαδή, συνεργασία
με τη «Δεξιά». Το βήμα έγινε».
Είπατε στην τοποθέτηση ότι το αίτημα για εκλογές είναι
υπερώριμο, πιστεύεται ότι μετά και τις παραιτήσεις που πιθανών να
γίνουν το σενάριο των εκλογών γίνεται τόσο ώριμο ώστε πιθανόν να
μην προλάβει να γίνει ανασχηματισμός; Βλέπετε εκλογές πολύ
σύντομα;
«Γενικά ναι. Ακόμα και αν η κυβέρνηση σχηματιστεί και πάρει ψήφο
εμπιστοσύνης δεν μπορεί να σταθεί. Για διάφορους λόγους. Πρέπει να φύγει
και από τη μέση το πότε θα γίνουν εκλογές. Παραιτείται ένας βουλευτής,
φεύγει άλλος, να τελειώνουμε. Είναι και αυτό μια μορφή πάλης και μια
ευκαιρία. Πρέπει να ξεμπερδεύουμε γιατί εντωμεταξύ τα μέτρα τρέχουν, έξω
συζητάνε, αποφασίζουν, αυτά θα προχωρήσουν. Να τελειώνουμε με αυτή την
ιστορία, να γίνουν εκλογές και να πάρει ο λαός την ευθύνη του. Όπως και
εμείς να πείσουμε όσο γίνεται περισσότερους για την αναγκαιότητα πάλης με
κατεύθυνση ριζική αλλαγή».
Πιστεύετε ότι οι εκλογές όταν γίνουν θα έχουν τα κόμματα που
υπάρχουν σήμερα ή θα υπάρξουν και νέα;
«Γίνονται πολλά, μπορεί να έχουμε και πολύ περισσότερα κόμματα
γιατί ενδιαφέρεται σήμερα η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας, η αστική τάξη και
οι ευρωπαίοι ενδιαφέρονται για ένα σταθερό, αντιδραστικό πολιτικό σύστημα
και μια κυβέρνηση αποφασισμένη να περάσει τα μέτρα και μια κυβέρνηση η
οποία θα είναι ανθεκτική στη πίεση του λαού. Σε αυτές τις περιπτώσεις το ένα
είναι «τι θέλω» και το άλλο είναι «τι μπορώ και τι κάνω», γιατί
διασταυρώνονται προσωπικές φιλοδοξίες,υποκειμενικές ικανότητες,
υποκειμενικές βλέψεις κλπ. σε αυτά τα πράγματα έχουμε να κάνουμε και με
πρόσωπα. Βεβαίως θα υπάρξουν. Όπως επίσης μπορούμε να προβλέψουμε τη
λυσσαλέα επίθεση στο ΚΚΕ. Θα στηθούν πάρα πολλά αναχώματα. Εμάς όμως
δεν μας φοβίζει αυτό, εμάς μας ενδιαφέρει ο λαός πως αφυπνίζεται, δεν
ξεκινάμε από μια στενή κομματική άποψη. Είμαστε βέβαιοι ότι κριτήριο
σήμερα του ριζοσπαστισμού και της χειραφέτησης του λαού είναι η εκλογική
και πολιτική δύναμη του ΚΚΕ. Καθαρά πράγματα, δεν το λέμε μόνο εμείς,
αυτό το λένε και οι αντίπαλοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου