Πηγή: Θανάσης Καμπαγιάννης - f/b
Νομίζω πως κάθε φορά πρέπει να επιλέγουμε τα ερωτήματα στα οποία θα απαντήσουμε. Το βασικό ερώτημα σήμερα για όσους είναι πολιτικά υποκείμενα δεν είναι η κρίση επί της μιας ή της άλλης δήλωσης του ενός ή του άλλου δημόσιου παράγοντα.
Η δική μου άποψη ήταν και είναι ότι ο Τσιόδρας κάνει πολιτική. ΠΟ-ΛΙ-ΤΙ-ΚΗ. ΚΑΙ όταν μιλάει ΚΑΙ όταν ανακοινώνει τους πρόσφυγες χώρια από τους γηγενείς ΚΑΙ όταν πάει να ψάλει εν μέσω απαγόρευσης κυκλοφορίας ΚΑΙ όταν κάνει μια καλή δήλωση για τους Ρομά ΚΑΙ όταν σιωπά για τις ελλείψεις στο σύστημα υγείας. Όλα αυτά είναι πολιτική, δεν είναι ιατρικά πρωτόκολλα.
Αν το καταλάβουμε αυτό, το ερώτημα είναι αλλού: εμείς έχουμε δικαίωμα να κάνουμε πολιτική; Πέραν από τους κρατικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους που μπορούν να μεταβαίνουν αυτοβούλως παντού, να νομοθετούν κατά βούληση. να κόβουν πρόστιμα κατά βούληση, να επιλέγουν αυτή και όχι την άλλη διαχείριση της κρίσης, οι υπόλοιποι; Έχουμε το δικαίωμα να μεταβούμε με τη συνδικαλιστική ή την πολιτική μας ιδιότητα σε ένα ΑΤ που 15 άνθρωποι είναι κλεισμένοι σε ένα κελί;
Να πάμε σε ένα νοσοκομείο για να δώσουμε ένα ψήφισμα συμπαράστασης στο προσωπικό; Να αντιδράσουμε σε ένα συνεργείο του δήμου που κόβει δέντρα ή κάνει του κεφαλιού του ως μέλη ενός εξωραϊστικού συλλόγου της περιοχής; Ή όλα αυτά είναι "άσκοπη μετακίνηση";
Τα παραδείγματα είναι απολύτως ενδεικτικά (και όλως πραγματικά).
Αν δεν συμφωνήσουμε σε αυτό και αν δεν κερδίσουμε ξανά αυτόν τον χώρο, γιατί να τοποθετηθούμε για το αν "τα είπε καλά ο Τσιόδρας";
Προφανώς προτιμάμε οι κρατικοί αξιωματούχοι να μην ξερνάνε ρατσιστικό δηλητήριο, προκειμένου βέβαια να αξιώνουμε πράξεις και όχι θεωρίες.
Αλλά αυτός είναι ο ρόλος μας; Οπαδοί στην εξέδρα, για να επιλέξουμε αν έπαιξε καλύτερα η τάδε ή η δείνα κρατική παίχτουρα σ' αυτή τη σεζόν που στην προηγούμενη δεν μας άρεσε;
Λοιπόν, προσωπικά δεν μ' αρέσει αυτός ο ρόλος και δεν οφείλεται στο ότι δεν μ' αρέσει η μπάλα.
Πάντως, με όλα όσα έχουμε περάσει και με όλες τις εμπειρίες που έχουμε συσσωρεύσει, μας αξίζει μια καλύτερη τύχη από αυτή του χειροκροτητή στην εξέδρα.
Νομίζω πως κάθε φορά πρέπει να επιλέγουμε τα ερωτήματα στα οποία θα απαντήσουμε. Το βασικό ερώτημα σήμερα για όσους είναι πολιτικά υποκείμενα δεν είναι η κρίση επί της μιας ή της άλλης δήλωσης του ενός ή του άλλου δημόσιου παράγοντα.
Η δική μου άποψη ήταν και είναι ότι ο Τσιόδρας κάνει πολιτική. ΠΟ-ΛΙ-ΤΙ-ΚΗ. ΚΑΙ όταν μιλάει ΚΑΙ όταν ανακοινώνει τους πρόσφυγες χώρια από τους γηγενείς ΚΑΙ όταν πάει να ψάλει εν μέσω απαγόρευσης κυκλοφορίας ΚΑΙ όταν κάνει μια καλή δήλωση για τους Ρομά ΚΑΙ όταν σιωπά για τις ελλείψεις στο σύστημα υγείας. Όλα αυτά είναι πολιτική, δεν είναι ιατρικά πρωτόκολλα.
Αν το καταλάβουμε αυτό, το ερώτημα είναι αλλού: εμείς έχουμε δικαίωμα να κάνουμε πολιτική; Πέραν από τους κρατικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους που μπορούν να μεταβαίνουν αυτοβούλως παντού, να νομοθετούν κατά βούληση. να κόβουν πρόστιμα κατά βούληση, να επιλέγουν αυτή και όχι την άλλη διαχείριση της κρίσης, οι υπόλοιποι; Έχουμε το δικαίωμα να μεταβούμε με τη συνδικαλιστική ή την πολιτική μας ιδιότητα σε ένα ΑΤ που 15 άνθρωποι είναι κλεισμένοι σε ένα κελί;
Να πάμε σε ένα νοσοκομείο για να δώσουμε ένα ψήφισμα συμπαράστασης στο προσωπικό; Να αντιδράσουμε σε ένα συνεργείο του δήμου που κόβει δέντρα ή κάνει του κεφαλιού του ως μέλη ενός εξωραϊστικού συλλόγου της περιοχής; Ή όλα αυτά είναι "άσκοπη μετακίνηση";
Τα παραδείγματα είναι απολύτως ενδεικτικά (και όλως πραγματικά).
Αν δεν συμφωνήσουμε σε αυτό και αν δεν κερδίσουμε ξανά αυτόν τον χώρο, γιατί να τοποθετηθούμε για το αν "τα είπε καλά ο Τσιόδρας";
Προφανώς προτιμάμε οι κρατικοί αξιωματούχοι να μην ξερνάνε ρατσιστικό δηλητήριο, προκειμένου βέβαια να αξιώνουμε πράξεις και όχι θεωρίες.
Αλλά αυτός είναι ο ρόλος μας; Οπαδοί στην εξέδρα, για να επιλέξουμε αν έπαιξε καλύτερα η τάδε ή η δείνα κρατική παίχτουρα σ' αυτή τη σεζόν που στην προηγούμενη δεν μας άρεσε;
Λοιπόν, προσωπικά δεν μ' αρέσει αυτός ο ρόλος και δεν οφείλεται στο ότι δεν μ' αρέσει η μπάλα.
Πάντως, με όλα όσα έχουμε περάσει και με όλες τις εμπειρίες που έχουμε συσσωρεύσει, μας αξίζει μια καλύτερη τύχη από αυτή του χειροκροτητή στην εξέδρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου