Ιδανικά για σαγανάκι είναι τα μαστιχωτά τυριά, όπως η φορμαέλα, το ταλαγάνι, το μαστέλο και...
το χαλούμι. Η υφή τους είναι τέτοια που δεν διαλύονται στο τηγάνι. Λιώνουν μόνο εξωτερικά και μαλακώνουν μέσα. Θα πρέπει όμως να φαγωθούν αμέσως, γιατί, όσο κρυώνουν, σκληραίνουν.
Τα κόβουμε σε σχετικά χοντρές φέτες, πάχους περίπου 2 εκ., και τα βάζουμε σε ένα αντικολλητικό τηγάνι με λίγο λάδι ή σε σαγανάκι. Μόλις χρυσίσουν από την κάτω πλευρά, τα γυρνάμε και από την άλλη.
Οι γραβιέρες και τα κεφαλοτύρια μπορούν να τηγανιστούν με τον ίδιο τρόπο, αλλά γίνονται πιο νόστιμα αν τα περάσουμε πρώτα από αλεύρι. Τα κόβουμε όμως σε πιο λεπτές φέτες (περίπου 1 εκ.).
Τα λευκά τυριά, όπως η φέτα και το μανούρι, που είναι μαλακά και έχουν περισσότερη υγρασία, θα πρέπει να κοπούν σε χοντρές φέτες και να περαστούν διαδοχικά από νερό, μετά από αλεύρι (φροντίζουμε να καλυφθούν και από τις δύο πλευρές) και στο τέλος ξανά από νερό, στιγμιαία. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούμε ένα προστατευτικό στρώμα γύρω από το τυρί, που συγκρατεί την υγρασία και τα τυριά κρατάνε το σχήμα τους και δεν διαλύονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου