Ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας για τα πεπραγμένα της δημοτικης αρχης

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΦΤΗΝΟ ΡΟΚ

Έχουν περάσει μόλις λίγοι μήνες από τις δημοτικές εκλογές και η νέα δημοτική αρχή μιλάει με έργα. Κατατρόπωσε όλα τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα: εξόρισε από την πόλη τα αδέσποτα, προσπαθεί να ξεριζώσει το συνδικαλισμό από κάθε κοινωνικό χώρο, δίνει λύσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα ακόμα και με διαρρήξεις όπου χρειάζεται, έφτιαξε δυο χωριά του Αι Βασίλη και γενικά μας άλλαξε τα φώτα… (τα έκανε μπλε δηλαδή…). Ταυτόχρονα απέδειξε πως ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας (όπως πλασάρεται…) μπορεί να έχει χαμηλότερο εισόδημα και από έναν άνεργο, δείχνοντας πόσο κοινωνικά άδικη είναι τελικά η κυρίαρχη πολιτική για τον επιχειρηματικό κόσμο.

Το σενάριο όμως ούτε καινούριο είναι ούτε πλάκα έχει. Κρατάει ακόμα από την εποχή του άρτου και των θεαμάτων. Παίρνει τη σκυτάλη από τον εκφυλισμό του καπιταλισμού των χρηματιστηρίων, του εκσυγχρονισμού και του νεογιαπισμού και προσπαθεί να φτιάξει τον φαντασμαγορικό καπιταλισμό. Ένα αντίδοτο φτιαγμένο από το ίδιο φαρμάκι, μόνο που έχει κιτς περιτύλιγμα. Αναρωτήθηκε κανείς. Μήπως τελικά έφτασε στα όρια της εξαθλίωσης η εργαζόμενη πλειοψηφία, από επιχειρηματίες που δήλωναν εισόδημα 3.700…;; Μήπως να κλάψουμε από συγκίνηση, να κάνουμε κάποιον έρανο, ή να αποθεώσουμε τους «νόμιμους» τρόπους που παρέδωσε το σύστημα στον επιχειρηματικό κόσμο για να λυμαίνεται τον κοινωνικό πλούτο; Ας το παραδεχτούμε. Τα σπίτια μας γέμισαν ανασφάλιστους και άνεργους, οι πόλεις μας γέμισαν πεινασμένους και αρρώστους που δεν έχουν κανένα δικαίωμα στην περίθαλψη και η νεολαία κινδυνεύει να βουτήξει ξανά στον αναλφαβητισμό ή στην αποσπασματική εφήμερη κατάρτιση, γιατί οι μόνοι που πλήρωναν τόσο χρόνια ήταν οι μισθωτοί εργαζόμενοι. Πλήρωναν τους εργοδότες τους, το κράτος αλλά και τις «καινοτόμες» ιδέες και ιδεολογήματα του συστήματος. Πλήρωναν την ανάπτυξη και τώρα πληρώνουν και την κρίση. Πλήρωσαν το φαγοπότι της κοινωνικής ελίτ, πληρώνουν και τη λιτότητα.

Όχι, δε φταίει ο συνδικαλισμός για την υποβάθμιση του δημόσιου πλούτου. Φταίει ο συνδικαλισμός που αυτοί έφτιαξαν ενσωματώνοντας δυστυχώς και ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς. Με αυτό το συνδικαλισμό δε θεμελιώθηκε το προσκύνημα στην ΕΕ και τις οδηγίες της; Με αυτό το συνδικαλισμό δε θεμελιώθηκε η συμφιλίωση εργαζόμενων και εργοδοτών φτιάχνοντας το έκτρωμα της «ταξικής συνεργασίας»; Τώρα βέβαια που δεν το χρειάζονται τον χρησιμοποιούν για να σβήσουν συνολικά την έννοια της εργατικής διεκδίκησης από τους χώρους εργασίας. Πάλι χρήσιμος δηλαδή. Πάλι στο πλευρό τους είναι. Ο πραγματικός τους στόχος είναι να χτυπήσουν αυτό που μπορεί να κάνει ένα ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα και όχι οι ξεδοντιασμένοι κολαούζοι του συστήματος των μεγάλων ομοσπονδιών, των εργατικών κέντρων και της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Που θέλουμε να ζήσουμε; Σε μια πόλη που τα σχολεία θα είναι τσιφλίκια του δημάρχου; Σε μια πόλη που οι κοινωνικοί αγώνες θα περιορίζονται, θα αποσιωπούνται και τελικά θα απαγορεύονται στο όνομα κακόγουστων καταναλωτικών φιεστών όπως σχεδιάζει ο νέος δήμαρχος για την 6^η Δεκέμβρη; Μήπως σε μια πόλη που και η ζωή η ίδια δε θα μας ανήκει; Όταν οι φοιτητικοί σύλλογοι του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας έκαναν παράσταση διαμαρτυρίας στο δημοτικό συμβούλιο για ζητήματα στέγασης-σίτισης και μεταφορών από και προς το πανεπιστήμιο, η δημοτική αρχή δήλωσε αναρμόδια και κάλεσε την ασφάλεια. Τελικά οι αρμοδιότητές τους αρχίζουν και τελειώνουν εκεί που ικανοποιούνται τα πολιτικά τους σχέδια, αλλά και η εξυπηρέτηση της αυτοπροβολής κάποιων ακόμα επίδοξων σωτήρων…

Τα σχέδια των επιχειρηματικών κύκλων δεν εμφανίζονται πάντα με τις σημαίες τους. Ρίχνουν πρώτα το δόλωμα. Ο νέος δήμαρχος φαίνεται να ξέρει καλά το παιχνίδι της ιδεολογικής προετοιμασίας. Φαίνεται να ξέρει πως θα βαφτίσει αντιπάλους και πως θα ξεπλύνει εχθρούς. Το πρόβλημα είναι, πως βαφτίζει αντιπάλους αυτούς που βαφτίζει και η κυρίαρχη πολιτική. Μην τσιμπήσουμε στο δόλωμα του κοινωνικού εκφασισμού και στην επιλογή νταβατζή από την επίσημη η μη αστική πολιτική σκηνή. Από το φθαρμένο ή άφθαρτο πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης. Ήρθε η ώρα ο λαός να κάνει ανεξάρτητη πολιτική από εκείνη της εργοδοσίας και των στηριγμάτων της. Να μιλήσει για τις δικές του ανάγκες για την εργασία, τη μόρφωση, την υγεία συνολικά για την ίδια τη ζωή. Οι λαϊκοί πόθοι και επιδιώξεις δε θα γίνουν πραγματικότητα αν  ζήσουμε την ψευδαίσθηση της γκλάμουρ πραγματικότητας του κεφαλαίου, αλλά μόνο αν σπάσουμε αυτή τη βιτρίνα και θεμελιώσουμε μια ζωή στα μέτρα των δικών μας αναγκών.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας