Μία από τις ελάχιστες παραστάσεις όπου ένας θεατρικός οργανισμός «τολμά» να συνδυάσει το έργο δύο μεγάλων προσωπικοτήτων της ελληνικής λογοτεχνίας, παρουσιάζεται από την Παρασκευή 25 Μαρτίου στο Θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής.
Πρόκειται για την παράσταση «…Μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό …Μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη», στην οποία παρουσιάζονται δραματοποιημένα, το ποίημα «Το όραμα του Λάμπρου» του Δ. Σολωμού και τα διηγήματα «Χωρίς Στεφάνι», «Μία Ψυχή» και «Αμαρτίας Φάντασμα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σε μία ενιαία παράσταση.
Η επιλογή των κειμένων προέκυψε μέσα από μία κοινή θεματική που συνδέει τα λογοτεχνικά αυτά κείμενα μεταξύ τους και η οποία αφορά, τη γέννηση, το θάνατο, την αμαρτία και την κάθαρση.
Ο θάνατος, η αδιάσειστη αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης, παρουσιάζεται μέσα από τα συγκεκριμένα κείμενα σε διάφορες από τις εκφάνσεις του. Ως λύτρωση, ως κάθαρση, ως διάβαση σε μία άλλη διάσταση, ως τραγικό γεγονός. Το βάρος της αμαρτίας, η ένοχη συνείδηση για εκούσιες και ακούσιες αμαρτίες, η ανάγκη ή το μοιραίο της κάθαρσης, χαρακτηρίζουν επίσης τα κείμενα, ξεπερνώντας το χωροχρόνο και χαρακτηρίζοντάς τα απόλυτα διαχρονικά. Αν και οι ηθοποιοί ερμηνεύουν τους ρόλους τους στη γλώσσα του Σολωμού και του Παπαδιαμάντη, η διαχρονικότητα αυτή δεν είναι δυνατό να ακυρωθεί. Ο λόγος «ρέει» στην εποχή του, το συναίσθημα καθρεφτίζεται στο σήμερα.
Στα δεκαέξι οκτάστιχα του «Λάμπρου», ο Σολωμός έδειξε στο έθνος του ότι, η απλή γλώσσα έχει τη δυνατότητα να εκφράσει με θαυμαστή σφοδρότητα και συντομία τα παθητικότερα και πλέον απόκρυφα συναισθήματα. Η γιγαντιαία, αλλά μάταιη αντίσταση της θέλησης του ανθρώπου στους ηθικούς νόμους, δεν έχει παρασταθεί ίσως ποτέ σε εικόνα τρομερότερη από αυτή του Λάμπρου και δίκαια έχει δώσει αφορμή για σύγκριση ακόμη και με τη «Λαίδη Μάκμπεθ» του Σαίξπηρ.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης – «Αμαρτίας Φάντασμα», «Μία Ψυχή», «Χωρίς Στεφάνι».
Την ίδια μάταιη αντίσταση της θέλησης στους ηθικούς νόμους αντιμετωπίζει και ο Παπαδιαμάντης στο «Αμαρτίας Φάντασμα», όπου ο αφηγητής του με τη μορφή οράματος στη σκοτεινή ρεματιά αντικρίζει τις αμαρτίες τους παρελθόντος του. Αμαρτίες όχι τόσο βαριές όσο εκείνες του Λάμπρου, εξίσου όμως βασανιστικές.
Στον αντίποδα, η αναμάρτητη κόρη που χάνει τη ζωή στην εφηβική ηλικία στο «Μία Ψυχή». Η κόρη που λείπει από τη ζωή όλων των δικών της ανθρώπων βασανιστικά. Είναι μήπως η ίδια ασπροντυμένη φιγούρα που αντιπροσωπεύει την αθωότητα και την αγνότητα στο όραμα του «Αμαρτίας Φάντασμα»; Ή μήπως είναι η ψυχή της κόρης αυτής που μεταμορφωμένη σε πεταλούδα περιτριγυρίζει το καντήλι που καίει στο σπίτι της; Γεγονός είναι πάντως ότι, η κόρη έφυγε από τη ζωή χωρίς να προλάβει να πληγώσει και να πληγωθεί. Με καθαρή συνείδηση αιωρείται η ψυχή της στα μέρη που έζησε γαλήνια και ήρεμα. Εάν δεν είχε κοπεί το νήμα της ζωής της στα 16 χρόνια της, ποια μοίρα την περίμενε;
Η παράσταση ανεβαίνει σε σύνθεση κειμένων και σκηνοθεσία Σπύρου Μαβίδη, μουσική Ανδρέα Κατσιγιάννη, σκηνικά – κοστούμια Ιωάννας Τουλούπη, φωτισμούς Κώστα Τατάκου.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Θανάσης Ζέρβας, Μαρίνη Καγιά, Ηλέκτρα Καρτάνου, Νιόβη Κωστοπούλου, Σπύρος Μαβίδης, Απόστολος Συρταριώτης, Περικλής Τσαμαντάνης, Μαρία Χαϊντούτη και ο μικρός Αλέξανδρος Ζαχαρούδης. Τραγούδι: Αντωνία Λάππα.
Σύντομο URL: http://deliverme.gr/?p=5734
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου