Άκου χρυσαβγίτη (2)

Σε είχα προειδοποιήσει χρυσαβγίτη αλλά δεν μ' άκουσες. Εσύ θα το παίξεις ήρωας με το σουγιά και οι αρχηγοί σου θα σε αδειάσουν. Κι ακόμα σου είχα πει ότι δεν θα κλάψει μόνο η μάνα μου... Το θυμήθηκες τώρα;

Άκου χρυσαβγίτη,

Σε είχα προειδοποιήσει στο παρελθόν (http://eleftheriakoi.blogspot.gr/search?q=%CE%86%CE%BA%CE%BF%CF%85+%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AF%CF%84%CE%B7) αλλά εσύ δεν με άκουσες. Είμαι ο συμμαθητής σου, ο παλιός σου φίλος, ο γείτονάς σου, ο ξάδερφός σου, ο αδελφός σου, ο συγγενής σου, ο άνθρωπος της διπλανής σου πόρτας. Με θυμάσαι; Θυμάσαι τι σου είχα πει πριν από ενάμιση χρόνο, τότε που ήσουν πάνω στον ενθουσιασμό; Σου υπενθυμίζω, με ένα προφητικό –σχεδόν- απόσπασμα, το τι έλεγα στην επιστολή μου προς εσένα:
«Γράφω σε σένα που είσαι πίσω από τα ΜΑΤ προστατευμένος κάθε φορά που ‘’συναντιόμαστε’’, που βγαίνεις με το σουγιά και σφάζεις. «Μπράβο συναγωνιστή» σου λένε και συ καμαρώνεις σα γύφτικο σκεπάρνι γιατί αναγνωρίζεται η δράση σου.  Όμως το «δεν θα αναλάβουμε ευθύνη» δεν σου το έχουν πει. «Εμείς θα λέμε ότι δεν τα κάναμε εμείς. Εσείς συνεχίστε να βαράτε, να μαχαιρώνετε». Μέχρι πότε όμως, νεαρέ, φτωχέ και κακομοίρη χρυσαυγίτη; 
Άκου, χρυσαυγίτη
θα βρεθείς στη φυλακή (ως τελευταία τρύπα στο ζουρνά -για τα μάτια του κόσμου- από την αστυνομία που ενίοτε πιέζεται να συλλάβει και κάποιον από εσάς) αφού θα έχεις μαχαιρώσει διάφορους μελαμψούς, αριστερούς, κοσμοπολίτες, αναρχικούς, που ως γνωστόν «η γη δεν τους ανήκει» αλλά μόνο σ’ αυτούς που έχουν «αίμα και τιμή». Θα βρεθείς μονάχος, ολομόναχος (ομολογώ σε πολύ δύσκολες συνθήκες-έχεις μάθει για το πώς θα σε περιμένουν κάποιοι -δικαίως- στη φυλακή;) αδειασμένος από αυτούς που σου πιπίλισαν τα μυαλά για τον ιστορικό σου ρόλο, να καθαρίσεις τη γη. Το «αίμα και τιμή» σε εκείνες τις συνθήκες –πίστεψέ με- δεν θα σου φανεί καθόλου χρήσιμο». (https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1389225)

Τα θυμήθηκες τώρα; Μαχαίρωσες τον Παύλο όπως και πολλούς άλλους πριν από αυτόν. Ο Παύλος όμως δεν ζει για να σε καταγγείλει. Τον δολοφόνησες δίπλα σε ένστολους συνεργούς σου και οι αρχηγοί σου παριστάνουν τους ανήξερους για το «θλιβερό συμβάν». Μήπως θυμάσαι πώς τελείωνε η επιστολή, παλιέ μου συμμαθητή, ο παλιέ μου φίλε, γείτονα, ξάδερφε, αδελφέ, συγγενή και άνθρωπε της διπλανής μου πόρτας; Θυμάσαι τι σου συνιστούσα να κάνεις αλλά δεν με άκουσες; Σε είχα συμβουλέψει να διαβάζεις για να ανοίξεις τα στραβά σου. Δεν το 'κανες όμως. Να πώς σου το είχα διατυπώσει τότε:

«Άκου, χρυσαυγίτη
δεν είσαι εσύ ο μεγαλύτερος κίνδυνος ούτε φοβάμαι ότι θα δημιουργήσεις κίνημα, πέρα από τις ψήφους στα τυφλά που θα βγάλουν τους αρχηγούς σου, βουλευτές. Ξέρω όμως ότι αν δεν βάλεις τον πισινό σου κάτω, να διαβάσεις και να σκεφτείς, θα σε έχω οπλισμένο απέναντί μου, έτοιμο να με καθαρίσεις. Και να ξέρεις ότι δεν θα κλάψει μόνο η μάνα μου».
Στο ξαναλέω τώρα, ακόμα πιο σίγουρος: δεν θα κλάψει μόνο η μάνα μου.
ο συμμαθητής σου, ο παλιός σου φίλος, ο γείτονάς σου, ο ξάδερφός σου, ο αδελφός σου, ο συγγενής σου, ο άνθρωπος της διπλανής σου πόρτας 
ΥΓ: Ελπίζω να μην υπάρξει τρίτη επιστολή