Μέχρι
και 300 ευρώ το μήνα επιβαρύνονται πια οι διαβητικοί με βάση τις νέες
συμμετοχές στα φάρμακα και στα αναλώσιμα υλικά, ενώ οι άποροι και οι
ανασφάλιστοι μπορούν να πάρουν φάρμακα μόνο στις εφημερίες των δημόσιων
νοσοκομείων.
Η παραπάνω δραματική κατάσταση παρουσιάστηκε χτες στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων και Συλλόγων με σακχαρώδη διαβήτη για την εκστρατεία ενημέρωσης που θα κάνει σε εννέα δήμους της Αττικής στις 24.1.2013. Αντί δηλαδή για μια προληπτική έρευνα μέσα στο γενικό πληθυσμό από ένα οργανωμένο πρωτοβάθμιο σύστημα Υγείας, η πρόληψη περιορίζεται σε μετρήσεις στις πλατείες που γίνεται με χορηγίες φαρμακευτικών εταιρειών και τη συμβολή δημοτικών διοικήσεων.
Η συμμετοχή 10% που επέβαλε με απόφασή του το υπουργείο Υγείας στην ινσουλίνη για τους διαβητικούς τύπου II και η συμμετοχή στα αναλώσιμα υλικά με 25% αντιστοιχεί στις εξής μηνιαίες δαπάνες απ' την τσέπη του διαβητικού:
-- Από 250-300 ευρώ για αναλώσιμα υλικά σε όσους κάνουν χρήση αντλίας για τη χορήγηση ινσουλίνης. «Ετσι, αναφέρθηκε, καθώς ο ΕΟΠΥΥ δεν πληρώνει απ' το 2011 για τους διαβητικούς του παλιού ΟΠΑΔ, πολλοί άρρωστοι σταματάνε τη θεραπεία τους με την αντλία. Επίσης, άλλοι δεν αλλάζουν τους καθετήρες με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν ψηλά επίπεδα σακχάρου και να κάνουν εισαγωγές στα νοσοκομεία».
-- Ενα κουτί ταχείας ινσουλίνης στοιχίζει 40 ευρώ και ένα μακράς 60 ευρώ (ενέσιμη χρήση) με αποτέλεσμα η συμμετοχή κατά 10% να φτάνει σε 4 και 6 ευρώ, αντίστοιχα. «Ποτέ όμως, τονίστηκε, δεν φτάνει ένα κουτί το μήνα».
-- Τα αναλώσιμα υλικά (όπως ταινίες μέτρησης) στοιχίζουν 70 ευρώ, οι σκαρφιστήρες 17,5 ευρώ και κάποια αντιδιαβητικά χάπια 5. Συνολικά το 25% αντιστοιχεί σε περισσότερα από 23 ευρώ.
Σε δράμα καταλήγει η κάλυψη των ανασφάλιστων, των ανέργων και των μεταναστών. «Αυτοί, αναφέρθηκε, αντιμετωπίζονται με όποια φάρμακα υπάρχουν στα φαρμακεία των νοσοκομείων και μόνο ως επείγοντα περιστατικά. Στη συνέχεια ζητιανεύουν τα φάρμακα στα κοινωνικά ιατρεία των δήμων».
Μετά τη δημοσίευση του νέου Κανονισμού Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας σε όσους γίνεται διάγνωση διαβητικού τύπου ΙΙ, δεν αναγνωρίζεται αναπηρία με αποτέλεσμα να χάνουν το επίδομα πρόνοιας.
Τέλος, καταγγέλθηκε ότι οι νέοι οργανισμοί των νοσοκομείων δεν προβλέπουν τη λειτουργία διαβητολογικών ιατρείων.
Η παραπάνω δραματική κατάσταση παρουσιάστηκε χτες στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων και Συλλόγων με σακχαρώδη διαβήτη για την εκστρατεία ενημέρωσης που θα κάνει σε εννέα δήμους της Αττικής στις 24.1.2013. Αντί δηλαδή για μια προληπτική έρευνα μέσα στο γενικό πληθυσμό από ένα οργανωμένο πρωτοβάθμιο σύστημα Υγείας, η πρόληψη περιορίζεται σε μετρήσεις στις πλατείες που γίνεται με χορηγίες φαρμακευτικών εταιρειών και τη συμβολή δημοτικών διοικήσεων.
Η συμμετοχή 10% που επέβαλε με απόφασή του το υπουργείο Υγείας στην ινσουλίνη για τους διαβητικούς τύπου II και η συμμετοχή στα αναλώσιμα υλικά με 25% αντιστοιχεί στις εξής μηνιαίες δαπάνες απ' την τσέπη του διαβητικού:
-- Από 250-300 ευρώ για αναλώσιμα υλικά σε όσους κάνουν χρήση αντλίας για τη χορήγηση ινσουλίνης. «Ετσι, αναφέρθηκε, καθώς ο ΕΟΠΥΥ δεν πληρώνει απ' το 2011 για τους διαβητικούς του παλιού ΟΠΑΔ, πολλοί άρρωστοι σταματάνε τη θεραπεία τους με την αντλία. Επίσης, άλλοι δεν αλλάζουν τους καθετήρες με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν ψηλά επίπεδα σακχάρου και να κάνουν εισαγωγές στα νοσοκομεία».
-- Ενα κουτί ταχείας ινσουλίνης στοιχίζει 40 ευρώ και ένα μακράς 60 ευρώ (ενέσιμη χρήση) με αποτέλεσμα η συμμετοχή κατά 10% να φτάνει σε 4 και 6 ευρώ, αντίστοιχα. «Ποτέ όμως, τονίστηκε, δεν φτάνει ένα κουτί το μήνα».
-- Τα αναλώσιμα υλικά (όπως ταινίες μέτρησης) στοιχίζουν 70 ευρώ, οι σκαρφιστήρες 17,5 ευρώ και κάποια αντιδιαβητικά χάπια 5. Συνολικά το 25% αντιστοιχεί σε περισσότερα από 23 ευρώ.
Σε δράμα καταλήγει η κάλυψη των ανασφάλιστων, των ανέργων και των μεταναστών. «Αυτοί, αναφέρθηκε, αντιμετωπίζονται με όποια φάρμακα υπάρχουν στα φαρμακεία των νοσοκομείων και μόνο ως επείγοντα περιστατικά. Στη συνέχεια ζητιανεύουν τα φάρμακα στα κοινωνικά ιατρεία των δήμων».
Μετά τη δημοσίευση του νέου Κανονισμού Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας σε όσους γίνεται διάγνωση διαβητικού τύπου ΙΙ, δεν αναγνωρίζεται αναπηρία με αποτέλεσμα να χάνουν το επίδομα πρόνοιας.
Τέλος, καταγγέλθηκε ότι οι νέοι οργανισμοί των νοσοκομείων δεν προβλέπουν τη λειτουργία διαβητολογικών ιατρείων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου