Τ α Χριστούγεννα,το θείο βρέφος και οι συνταγές της πείνας

1. Προλογικό της σύνταξης
Μετράμε 2015 χρόνια από την γέννηση του “Θείου Βρέφους”, το παραμύθι δηλαδή που έφτιαξε η άρχουσα τάξη εκείνης της εποχής για να διαχειριστεί την μάζα, τους φτωχούς και τους δούλους.
Έκτοτε το παραμύθι “χρυσώθηκε” με την διήγηση- παράσταση ότι το θείο βρέφος ήταν ένας από εμάς τους φτωχούς και καταφρονεμένους, και ότι γεννήθηκε σε μια φτωχή στάνη – σπηλιά.
Έκτοτε το παραμύθι διανθίστηκε από της “θεϊκή” φιλοσοφία περί σωτηρίας της ψυχής και της ματαιότητας αυτού του κόσμου, του γήινου.
Έκτοτε το παραμύθι, δηλαδή η ιδεολογία διαχείρισης των πληβειακών τάξεων από την άρχουσας τάξης έγινε και ιδεολογία ενός μεγάλου μέρους της αρχούμενης κατώτερης τάξης,
Έκτοτε όλες οι προσπάθειες (όχι όλης) άλλα ενός μέρους της καταπιεσμένης – εκμεταλλευόμενης ανθρωπότητας που πάλεψε για το υπέρτατο καλό, δηλαδή, για την κοινωνική και πολιτική ισότητα, αλληλεγγύη, ελευθερία, αμοιβαιότητα, δικαιοσύνη απέτυχαν.

Η εξήγηση που δίνουν οι οπαδοί – πιστοί του “Θείου Βρέφους” και των άλλων σωτηριολογικών δοξασιών (θρησκευτικών και μη) είναι ότι η επιλογή του μικρότερου κακού σε σχέση με το υπέρτατο καλό είναι μια δοκιμασία για την σωτηρία της ψυχής που μας επιβάλλει ο Κύριος Υμών Ιησούς Χριστός, γιατί το υπέρτατο καλό είναι ύβρις και μεγάλη αμαρτία (μεγαλύτερη από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα) να το επιζητείς σε αυτόν το κόσμο και όχι στον άλλο, τον επουράνιο, τον παράδεισο,την Εδέμ…”
Έκτοτε η φιλανθρωπία κοινωνική και πολιτική (ως μέρος του μικρότερου κακού) είναι το μότο της υποκρισίας του χριστιανικού κόσμου ιδιαίτερα τις ημέρες γέννησης του “Θείου Βρέφους”, γιατί η φιλανθρωπία ως αγαθοεργία είναι ένα από τα εισιτήρια για την σωτηρία και την όδευση της ψυχής στον παράδεισο.
Πηγαίνοντας (αναγκαστικά) στην Eurobank να πληρώσω έναν λογαριασμό, στο πάγκο του ταμείου είχε ένα διαφανές κουτί της αρχιεπισκοπής με το σήμα της φιλανθρωπικής οργάνωσης της την “Αποστολή” , ο ταμίας με ρωτά αν θέλω να δώσω κάτι για τα γεύματα αγάπης της Αποστολής, του απαντάω: “ είμαι ενάντια σε αυτή την υποκρισία και όπου επικρατεί η φιλανθρωπία χάνονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο ταμίας και όσοι ήταν στην ουρά του ταμείου δεν κατάλαβαν τι εννοούσα και με πέρασαν  λίγο πολύ για μισάνθρωπο!
Δεν με παραξένεψε ότι η τράπεζα κάνει έρανο αγάπης, γιατί η εκκλησία του χρήματος είναι η αντεστραμμένη εικόνα της εκκλησιάς του θεού, γιατί η “Η Θεία οικονομία” είναι αντανάκλαση της καπιταλιστικής οικονομίας και όχι μόνο του προτεσταντισμού όπως αναφέρει ο Βέμπερ.
Σε ένα άλλο κείμενο με τίτλο “ Οι στατιστικές του αίσχους, η αθλιότητα της φιλανθρωπίας και η αλληλεγγύη” γράφω:
{…} Ενώ η ανομολόγητη κρυφή επιθυμία των νέων και παλιών αφεντικών είναι η κινεζοποίηση των λαών και των εργαζομένων, δηλαδή με μηδέν δικαιώματα ( καταργώντας και αυτά τα ελάχιστα που κερδήθηκαν με αγώνες από τους προλεταρίους), μόνο υποχρεώσεις και εκτέλεση εντολών, με εξευτελιστικούς μισθούς, απάνθρωπες συνθήκες και ωράρια εργασίας. Όσοι εργαζόμενοι πετιούνται έξω από την παραγωγή είτε λόγω αναδιάρθρωσης σε άλλους παραγωγικούς τομείς, είτε περικοπής προσωπικού για μεγιστοποίηση των κερδών, είτε λόγω αυτοματοποίησης- ρομποτικής και όσοι δεν μπορούν να βρουν θέση στην λεγόμενη αγορά εργασίας αντιμετωπίζονται από το σύστημα σαν πλεονάζων πληθυσμός, (γιατί το σύστημα πλέων δεν έχει μεγάλη ανάγκη από εφεδρικούς παραγωγικούς στρατούς) τους μετατρέπει σε παρίες, σε υποπρολεταριάτο ή λούμπεν που λέγανε παλιά με μειωμένες ή καθόλου ελευθερίες και δικαιώματα αφού στην ουσία το σύστημα αναγνωρίζει μόνο τα δικαιώματα όσων μετέχουν στην παραγωγή και συνακόλουθα στην κατανάλωση.
Η αγοραστική -καταναλωτική δύναμη είναι το διαβατήριο της ελευθερίας που ιεραρχείται και κατανέμεται ανάλογα με αυτή την δύναμη, οι μη δύνασθε να αγοράσουν και να καταναλώσουν, οι σύγχρονοι παρίες, στην ουσία εξανδραποδίζονται με την έννοια ότι διαβιώνοντας στις παρυφές ή στον απόπατο αυτού του συστήματος και εξαρτώμενοι ως επί το πλείστον από ελεημοσύνες και φιλανθρωπία, καλούνται να απολέσουν ένα βασικό συστατικό της ελευθερίας που είναι η αξιοπρέπεια.{…}
2. Τα Χριστούγεννα στην κατοχή 1941- 44 και οι Συνταγές της πείνας


Περισσότερα εδω: Τα Χριστούγεννα,το θείο βρέφος και οι συνταγές της πείνας
http://eleftheriakos.gr/