Αφού πρώτα διέλυσε ό,τι άφησε πίσω του ως πολιτική παρακαταθήκη ο προκάτοχός του, Μπαράκ Ομπάμα, και οδήγησε σταδιακά στην απομόνωση τις ΗΠΑ (με την αποχώρηση από τις διεθνείς συμφωνίες για την κλιματική αλλαγή και το διεθνές εμπόριο, έως την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ), ο Ντόναλντ Τραμπ ξεδίπλωσε χθες το νέο στρατηγικό του δόγμα, πιστός στο κεντρικό πολιτικό του σύνθημα: «Πρώτα η Αμερική».
Προϊόν πολύμηνων διαβουλεύσεων με τους βασικούς προεδρικούς συμβούλους, η νέα στρατηγική εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ εστιάζει στο τετράπτυχο: προστασία των αμερικανικών συνόρων και εδαφών (συμπεριλαμβανομένης μιας ακόμη πιο σκληρής μεταναστευτικής πολιτικής), εκσυγχρονισμός και ανασυγκρότηση του αμερικανικού στρατού (για την αντιμετώπιση απειλών και από τον κυβερνοχώρο), προβολή της αμερικανικής ισχύος στο εξωτερικό και επαναχάραξη της πολιτικής για το εμπόριο, με αποκλειστικό στόχο την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων.
Συμφωνίες υπό αίρεση
Κατά τη θεώρηση του 45ου Αμερικανού προέδρου, άλλωστε, στη διαρκή μάχη των ΗΠΑ για την προάσπιση της εθνικής ασφάλειάς τους -εσωτερικής και οικονομικής- δεν υπάρχουν «εχθροί» και «φίλοι».
Κάτι που, όπως επισημαίνει και το πρακτορείο A.P., πρακτικά σημαίνει ότι η Ουάσινγκτον «θα υπερασπιστεί μονομερώς την κυριαρχία της, ακόμη κι εάν έτσι θέσει σε κίνδυνο συμφωνίες με άλλα κράτη, που δέσποζαν στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου».
Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, η σταθερότητα της αμερικανικής οικονομίας ανάγεται σε ζήτημα «εθνικής ασφάλειας», που θα προασπίζεται ακόμη και με τη χρήση στρατιωτικής ισχύος.
Ουδόλως τυχαία, ο Τραμπ διαμηνύει ότι -υπό τη δική του ηγεσία- η Ουάσινγκτον ενδιαφέρεται μόνο για όσες διακρατικές σχέσεις είναι «δίκαιες και ανταποδοτικές», συμπεριλαμβάνοντας ουσιαστικά σ’ αυτή την εξίσωση τον ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ.
Β. Κορέα και Ιράν
Κατά τα λοιπά, ο κόσμος κατά τον Ντόναλντ Τραμπ χωρίζεται αφενός σε «κράτη-παρίες» με πρώτα τη τάξει τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν, αφετέρου σε «ρεβιζιονιστικές δυνάμεις», με προεξάρχουσες την Κίνα και τη Ρωσία, που -όπως τόνισε- επιδιώκουν να αμφισβητήσουν την αμερικανική ισχύ και να αλλάξουν το παγκόσμιο status quo, τόσο στο οικονομικό όσο και στο γεωστρατηγικό πεδίο.
Αμφότερες «είναι αποφασισμένες να καταστήσουν τις οικονομίες λιγότερο ελεύθερες και δίκαιες, να αναπτύξουν τους στρατούς τους και να ελέγξουν τις πληροφορίες και τα δεδομένα, προκειμένου να καταπιέσουν τις κοινωνίες τους και να διευρύνουν την επιρροή τους» αναφέρεται στο σχετικό επίσημο κείμενο, από το οποίο απουσιάζει... επιμελώς κάθε αναφορά στις εν εξελίξει έρευνες στις ΗΠΑ για πιθανή ρωσική ανάμιξη στις προεδρικές εκλογές του 2016, που ανέδειξαν τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Ως εκ τούτου, επισημαίνεται, ο ανταγωνισμός με την Κίνα και τη Ρωσία απαιτεί η Ουάσινγκτον να επανεξετάσει τις πολιτικές των τελευταίων δύο δεκαετιών, που βασίζονταν στην «ως επί το πλείστον ψευδή» υπόθεση ότι «η σύμπραξη με αυτές και η ένταξή τους σε διεθνείς οργανισμούς και στο παγκόσμιο εμπόριο θα τις μετέτρεπε σε καλόβουλους παίκτες και αξιόπιστους εταίρους».
Για το Ισραήλ
Αυτά, την ώρα που ο Αμερικανός πρόεδρος επιδιώκει στενότερη συνεργασία και με τους δύο βασικούς στο διεθνές πεδίο αντιπάλους: με το Πεκίνο στο ζήτημα της Β. Κορέας και με τη Ρωσία στο πολυεπίπεδο διπλωματικό «παιχνίδι» στη Συρία και στη μάχη κατά των εξτρεμιστών ισλαμιστών, και δη του «Ισλαμικού κράτους» (μόλις μία ημέρα νωρίτερα, εξάλλου, ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν ευχαριστούσε από τηλεφώνου, προσωπικά, τον ίδιο και τη CIA για τις πολύτιμες πληροφορίες που προσφάτως έδωσαν στις ρωσικές αρχές, αποτρέποντας τρομοκρατική επίθεση στην Αγία Πετρούπολη).
Κωφεύοντας μάλιστα επιδεικτικά στην ομόθυμη διεθνή κατακραυγή στην απόφασή του για την Ιερουσαλήμ, ο Τραμπ επιμένει στην ορθότητα των επιλογών του.
«Για γενιές, η διένεξη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων θεωρούνταν πρωταρχικό εμπόδιο στην επίτευξη ειρήνης και ευημερίας στην περιοχή», αναφέρεται στο επίσημο κείμενο για το δόγμα Τραμπ.
Ωστόσο, «σήμερα η απειλή των τζιχαντιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων και η ιρανική απειλή οδηγούν στη συνειδητοποίηση ότι το Ισραήλ δεν είναι η αιτία των περιφερειακών προβλημάτων», επισημαίνεται. «Ολοένα και περισσότερο, κράτη βρίσκουν κοινά συμφέροντα με το Ισραήλ στην αντιμετώπιση κοινών απειλών».
Βέτο και αντιδράσεις
Προς επίρρωση αυτής της θέσης, οι ΗΠΑ άσκησαν -όπως αναμενόταν- χθες το βράδυ βέτο, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο σχέδιο ψηφίσματος που υπέβαλε η Αίγυπτος ζητώντας την απόρριψη της απόφασης Τραμπ για την Ιερουσαλήμ.
Η ψηφοφορία συνιστά «προσβολή, που δεν θα την ξεχάσουμε», δήλωσε η πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Νίκι Χέιλ, μετά τη νέα καταφανή απομόνωση των ΗΠΑ, καθώς τα υπόλοιπα 14 κράτη-μέλη του Σ.Α. ψήφισαν υπέρ του σχεδίου, που ζητά πλήρη συμμόρφωση όλων των κρατών με τα συνολικά δέκα ψηφίσματα του ΟΗΕ για το ειδικό καθεστώς Ιερουσαλήμ («corpus separatum»).
Η Παλαιστινιακή Αρχή χαρακτήρισε το αμερικανικό βέτο «κατακριτέο και απαράδεκτο», που «απειλεί τη σταθερότητα της διεθνούς κοινότητας, εξαιτίας της απουσίας σεβασμού που καταδεικνύει».
Προανήγγειλε, δε, ότι θα καταθέσει αίτημα για έκτακτη σύγκληση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών «εντός των επόμενων 48 ωρών», αφήνοντας ουσιαστικά ανοιχτό το ενδεχόμενο επίκλησης της απόφασης 377Α της Γ.Σ. του ΟΗΕ, που είναι γνωστή ως «Ενωμένοι για την Ειρήνη», υιοθετήθηκε με αμερικανική πρωτοβουλία το 1950 και χρησιμοποιήθηκε για να υπερκεραστεί τότε το βέτο της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ στην ανάπτυξη αμερικανικών στρατευμάτων στον πόλεμο της Κορέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου