«Χρειάζεται εθνική ενότητα γιατί πολεμάμε έναν αταξικό εχθρό, ο ιός δεν ξεχωρίζει φύλο, εισόδημα, φυλή και έθνος». Από τις πρώτες στιγμές που ο κορονοϊός εμφανίστηκε και στη χώρα μας, τα παραπάνω έχουν ακουστεί σε διάφορες παραλλαγές και από διάφορες μπάντες. Είναι όμως έτσι; Σίγουρα όχι! Ακόμα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διαπιστώνει ότι «οι ευπαθείς πληθυσμοί, ιδιαίτερα οι φτωχοί, είναι πιθανό να υποφέρουν δυσανάλογα από μία επιδημία, καθώς έχουν μικρότερη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και χαμηλότερες αποταμιεύσεις για να προστατευτούν από μια οικονομική καταστροφή». Που σημαίνει ότι σ' αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα, που έχει την ανισότητα στο DNA του, τα λαϊκά στρώματα είναι περισσότερο εκτεθειμένα στην επιδημία, αλλά και στις συνέπειές της. Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος που συνεχίζει να πηγαίνει στη δουλειά για να μη χάσει το μεροκάματο και στοιβάζεται μαζί με άλλους 50 στον ίδιο χώρο, έχοντας διασχίσει από το πρωί τη μισή Αθήνα με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, είναι πιθανότερο να κολλήσει, απ' ό,τι το αφεντικό του, που μπορεί να παρακολουθεί την εξέλιξη της επιδημίας και της κερδοφορίας του από κάποιο σαλέ, πολλά χιλιόμετρα μακριά. Ακόμα όμως κι αν αρρωστήσουν, την ίδια πρόσβαση έχουν στο εμπορευματοποιημένο και ιδιωτικοποιημένο σύστημα της Υγείας; Αλλά μήπως και στις συνέπειες της επιδημίας είναι όλοι ίσοι; Οχι βέβαια! Μια ματιά στα αντεργατικά μέτρα και στις ΠΝΠ της κυβέρνησης, σε αντιπαράθεση με τον πακτωλό ενισχύσεων και δανείων στους επιχειρηματικούς ομίλους, είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια! Απέναντί του ο λαός έχει ένα εχθρικό σύστημα. Αυτό επιβεβαιώνει και η πανδημία του κορονοϊού και μ' αυτό πρέπει να ξεμπερδέψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου