ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Καλεί το λαό σε ενσωμάτωση και υποταγή

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι θέσεις και οι προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που αφορούν στο ζήτημα της καπιταλιστικής κρίσης κάνουν ολοκάθαρη την προσπάθειά του να ενσωματώσει εργατικές και λαϊκές δυνάμεις στην αστική πολιτική, σοσιαλδημοκρατικού τύπου, βάζοντας εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων.

Η συγκάλυψη του πραγματικού χαρακτήρα της κρίσης ως κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και η αναγωγή της από μέρους του οπορτουνισμού σε «κρίση χρέους», όπως την παρουσιάζουν όλες οι αστικές δυνάμεις, ισοδυναμεί με κάλεσμα του λαού να υπερασπισθεί μια ξένη γι' αυτόν σημαία, τη σημαία της αστικής διαχείρισης, και να δεχτεί αγόγγυστα την πιο αντιδραστική επίθεση που έχει δεχθεί μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτή η σκόπιμη διαστρέβλωση του πραγματικού χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης γίνεται για να κρυφτεί και η πραγματική - απ' τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων - διέξοδος προς την οποία πρέπει να κινηθεί το εργατικό λαϊκό κίνημα και να προβληθούν σαν δήθεν διέξοδοι μέτρα διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα παρακάτω:

1. «Το δημόσιο χρέος είναι εθνικό θέμα», ισχυρίζεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ! Η άποψη αυτή οδηγεί ευθέως στο συμπέρασμα ότι ευθύνη για την αποπληρωμή του έχει και ο λαός, ο οποίος, σύμφωνα με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ταχθεί συμπαραστάτης στην κυβέρνηση που πασχίζει για την αποπληρωμή του, για να έχει η πλουτοκρατία φτηνό χρήμα. Οι θέσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποιούν την καρδιά της κυβερνητικής προπαγάνδας, η οποία καλεί το λαό να συναινέσει στην πολιτική που ξεκληρίζει τα όποια δικαιώματα έχουν απομείνει, με μέτρα που δεν έχουν καμιά σχέση με το χρέος και τα ελλείμματα.

Το χρέος δεν το δημιούργησε ο λαός, αλλά η πολιτική που εφαρμόστηκε για την ενίσχυση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Ο λαός οφείλει να αναγράψει στην προμετωπίδα των αγώνων του ότι δεν αναγνωρίζει το χρέος, ότι αρνείται να αναλάβει την ευθύνη για δανεικά που δε ζήτησε και δεν έλαβε, ότι αντιπαλεύει την εξουσία του κεφαλαίου που γεννά κρίσεις, χρέη κ.λπ.

2. «Θετική διέξοδος μπορεί να δοθεί με αναδιαπραγμάτευση του χρέους, με έκδοση ευρωομολόγου...», ισχυρίζεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ! Η διέξοδος δεν είναι ίδια για το λαό και το κεφάλαιο. Για να βγει το σύστημα απ' την κρίση του, πρέπει να βυθίσει το λαό στον πιο σκληρό μεσαίωνα. Λύση προς όφελος του λαού δεν μπορεί να υπάρξει εντός και επί τα αυτά του συστήματος που προκάλεσε το πρόβλημα. Λύση μπορεί να επιβάλει ο λαός, εντείνοντας την πάλη του σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στην προοπτική της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων και οικοδόμησης της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.

Μια πρόσθετη απόδειξη ότι η λύση για το λαό κάθε άλλο παρά εκεί όπου υποδεικνύει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται, παρέχει και το γεγονός ότι αυτές οι προτάσεις «γεννήθηκαν» στους κόλπους τμημάτων του κεφαλαίου και υιοθετήθηκαν πάραυτα όχι μόνο απ' τον οπορτουνισμό, αλλά ακόμα κι απ' τον ΛΑΟΣ και άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις.
Από αυτή τη σκοπιά, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αποπροσανατολίσει το λαό και να τον αφοπλίσει. Κρύβει σκόπιμα ότι το ευρωομόλογο δεν είναι παρά μια ακόμα μορφή δανεισμού, το κόστος αποπληρωμής του οποίου θα φορτωθεί ξανά στο λαό, την ίδια ώρα που η πλουτοκρατία θα απολαμβάνει φθηνότερο χρήμα από τον κρατικό κορβανά για τις επενδύσεις της. Επιπλέον, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δε λέει την αλήθεια στο λαό που είναι ότι με ή χωρίς ευρωομόλογο, κανένα από τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα δεν πρόκειται να παρθεί πίσω, οι συντάξεις και οι μισθοί δεν πρόκειται να αυξηθούν, ενώ το χρήμα από τα δάνεια με ευρωομόλογα θα πάνε στην πλουτοκρατία και δε θα γίνουν βέβαια σχολεία και νοσοκομεία, με δωρεάν υπηρεσίες για το λαό.
Στο ίδιο πνεύμα, η επαναδιαπραγμάτευση ή αναδιάρθρωση του χρέους μελετάται, αν δεν έχει ήδη αποφασιστεί, σε επίπεδο ΕΕ, καθώς γνωρίζουν ότι το χρέος της χώρας ως έχει είναι αδύνατον να αποπληρωθεί. Πρόκειται για μια νέα συμφωνία ανάμεσα στο δανειστή και το δανειζόμενο των όρων, με βάση τους οποίους έχει χορηγηθεί ένα δάνειο. Τέτοιου είδους διευθετήσεις δεν αποδίδουν τίποτα θετικό στο λαό, δεν του επιστρέφουν ούτε ψίχουλο απ' όσα ληστρικά του αφαιρέθηκαν.
Αντίθετα, για να «κλείσει» η συμφωνία, οι πιστωτές θα απαιτήσουν δεσμεύσεις για νέα αντιλαϊκά μέτρα, ώστε να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη εξυπηρέτηση του αναδιαρθρωμένου χρέους. Ο λαός, δηλαδή, θα συνεχίσει να βυθίζεται στη φτώχεια, για να συνεχίσουν να εκτοξεύονται στα ουράνια τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

3. «Επιτροπές λογιστικού ελέγχου του χρέους ώστε να μάθει ο ελληνικός λαός πώς δημιουργήθηκε αυτό και ποιο μέρος του είναι παράνομο, άκυρο και επαχθές, ώστε η Ελλάδα να αρνηθεί την αποπληρωμή του», ζητά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στοχεύοντας στο να εγγράψει το κίνημα στην ατζέντα των διεκδικήσεών του το αίτημα αυτό.

Πίσω όμως απ' τη «γραμμή» της μη αναγνώρισης και της άρνησης του χρέους καραδοκεί για το λαό η ενσωμάτωση, η υποταγή και τελικά ο εξανδραποδισμός του. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για να «χρυσώσει το χάπι» του δυσθεώρητου χρέους που ζητά απ' το λαό να καταπιεί, του υπόσχεται διερεύνηση και διαγραφή του επαχθούς και μη νόμιμου μέρους του, εάν εντοπιστεί τέτοιο.
Εμπαίζει το λαό ότι στον καπιταλισμό, με τις πολυδαίδαλες σχέσεις και τις αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα για το ποιο θα κατακτήσει την οικονομική πρωτοκαθεδρία, είναι δυνατόν να υπάρξει συμφωνία μεταξύ αστικών κυβερνήσεων για ρύθμιση του χρέους «προς όφελος» του λαού, με «αποσαφήνιση των όρων της δημιουργίας του, που ενδεχομένως σε σημαντική του έκταση είναι παράνομο και επαχθές».
Κρύβει σκόπιμα ότι το χρέος δημιουργήθηκε από την καθόλα νόμιμη στον καπιταλισμό πολιτική εξυπηρέτησης των μονοπωλιακών συμφερόντων και πως η όποια διευθέτηση στην αποπληρωμή του θα γίνει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και μόνο. Ακόμα κι αν αύριο το πρωί διαγραφόταν το σύνολο του χρέους της Ελλάδας, η εφαρμοζόμενη βάρβαρη πολιτική θα παρέμενε ίδια και γρήγορα νέα χρέη θα δημιουργούνταν.

4. Η«εμπλοκή του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις δεν είναι παράγοντας αποσταθεροποίησης, αντιθέτως, μπορεί να δώσει δύναμη και ισχύ στη διαπραγματευτική ικανότητα της χώρας», δήλωσε μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό την περασμένη Τρίτη ο Αλ. Τσίπρας. Είναι προφανές ότι ο ΣΥΝ δε θέλει απλώς ο λαός να αποδεχτεί μοιρολατρικά το βάρος του χρέους, αλλά και να το διεκδικήσει με τους αγώνες του! Ετσι, έφτασε ο Αλ. Τσίπρας να προτρέπει τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιήσει σαν εργαλείο και τους αγώνες του λαϊκού κινήματος για να αποσπάσει περισσότερα στο πλαίσιο των ευρωενωσιακών ανταγωνισμών και παζαριών προς όφελος της ντόπιας πλουτοκρατίας!

Πρόκειται για θράσος και πρόκληση πρώτου μεγέθους προς το λαϊκό κίνημα, που καλείται ουσιαστικά απ' τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να υποβοηθήσει την προσπάθεια που καταβάλλει η κυβέρνηση για να διασφαλίσει τα συμφέροντα της ντόπιας άρχουσας τάξης, έχοντας προηγουμένως σφαγιάσει τα δικαιώματα του λαού και με δηλωμένη την απόφασή της να συνεχίσει το σφαγιασμό. Η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται τίποτα προς όφελος του λαού, ούτε υπήρξε ποτέ τέτοιο αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Δεν υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά αυτά του κεφαλαίου. Η επίθεση στα δικαιώματα των λαών είναι ενιαία σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ και αυτό είναι το σημείο στο οποίο συμφωνούν απόλυτα.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν καμία έγνοια για το ποιας χώρας η αστική τάξη θα χάσει λιγότερα ή περισσότερα, για το αν απ' τη διαπραγμάτευση θα βγει ριγμένη ή κερδισμένη η ντόπια άρχουσα τάξη. Δεν είναι σύμμαχός τους, αλλά αντίπαλος και εχθρός τους. Δεν πρέπει να πονοκεφαλιάζουν για το πώς θα καλυφθεί το χρέος, δε χρωστούν τίποτε σε κανένα, δεν πρέπει να το αναγνωρίσουν.
Αντίθετα, τους οφείλονται τα πάντα, όλος ο πλούτος που παράγουν και τον καρπώνεται η πλουτοκρατία, που αφού τους κλέβει, τους φοράει και το φέσι των δικών της χρεών. Και πρέπει να διεκδικήσουν τα πάντα, πυκνώνοντας τις γραμμές της ταξικής πάλης σε γραμμή σύγκρουσης με την εξουσία των αστών, την πολιτική που τους υπηρετεί και τα χρήσιμα δεκανίκια τους, όπως αυτό του οπορτουνισμού. Αυτό είναι το μόνο χρέος που πρέπει να αναγνωρίσουν, απέναντι στον εαυτό τους και στο δικαίωμα των παιδιών τους να ζήσουν σε μια κοινωνία απαλλαγμένη απ' τα καπιταλιστικά παράσιτα και τους άρπαγες.