Αμεση ανταπόκριση

«Οσο περισσότερο οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί υπενθυμίζουν - με τον τρόπο που κρίνουν πρόσφορο κάθε φορά - στον ΣΥΡΙΖΑ ότι η ανέλιξή του στο αστικό πολιτικό σκηνικό και, πολύ περισσότερο, η αναβάθμισή του σε διαχειριστή της αστικής εξουσίας περνάνε μέσα απ' την πλήρη αποσαφήνιση της πρότασής του, την αποψίλωσή της από κάθε ίχνος ρητορείας ενάντια στον πυρήνα της στρατηγικής των μονοπωλίων, έστω και για λόγους δημαγωγίας και ψηφοθηρίας, τόσο περισσότερο ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίνεται και προσαρμόζεται ακόμα και σε φραστικό επίπεδο. Αυτό επιβεβαιώνουν οι συναντήσεις του ΣΥΡΙΖΑ πότε με τον Σόιμπλε και πότε με το ΔΝΤ, οι κομπασμοί ότι τον αναβάθμισαν σε συνομιλητή τους. Παρακάμπτοντας το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δε θα ήταν δυνατόν αν δεν είχε προηγουμένως εγκαταλείψει ακόμα και τις κορόνες ενάντια στα μνημόνια, πίσω από τις οποίες άλλωστε ήθελε να κρύψει τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο
ανάπτυξης, που γεννά μνημόνια και μέτρα. "Σίγουρα οι Γερμανοί άκουσαν με ανακούφιση τη δήλωση Τσίπρα ότι "δεν θα σταματήσουμε την προσπάθεια για δημοσιονομική σταθεροποίηση", ότι "στόχος είναι τα πρωτογενή πλεονάσματα", διαπιστώνει η "Αυγή της Κυριακής", επιβεβαιώνοντας τα παραπάνω. Προηγουμένως, είχαν ακούσει με ευαρέσκεια την απάντηση στο ερώτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ασκήσει διαχείριση εντός του καπιταλιστικού συστήματος: "Εντός του συστήματος, προφανώς. Αυτό είναι το διακύβευμα σήμερα για την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία" (Γ. Σταθάκης, ΝΕΤ). Για να το πετύχουν αυτό, θα συνεργαστούν και με όσους ως τα χτες ξόρκιζαν δημαγωγικά, προκειμένου να ψαρέψουν στα θολά νερά της λαϊκής δυσαρέσκειας. Οπως, για παράδειγμα, με την Μέρκελ, αφού σύμφωνα με τον Γ. Μηλιό, που κλήθηκε να απαντήσει σχετικά, "οι κυβερνήσεις πάντα συνεργάζονται μέσα στο πλαίσιο των θεσμών της Ενωσης".

Κανένας κίνδυνος για το σύστημα

Οσο για την κατηγορία ότι άλλα λέει στα μπαλκόνια κι άλλα στα σαλόνια, η απάντηση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αποστομωτική και εξαιρετικά αποκαλυπτική: "Αν αφήσουμε στην άκρη την αυτονόητη διαφορά ύφους που επιβάλλει το πλαίσιο της συζήτησης κάθε φορά (μόνο άσχετοι μιλάνε ακριβώς το ίδιο ανεξάρτητα από το πλαίσιο) το πραγματικό ζήτημα έχει να κάνει με την πολιτική ουσία". Για τα μονοπώλια η διαχείριση της εξουσίας τους, και μάλιστα σε περίοδο οξύτατης κρίσης, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Πριν την αναθέσουν στον οποιονδήποτε πρέπει να είναι απολύτως βέβαιο ότι δε θα διακινδυνεύσει ούτε η πλέον αμελητέα πλευρά της στρατηγικής ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας τους, που περνάει πάνω απ' τα ερείπια των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).