Ένας κόσμος χωρίς πετρέλαιο

Αποσυναρμολογείστε τις αντλίες, και κάντε τις παλιοσίδερα. Στείλτε σήμα στα πετρελαιοφόρα, και πείτε τα να πιάσουν λιμάνι. Κλείστε τις πετρελαιοπηγές με τσιμέντο. Μαζέψτε τις πλατφόρμες απ τη θάλασσα. Βουλώστε τους αγωγούς. Και ξεχάστε τα στρατηγικά αποθέματα, έτσι κι αλλιώς φτάνουν μόνο για ένα μήνα.
Και μετά τι θα γίνει; Πως θα ζήσουμε σε ένα κόσμο χωρίς πετρέλαιο;
Πρώτα απ όλα υπάρχει το ζήτημα των μεταφορών και της διακίνησής μας. Ένα σημαντικό μερίδιο του πετρελαίου που παράγεται, χρησιμοποιείται για τα διάφορα οχήματα που κάνουν τον κόσμο μας αυτόν που είναι. Ελλείψει πετρελαίου, οι τιμές θα εκτοξευτούν στα ύψη, και θα σχηματιστούν ατέλειωτες ουρές στα βενζινάδικα. Όχι για πολύ όμως, αφού σε σύντομο χρονικό διάστημα, το διαθέσιμο πετρέλαιο θα εξαντληθεί. Πολλές φορές έχει προταθεί η δημιουργία ενός σοβαρού στρατηγικού αποθέματος, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει ακόμη. Έτσι, μέσα σε ένα το πολύ μήνα, κάθε δεξαμενή θα έχει στερέψει, και κάθε βελόνα στο δείκτη του ι.χ μας θα δείχνει «Ε» (empty). Οι ουρανοί, οι σιδηρόδρομοι , και οι δρόμοι, θα ερημώσουν ξαφνικά.

Πόσο κοντά είναι το μπακάλικο; Πόσο περπάτημα χρειάζεται; Θα πρέπει να προμηθευτούμε ποδήλατα, ή μήπως πατίνια για να πηγαίνουμε στη δουλειά μας; Προσπαθώντας να απεξαρτηθούμε από τα διάφορα οχήματα, θα ψάχνουμε για όποια λύση μπορούμε να βρούμε. Πολύ σύντομα όλοι θα στραφούμε προς τα ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα, τα οποία όμως είναι ελάχιστα, ή θα ψάχνουμε τρόπους να μετατρέψουμε τους κινητήρες των αυτοκινήτων μας σε υγραεριοκίνητους. Αυτό όμως θα πάρει χρόνο, αφού οι πηγές φυσικού αερίου δεν είναι διασφαλισμένες, και ούτε υπάρχει επαρκής υποδομή.
Η υποδούλωσή μας στο μαύρο χρυσό δεν αφορά μόνο στο πως θα πηγαίνουμε από το σημείο Α στο σημείο Β. Χρειαζόμαστε και φως. Και αυτό θα το έχουμε για ένα περίπου μήνα, αφού μόνο το 1% της παραγωγής του αμερικανικού ηλεκτρικού ρεύματος προέρχεται από το πετρέλαιο. Το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στους ώμους του άνθρακα, και μετά στο φυσικό αέριο, στη πυρηνική, και στην υδροηλεκτρική ενέργεια.
Πολύ σύντομα θα αρχίσουν οι διακοπές και τα blackouts. Ναι πράγματι, το ρεύμα μας εξαρτάται από το κάρβουνο. Πως θα γίνεται όμως η εξόρυξή του χωρίς τη χρήση κάποιων  φορτηγών «θηρίων» και άλλων μηχανημάτων που καίνε πετρέλαιο; Πως θα μεταφέρεται στις μονάδες παραγωγής ενέργειας; Η θέρμανση και η ψύξη των κατοικιών μας θα γίνει ξαφνικά ένα πολύ σύνθετο ζήτημα. Οι τηλεοράσεις και οι φορητοί μας υπολογιστές θα έχουν μερικές μόνο εβδομάδες ζωής, πριν σβήσουν οριστικά.
Το πρόβλημα της μετακίνησης θα είναι δευτερεύον. Η θέρμανση των σπιτιών μας στη διάρκεια του χειμώνα θα είναι το σοβαρό πρόβλημα που θα μας απασχολεί πάνω απ όλα. Θα προλάβουμε να στήσουμε ηλιακά πάνελ και μπαταρίες; Ανεμογεννήτριες; Τι έχουμε στην αυλή που θα μπορούσαμε να το κάψουμε; Οι περιβαλλοντολόγοι μας λένε εδώ και καιρό ότι θα πρέπει να μονώσουμε τα σπίτια μας, και να αναπτύξουμε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Μήπως τώρα θα πρέπει να πάρουμε τις παροτρύνσεις τους στα σοβαρά;
Και βέβαια τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Ένας κόσμος χωρίς πετρέλαιο θα είναι ένας κόσμος χωρίς όλα τα προϊόντα και τα αγαθά που προέρχονται από το πετρέλαιο. Προϊόντα από τα οποία εξαρτώμεθα, και τα οποία αγαπάμε. Η λίστα είναι ατέλειωτη. Σχεδόν όλα τα είδη πλαστικού, οι μπογιές, τα φάρμακα, τα ιατρικά μηχανήματα, οι κούκλες Μπάρμπι, τα εμφυτεύματα στήθους από σιλικόνη, οι μπάλες του γκολφ….
Ακόμη και το φαγητό μας θα γίνει μια επίπονη διαδικασία. Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα της μεταφοράς των φρέσκων προϊόντων, θα αναγκαστούμε να τα καλλιεργούμε εμείς οι ίδιοι στις αυλές μας. Οι τοπικοί αγρότες θα γίνουν πολύτιμοι. Και να μη ξεχνάμε ότι τα τρόφιμα θα πρέπει όλα να είναι φρέσκα και νωπά, διότι δεν θα υπάρχουν ψυγεία! Παράλληλα, πολλοί από εμάς θα το ρίξουν στο ψάρεμα. Για αυτό όμως θα χρειαστούμε καλάμια και σύνεργα. Δυστυχώς, όλα αυτά είναι κατασκευασμένα κυρίως από πλαστικό. Όπως άλλωστε και οι πετονιές. Τι θα κάνουμε;
Το να φανταζόμαστε ένα κόσμο χωρίς πετρέλαιο, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον νοητικό πείραμα. Αν το πάμε στα άκρα του, θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και την ολική κατάρρευση της κοινωνίας όπως τη γνωρίζουμε. Μιλάμε για ανομία, απελπισία, πόλεμο, και ανείπωτη δυστυχία. Μιλάμε βέβαια, για ένα φανταστικό σενάριο, αφού υπάρχουν ακόμη τρισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου στο υπέδαφος που περιμένουν να βγουν. Έτσι δεν είναι; Κι όμως, η παραγωγή πετρελαίου έχει ήδη κορυφωθεί στα περισσότερα κράτη, και στην Αμερική βρίσκεται σε πτώση από το 1971. Μια μικρή μειοψηφία χωρών συνεχίζουν να έχουν αύξηση στη παραγωγή τους, αλλά αυτή δεν αρκεί για να εξισορροπήσει τη μείωση της παραγωγής αλλού. Σίγουρα υπάρχει ακόμη αρκετό πετρέλαιο στο υπέδαφος, έχουμε ήδη χρησιμοποιήσει  το μισό μόνο περίπου του συνόλου, αλλά ακόμη κι αν το τέλος του πετρελαίου χρειάζεται ακόμη μερικές δεκαετίες, η αρχή του τέλους ξεκίνησε ήδη.
Η κρίση δεν αρχίζει με τη τελευταία σταγόνα. Αρχίζει όταν η παραγωγή κορυφώνεται για να ακολουθήσει η μείωση. Και αυτή η στιγμή είναι (δυστυχώς) τώρα. Το πετρέλαιο αρχίζει να φθίνει. Και όσο στερεύει, τόσο περισσότερο θα πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε για εναλλακτικές μορφές ενέργειας, για να λειτουργεί ο πλανήτης μας.
Έχουμε ακόμη χρόνο, αλλά όχι αρκετό. Και μέχρι στιγμής, δεν έχουμε κάνει αρκετά πράγματα για να προετοιμαστούμε επαρκώς για έναν κόσμο χωρίς πετρέλαιο.
S.A. από Cleveland.com
http://www.antinews.gr/2011/05/01/98759/