Για τη «χαλάρωση»

Με αφορμή τις συζητήσεις στην ΕΕ για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων και την πρόσφατη φιέστα που διοργάνωσε η Α. Μέρκελ με τη συμμετοχή ηγετών των κρατών - μελών της ΕΕ για το ίδιο θέμα, άρχισε στα αστικά ΜΜΕ η φιλολογία περί χαλάρωσης της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής. Το στοιχείο που προβάλλεται ως ένδειξη είναι τα 6 δισ. ευρώ τα οποία θα διατεθούν από την ΕΕ σε προγράμματα αντιμετώπισης της ανεργίας, προγράμματα με ημερομηνία λήξης για όσους νέους ενταχτούν, αφού είναι ορισμένου χρόνου. Και βεβαίως με μισθούς - φιλοδωρήματα, από το μοίρασμα των 6 δισ., τα οποία θα δοθούν γι' αυτό το σκοπό στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Και επειδή στην αντιμετώπιση της ανεργίας βάζουν και την παράμετρο κινητικότητα, σημαίνει και αντικατάσταση εργαζομένων με δικαιώματα Συλλογικών Συμβάσεων από νέους χωρίς δικαιώματα. Αλλωστε, η Α. Μέρκελ έχει πει ότι είναι άδικο να μην έχουν οι νέοι δουλειά και να έχουν οι εργαζόμενοι μεγαλύτερης ηλικίας. Μια ακόμη αντεργατική αναδιάρθρωση στο όνομα αντιμετώπισης της ανεργίας. Οσο για τη λεγόμενη χαλάρωση της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής, ακόμα και αν συνέβαινε, δεν είναι φιλολαϊκή. Η αστική πολιτική πασχίζει πάντα να
διαμορφώνει τα μείγματα που εφαρμόζει έτσι που να δημιουργεί δικλίδες ασφαλείας για το κεφάλαιο με διαχείριση της κρίσης. Για παρεμπόδιση της καταστροφής τμήματός του, της όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων και της αστάθειας και δυσλειτουργίας του αστικού πολιτικού συστήματος από τη λαϊκή δράση, για την ανάκαμψη. Αλλωστε, το λεγόμενο αυστηρό δημοσιονομικό από το λεγόμενο επεκτατικό μείγμα δε χωρίζονται με σινικά τείχη. Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβίζεται σ' αυτές τις αστικές διαπιστώσεις γιατί το ουσιαστικό ζήτημα στη διαχείριση της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου είναι οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Και αυτές συνεχίζουν να τις επιβάλλουν απαρέγκλιτα εντείνοντας τον ταξικό πόλεμο κατά της εργατικής τάξης. Μόνη απάντηση η αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή πάλη.