Σαν σήμερα 23 Δεκέμβρη του 1933, Γερμανικό δικαστήριο καταδικάζει σε θάνατο τον Ολλανδό αναρχοκομμουνιστή Μαρίνους Βαν Ντερ Λούμπε ο οποίος βρισκόταν κατηγορούμενος για την πυρκαγιά στη Γερμανική Βουλή (Ράιχσταγκ) τέλη Φλεβάρη της ίδιας χρονιάς.
Το δικαστήριο αποφάσισε αυτή την ποινή κάνοντας αναδρομική χρήση διατάγματος που εκδόθηκε μετά την πράξη του εμπρησμού (Lex van der Lubbe, ειδικός νόμος για τη θανατική ποινή από 29 Μαρτίου 1933).
Ο πρόεδρος Χίντενμπουργκ αρνήθηκε να χορηγήσει χάρη.
Στις 10 Φλεβάρη του 1934 ο Λούμπε καρατομείται στη ναζιστική γκιλοτίνα.
Μαζί με τον Μ. Λούμπε δικαζόταν και άλλα τέσσερα ηγετικά στελέχη του κομμουνιστικού κινήματος -ανάμεσα τους και ο μετέπειτα γραμματέας της Κομουνιστικής Διεθνούς, Γκιόργκι Ντιμιτρόφ - κατηγορούμενα για κομμουνιστική συνωμοσία κατά του κράτους.
Οι 4 αυτοί κατηγορούμενοι αθωώνονται στην δίκη.
Για την πράξη του εμπρησμού αλλά και για τον ρόλο του Μαρίνους Βαν Ντερ Λούμπε έχουν γραφτεί διαμετρικά αντίθετες απόψεις.
Υπάρχει η άποψη που ασπάζεται το ΚΚΕ καθώς και άλλα ΚΚ ότι ο Μαρίνους φαν ντερ Λούμπε ήταν προβοκάτορας και έδρασε με εντολή των ναζί.
«Το ναζιστικό καθεστώς είχε τοποθετήσει στη θέση του κατηγορούμενου και το μίσθαρνο όργανό του, τον προβοκάτορα –όπως περίτρανα αποδείχτηκε– Μαρίνους Βαν ντερ Λούμπε, τον οποίο είχε χρησιμοποιήσει για να στήσει όλη αυτή την προβοκάτσια του εμπρησμού του Ράιχσταγκ σε βάρος του γερμανικού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος»
(Ριζοσπάστης, 17/9/2000).
Υπάρχει και το βιβλίο με τίτλο «Μαρίνους Φαν Ντερ Λούμπε και ο εμπρησμός του Ραϊχστάγκ» το οποίο κυκλοφόρησε το 2015 από τις εκδόσεις «Υπερσιβηρικός», που έχει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση των ιστορικών αυτών γεγονότων.
Διαβάστε πολύ περισσότερα σ' αυτή μας την ανάρτηση.
Το δικαστήριο αποφάσισε αυτή την ποινή κάνοντας αναδρομική χρήση διατάγματος που εκδόθηκε μετά την πράξη του εμπρησμού (Lex van der Lubbe, ειδικός νόμος για τη θανατική ποινή από 29 Μαρτίου 1933).
Ο πρόεδρος Χίντενμπουργκ αρνήθηκε να χορηγήσει χάρη.
Στις 10 Φλεβάρη του 1934 ο Λούμπε καρατομείται στη ναζιστική γκιλοτίνα.
Μαζί με τον Μ. Λούμπε δικαζόταν και άλλα τέσσερα ηγετικά στελέχη του κομμουνιστικού κινήματος -ανάμεσα τους και ο μετέπειτα γραμματέας της Κομουνιστικής Διεθνούς, Γκιόργκι Ντιμιτρόφ - κατηγορούμενα για κομμουνιστική συνωμοσία κατά του κράτους.
Οι 4 αυτοί κατηγορούμενοι αθωώνονται στην δίκη.
Για την πράξη του εμπρησμού αλλά και για τον ρόλο του Μαρίνους Βαν Ντερ Λούμπε έχουν γραφτεί διαμετρικά αντίθετες απόψεις.
Υπάρχει η άποψη που ασπάζεται το ΚΚΕ καθώς και άλλα ΚΚ ότι ο Μαρίνους φαν ντερ Λούμπε ήταν προβοκάτορας και έδρασε με εντολή των ναζί.
«Το ναζιστικό καθεστώς είχε τοποθετήσει στη θέση του κατηγορούμενου και το μίσθαρνο όργανό του, τον προβοκάτορα –όπως περίτρανα αποδείχτηκε– Μαρίνους Βαν ντερ Λούμπε, τον οποίο είχε χρησιμοποιήσει για να στήσει όλη αυτή την προβοκάτσια του εμπρησμού του Ράιχσταγκ σε βάρος του γερμανικού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος»
(Ριζοσπάστης, 17/9/2000).
Υπάρχει και το βιβλίο με τίτλο «Μαρίνους Φαν Ντερ Λούμπε και ο εμπρησμός του Ραϊχστάγκ» το οποίο κυκλοφόρησε το 2015 από τις εκδόσεις «Υπερσιβηρικός», που έχει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση των ιστορικών αυτών γεγονότων.
Διαβάστε πολύ περισσότερα σ' αυτή μας την ανάρτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου