Η απόφαση της απαγορεύσεις των μικροπωλητών και μία ιστορία από τη Σκόπελο

Αγγειοπλάστης Παντελής Χρυσοφός (1896-1981).

Παίρνοντας την ευκαιρία από την απόφαση της Κυβέρνησης για την απαγόρευση  στη Θεσσαλία στους μικροπωλητές ,έχω να πω μία ιστορία από τη δική μου ζωή στη

Σκόπελο σαν μικροπωλητής ,πριν από πάρα πολλά χρόνια πρέπει να ήμουνα 5-6 χρόνων ο παππούς μου  ο Χρυσοφός ο Παντελής  (η Ι ντας)  ήτανε αγγειοπλάστης έφτιαχνε λοιπόν  κανάτες Μαρούδια  λεκάνες και άλλα πολλά είδη αγγειοπλαστικής  έτσι λοιπόν και εγώ πολύ μικρός θυμάμαι καλοκαίρι τότε δεν είχαμε και παπούτσια ξυπόλητη μέχρι που οι Καλατζήδες έφεραν στην σκόπελο τα πλαστικά ξέρετε με της τρύπες μου είχαν δώσει και βγήκα στην  βόλτα στη Σκόπελο και πούλαγα κανάτες δεν μπορούσα να φορτωθώ κάτι άλλο και πούλαγα κανάτες θυμάμαι τότε κάθε κανατά ότι είχε 5 δραχμές,  ο παππούς μου είχε στα τσκάλαρια (Άγιος Αθανάσιος στον μύλο)  το καμίνι τον θυμάμαι που πήγαινε και φόρτωνε το χώμα από το σταυρό και το έπαιρνε στην πλάτη το έφερνε και μετα να χτυπάει με τον κόπανο το χώμα και να  το κοσκινίζει, θυμάμαι το καμίνι που άναβε ακόμη  τον θυμάμαι με τις χέρακλες να πλάθει και με  το πόδι του να γυρνάει τον τροχό όπου έφτιαχνε τα κεραμικά του , μέχρι που έπαθε εγκεφαλικό και σταμάτησε αυτό ήταν το πρώτο μέρος της ιστορίας μας πάμε τώρα να συνεχίσουμε το δεύτερο στο δεύτερο μέρος θυμάμαι τον εαυτό μου η θεία μου η Κυράτσω με το θείο μου τον Κωστή που είχε το περίπτερο στην παραλία μπροστά από το κουρείο του Τσουκαλά του Παντελή κάθε τέτοιες μέρες Πάσχα έπαιρνα ένα κουτί το κρέμαγα  στο σβέρκο μου και πήγαινα στις γειτονιές και φώναζα πάρτε κεράκια λαμπάδες μπογιές  για τα αυγά,  είχα διάφορα εκκλησιαστικά μαζί με κεράκια λαμπάδες και κόκκινες μπογιές αυτό το έκανα μερικά χρόνια κάθε χρόνο πήγαινα και η θεία μου και ο θείος μου με φιλεύαν και  ναι περίμενα πώς και πώς να κονομήσω εκείνες τις μέρες πάει κι αυτή την ιστορία . θα συνεχίσω τώρα με τον συγχωρεμένο που χάθηκε τον μπάρμπα Γιάννη τον Χλιβερο  αυτές τις μέρες της σαρακοστής  έβγαζε αχινούς  με την βάρκα του είχε την ποιο όμορφη βάρκα θυμάμαι βαμμένη και πολύ περιποιούμενη πήγαινε απέναντι στου Ζαχαριάδη και έβγαζε αχινούς και επειδή τότε οι νοικοκυρές δεν κατεβαίναν παραλία μας φώναζε 2 άτομα και αφού κάναμε παζάρι  μας  έδινε τους  αχινούς  και βγαίναμε σε όλη τη Σκόπελο και φωνάζαμε φρέσκοι αχινοί πάρτε 1 δραχμή ο ένας εμείς βγάζαμε  50 λεπτά τον ένα μία δραχμή αυτό το εμπόριο το έκανα αρκετά χρόνια μέχρι που κάποια στιγμή γύρω στα 10 τσακωθήκαμε γιατί τον ρίξαμε δεν του δώσαμε πίσω τα λεφτά που έπρεπε να το δώσουμε κάπως  και έτσι σταμάτησε και αυτό το εμπόριο με τους αχινούς λέω να πω και μία ιστορία τέλος πρέπει να σας πω ότι την τελευταία φορά που  έκανα τον μικροπωλητή μεγάλος όμως ήταν όταν έκανα εμπόριο φρούτα λαχανικά, έχω λοιπόν φορτώσει από το Ναύπλιο στην περιοχή εκεί στο Τολό περίπου 15 τόνους πορτοκάλια και μανταρίνια που τα βρήκα κοψοχρονιά και τα έφερα  για τη Σκόπελο να διατεθούν  έπιασε Λοιπόν εγώ και τα φόρτωσα και Έφερα ένα φορτηγό Mercedes που είχα τίγκα τότε δεν ζύγιζαν στον Άγιο Κωσταντίνο και έφτασα  Σκόπελο ξεκινάμε λοιπόν να πουλήσω αμ δε αφού ήταν τεράστια ποσότητα για την σκοπελο,περνάνε μέρες και βλέπω ότι η Πορτοκάλια και τα μανταρίνια  δεν φεύγανε με τίποτα Οπότε πήρα ένα ανοιχτό φορτηγάκι ταρό που είχα και άρχισα στους δρόμους να πουλάω πορτοκάλια και μανταρίνια έφτασα μέχρι γλώσσα Λουτράκι έλιος αλλά έδινα έδινα και δεν τελειώνανε στο τέλος αφού δεν φεύγανε με τίποτα και αναγκαστικά τα  πετά στα σκουπίδια αυτά με τις ιστορίες μου σαν μικροπωλητής .αν σας άρεσε πέστε μου να συνεχίσω την επόμενη φορά  θα σας πω τα Επαγγέλματα που έχω αλλάξει από μικρό παιδί