Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

TA ΜΕΓΑΛΑ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ -ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ-ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ


Για το ζήτημα των ΑΟΖ έχουν γραφτεί πολλά και έχουν ειπωθεί ακόμη περισσότερα. Ως η Νέα Μεγάλη Ιδέα προβάλλεται η απαίτηση για την άμεση εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων του Αιγαίου και του Κρητικού Πελάγους από τα αστικά κόμματα εξουσίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, την Ναζιστική Χρυσή Αυγή και την επιθυμούσα να κυβερνήσει Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Κύπρου! Ο αποφασιστικός καθορισμός ΑΟΖ και η αντίστοιχα στιβαρή εκμετάλλευση των όποιων ενεργειακών κοιτασμάτων, με τις κατάλληλες βέβαια συμμαχίες ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και πετρελαϊκών κολοσσών όχι μόνο θα δώσει τη δυνατότητα να πληρωθούν τα «εθνικά χρέη», αλλά να χαράξει το ελληνικό κράτος την νέα πορεία ανάπτυξης της «εθνικής οικονομίας». Μια τεράστια επιχείρηση αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης των εργαζόμενων και των αγρίως φορολογούμενων συντελείται και πρόκειται να οξυνθεί.
Ο προσεκτικός αναγνώστης όμως με μια πιο προσεκτική ματιά θα διαπιστώσει ότι το ζήτημα δεν έχει και τόσο «εθνική διάσταση», αφού καθώς τα βάρη των Μνημονίων Ε.Ε.-ΔΝΤ που συνυπέγραψε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και αποδέχτηκε ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ θα συνεχίζουν να επιρρίπτονται στις πλάτες του εργαζόμενου λαού μας, ενώ παράλληλα οι εφοπλιστές (παραγγελίες τεράστιων γεωτρύπανων από μεγάλες εφοπλιστικές οικογένειες) και οι Έλληνες Επιχειρηματίες του ενεργειακού τομέα αφού κερδίσουν τα μέγιστα από την ακόμα μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση του τομέα ενέργειας και των αναλώσιμων πηγών, στοχεύουν στην μεγαλύτερη δυνατή εμπλοκή τους και στην εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων ενεργειακών κοιτασμάτων. Ταυτόχρονα, η προβολή των «εθνικών κινδύνων» και της τουρκικής επιθετικότητας» δικαιολογεί την απαίτηση νέων αγορών όπλων και την ενίσχυσης των δομών Άμυνας-Ασφάλειας, κρατικών και ιδιωτικών.
Αν στην Ελλάδα μιλούν για την ΑΟΖ ως μέσο εξόδου από τα Μνημόνια, γιατί δε βλέπουν ότι στην Κύπρο, με ΑΟΖ και εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων μπήκαν στην Εργασιακή και Κοινωνική Κόλαση των Μνημονίων!!!
Στην όλη συζήτηση που διεξάγεται παρενέβη ο Δ.Κωνσταντακόπουλος. Ερευνητής και σχολιαστής που έχει απασχολήσει συχνά με τις ακραίες «υπερπατριωτικές» αντιλήψεις του, γνωστός πανελίστας και αρθρογράφος του καθεστωτικούς τύπου, συνεργάτης μιλιταριστικών εντύπων, που εκτός των άλλων έχει επιμεληθεί σχετικών αφιερωμάτων του defencenet.gr. O άνθρωπος επομένως αυτός, που σε καμιά περίπτωση δε μπορεί να κατηγορηθεί «ως εχθρός της πατρίδας, προδότης, πράκτορας των Τούρκων» και λοιπές κατηγορίες επίσημων και ανεπίσημων κέντρων της καθεστωτικής προπαγάνδας στέκεται ψύχραιμα απέναντι στις εξελίξεις κρατώντας αποστάσεις και κατακρίνοντας τα ψέματα του αστικού πολιτικού κατεστημένου. Στα εκτενή αποσπάσματα του άρθρου του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η Ελλάδα αύριο» (13.6.2012) διαβάζουμε:
ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ (ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ) ΨΕΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ
Ο «θησαυρός των πετρελαίων», τα δικαιώματα, οι υποχρεώσεις και το «παραμύθιασμα» του ελληνικού λαού Του Δ.Κωνσταντακόπουλου.
Τα τελευταία δύο χρόνια η Ελλάδα ανακάλυψε ξαφνικά, τριάντα χρόνια μετά την ψήφιση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, την έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η ΑΟΖ, μια εξειδικευμένη έννοια του δίκαιου της θάλασσας μεταβλήθηκε σε «ιδεολογία», αλλά και σε όχημα παραπλάνησης, γεγονός που υπό τις δεδομένες ελληνικές και διεθνείς συνθήκες, και με τον τρόπο που ασκείται και η εξωτερική-αμυντική πολιτική στη χώρα εμπεριέχει σοβαρούς κινδύνους για την Ελλάδα. Μαζί με την ΑΟΖ, η Ελλάδα ανακάλυψε και έναν από μηχανής Θεό, για να λύσει τα προβλήματά της, τον θρυλούμενο «θησαυρό των πετρελαίων». Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ας τα πάρουμε με τη σειρά και ας εξετάσουμε τους πέντε «μύθους» για την ΑΟΖ, που ενσταλλάχθηκαν ανεπαίσθητα στην κοινή γνώμη.
ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα και υδρογονάνθρακες Πρώτον, έχει καλλιεργηθεί ευρέως στην κοινή γνώμη και στην πολιτική τάξη της χώρας, η απολύτως εσφαλμένη, παραπλανητική εντύπωση ότι ανακήρυξη ΑΟΖ συνεπάγεται απόκτηση τίτλων κυριότητας επί τυχόν υποθαλάσσιων ενεργειακών κοιτασμάτων. Λέγεται από πολιτικούς αρχηγούς και πάσης φύσεως σχολιαστές, ότι η ανακήρυξη της ΑΟΖ είναι απαραίτητη για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, ενώ αφήνεται να εννοηθεί ότι, άπαξ και ένα κράτος ανακηρύξει ΑΟΖ, μπορεί, νομικά, να εκμεταλλευθεί τυχόν κοιτάσματα, άνευ ετέρας.
Ουδέν αναληθέστερον. Την κυριότητα επί των κοιτασμάτων παρέχει ήδη η έννοια της υφαλοκρηπίδας, φυσικό δικαίωμα των κρατών. Είτε ένα κράτος έχει, είτε δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ, έχει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα επί των υδρογονανθράκων κάτω από τον βυθό.
Ανακήρυξη ή οριοθέτηση; Δεύτερο, συσκοτίζεται από πολλούς «ΑΟΖολογούντες» το γεγονός ότι το πραγματικό πρόβλημα με την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων δεν έχει να κάνει με την ανακήρυξη της ΑΟΖ, αλλά με την οριοθέτηση, είτε της ΑΟΖ, είτε της υφαλοκρηπίδας, με τα γειτονικά κράτη. Οι κανόνες για την οριοθέτηση και της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας είναι ταυτόσημοι και η αρμοδιότητα, σε περίπτωση διαφοράς, είναι διεθνών δικαστηρίων. Τα προβλήματα που έχει σήμερα η Ελλάδα με την Τουρκία αναφορικά με την διανομή της υφαλοκρηπίδας είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά που θα είχε για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Επ' αυτού, η ανακήρυξη ΑΟΖ δεν συνεισφέρει τίποτα.
Εύρος θαλασσίων ζωνών Τρίτο, καλλιεργείται εντέχνως η εντύπωση ότι η ΑΟΖ καλύπτει μεγαλύτερη θαλάσσια ζώνη από την υφαλοκρηπίδα. Το ακριβώς αντίστροφο είναι το αληθές. Η υφαλοκρηπίδα μπορεί να επεκτείνεται και πέραν των 200 μιλίων της ΑΟΖ, αν υφίσταται γεωλογική συνέχεια. Στην περίπτωση των θαλασσίων ζωνών που αφορούν την Ελλάδα η διαφορά είναι θεωρητική, γιατί ταυτίζονται τα όρια υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.
ΑΟΖ, Καστελλόριζο και μέση γραμμή Τέταρτο, έχει δημιουργηθεί η επίσης παραπλανητική εντύπωση ότι η έννοια της ΑΟΖ κάπως κατοχυρώνει την επήρρεια του Καστελλόριζου και, επίσης, ότι η έννοια της ΑΟΖ κατοχυρώνει και τη χάραξη των θαλασσίων ζωνών στη βάση της «μέσης γραμμής», χαραζομένης ανεξαρτήτως του αν χαράσσεται μεταξύ νήσων και ηπειρωτικών εδαφών.
Εδώ πρόκειται για δύο απάτες ταυτόχρονα. Το Καστελλόριζο έχει όντως επήρρεια επί της διανομής των θαλασσίων ζωνών, είτε μιλάμε για υφαλοκρηπίδα, είτε για ΑΟΖ και η επήρρεια αυτή δεν επηρρεάζεται από την ανακήρυξη ή μη ΑΟΖ. Αλλά η επήρρεια αυτή δεν ταυτίζεται αναγκαστικά με τη μέση γραμμή, όπως υποδεικνύει η πρόσφατη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου. Η μέση γραμμή είναι ένα σοβαρό κριτήριο σε ότι αφορά τη διανομή, όχι όμως το αποκλειστικό. Οι πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις παίρνουν υπόψιν τους και την αρχή της αναλογικότητας. Στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πολύ πιθανό, επί τη βάσει της νομολογίας, το δικαστήριο να αποδώσει επήρρεια στο Καστελλόριζο, να λάβει όμως υπόψιν του και την αρχή της αναλογικότητας, το γεγονός δηλαδή ότι η Τουρκία διαθέτει μια τεράστια ακτή, ενώ το Καστελλόριζο είναι ένα μικρό νησί.
Ακριβώς για τον λόγο αυτό, η Τουρκία δεν θέλει να συμπεριληφθεί στις «διερευνητικές επαφές» το Καστελόριζο. Επιδιώκει, πιέζοντας, να αποσπάσει πολιτική λύση στο Αιγαίο, λύση που να αναιρεί τα πολύ ευνοϊκά για την Ελλάδα νομικά δεδομένα. Δεν θέλει όμως να εντάξει σε τέτοια πολιτική λύση το Καστελλόριζο γιατί εκεί έχει ισχυρή νομική θέση.
Το λάθος παράδειγμα της Κύπρου Πέμπτο, η Κύπρος κατάφερε να λύσει το πρόβλημα και να προχωρήσει την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, επειδή ανακήρυξε ΑΟΖ, ενώ η Ελλάδα δεν ανακήρυξε και δεν προχώρησε στην εκμετάλλευση. Παραπλανητική μεταφορά δεδομένων σε διαφορετική πραγματική κατάσταση. Δεν είναι η ανακήρυξη ΑΟΖ που επέτρεψε στην Κύπρο να προχωρήσει στην εκμετάλλευση, είναι οι συμφωνίες για την οριοθέτηση της ΑΟΖ που συνέπηξε με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ (θα μπορούσε δε να έχει το ίδιο αποτέλεσμα και με συμφωνίες οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας). Οι συμφωνίες αυτές επέτρεψαν στη Λευκωσία να προχωρήσει στην έρευνα σε θαλάσσιες περιοχές της Μεσογείου που βρίσκονται μεταξύ Κύπρου, Αιγύπτου και Ισραήλ. Η Κύπρος δεν προχώρησε σε καμία έρευνα βορείως του νησιού ή σε περιοχές που είναι πλησιέστερα στα κατεχόμενα, εκεί δηλαδή που θα έθιγε τον πυρήνα των τουρκικών διεκδικήσεων.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, τα τυχόν κοιτάσματα νοτίως της Κρήτης εικάζεται ότι είναι αρκετά κοντά στο νησί, ώστε να μπορεί να αμφισβητηθεί η εκεί εκμετάλλευση από την Λιβύη. Ασφαλώς θα ήταν προτιμότερο να γίνει συμφωνία οριοθέτησης με τη Λιβύη, αλλά αυτό δεν εξαρτάται μόνο από την Αθήνα. Σε ότι αφορά τα κοιτάσματα έξω από τις ακτές της Δυτικής Ελλάδας καλύπτονται από τη συμφωνία διανομής της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας και ήδη, επιτέλους, ο κ. Μανιάτης προχώρησε σε διεθνή διαγωνισμό.
Τα κοιτάσματα του Καστελόριζου και η Τουρκία Ορισμένοι πιστεύουν ότι υπάρχουν ενδεχομένως σημαντικά κοιτάσματα στην περιοχή του Καστελόριζου, μεταξύ δηλαδή Κύπρου, Τουρκίας, Αιγύπτου και Ελλάδας. Δεν γνωρίζουμε αν είναι ακριβές, η εκμετάλλευσή τους όμως προσκρούει στο συνολικό πρόβλημα που θέτει η Τουρκία στην Ελλάδα από το 1973-74 και το οποίο έχει οδηγήσει στον ανταγωνισμό εξοπλισμών και σε δύο παρ' ολίγον συρράξεις. Αλλά και περιορίζεται από την αρχή της αναλογικότητας που χαρακτηρίζει τις τελευταίες αποφάσεις της διεθνούς δικαιοσύνης.
ΑΟΖολογία και ελληνοτουρκικές σχέσεις Επειδή αυτό το πρόβλημα δεν μπορεί πιθανότατα να λυθεί με συμφωνία οριοθέτησης, είτε της ΑΟΖ, είτε της υφαλοκρηπίδας, με την Άγκυρα, πρέπει να εξαναγκασθεί η Τουρκία, εφόσον το επιθυμεί η Αθήνα, σε αποδοχή της Χάγης. Είναι συζητήσιμο αν συμφέρει την Ελλάδα να το κάνει. Ο άλλος τρόπος είναι να αναθεωρήσει η Ελλάδα όλο το «πακέτο» που διέπει, επισήμως και «άτυπα», τις σχέσεις της με την Τουρκία τις τελευταίες δεκαετίες. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα μπορούσε αίφνης να χρησιμοποιήσει και το πολύ ισχυρότερο της ΑΟΖ όπλο της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, που της παρέχει το διεθνές δίκαιο και το οποίο θα έλυνε, προς όφελος της Ελλάδας, το σύνολο των «διαφορών» στο Αιγαίο. Παραδόξως όμως, ουδείς των ΑΟΖολογούντων και τόσο πολύ ασχολουμένων εσχάτως με το δίκαιο της θάλασσας προτείνει κάτι τέτοιο, γιατί αυτό σημαίνει να αγνοήσει η Ελλάδα το τουρκικό κάζους μπέλι. Αντίθετα, όταν λέμε στο ελληνικό λαό ότι θα ανακηρύξει ΑΟΖ και θα αποκτήσει τα πετρέλαια, είναι βέβαια πιο εύκολο να τον «παραμυθιάζουμε», τη βασική λειτουργία δηλαδή που ξέρει να κάνει η ελληνική πολιτική τάξη, έχοντας φέρει τη χώρα με αυτά και με κείνα στο χείλος της αβύσσου.
Ενδεχομένως πρέπει, να σημειώσουμε στο σημείο αυτό, να αναθεωρηθεί όντως ο τρόπος αντιμετώπισης της Τουρκίας. Πόσο συνετό είναι όμως να το πράξουμε εμείς, με δική μας πρωτοβουλία, σε μια από τις χειρότερες περιόδους της εθνικής μας ύπαρξης και όταν, ντε φάκτο, έχει τεθεί σε αμφισβήτηση η θέση μας στην Ευρώπη, άρα έχει ανοίξει και η όρεξη παντός ενδιαφερόμενου να καλύψει το τυχόν «γεωπολιτικό κενό» που θα άφηνε η Ευρώπη στην Ανατολική Μεσόγειο; Πόσο λογικό θα ήταν ο Μεταξάς, όταν του επέδωσε το τελεσίγραφο ο Ιταλός Πρέσβης, να καλούσε στη συνέχεια τον Γερμανό και τον Τούρκο και να τους κήρυσσε τον πόλεμο;
Η επανατοποθέτηση του συνόλου των ελληνοτουρκικών σχέσεων σε άλλη, τελείως διαφορετική βάση, είναι σκόπιμη. Αλλά αυτό προϋποθέτει ανεξάρτητο και σοβαρό κράτος, δεν μπορεί να γίνει με ανακηρύξεις ΑΟΖ από τα μπαλκόνια.
Οι πραγματικοί ειδικοί τα γνωρίζουν αυτά. Και ο Καθηγητής 'Άγγελος Συρίγος (Επίκαιρα) π.χ. και ο Πρύτανης του Παντείου κ. Τσάλτας (ελληνική έκδοση του Foreign Affairs) και άλλοι έχουν υπογραμμίσει στα άρθρα τους ότι είναι δύο διαφορετικά και άσχετα θέματα η ανακήρυξη ΑΟΖ και η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, διασώζοντας έτσι την επιστημονική τους εντιμότητα, κάτι διόλου αυτονόητο στην Ελλάδα.
Τα πλεονεκτήματα της ΑΟΖ Μπορείτε να διερωτηθείτε σε αυτό το σημείο: Η ΑΟΖ δεν έχει κανένα πλεονέκτημα; Ασφαλώς και έχει είναι η απάντηση, όχι όμως αυτά που καταλαβαίνει ο υποκείμενος στην έντεχνη πλύση εγκεφάλου πολίτης, ότι ξαφνικά δηλαδή θα πάρουμε τα πετρέλαια που δικαιούμεθα και θα γίνουμε Κουβέιτ, λύνοντας και το απελπιστικό οικονομικό μας πρόβλημα.
Μεταξύ άλλων πλεονεκτημάτων είναι ότι το παράκτιο κράτος δια της ΑΟΖ έχει την ευθύνη έρευνας και διάσωσης, την ευθύνη φροντίδας του περιβάλλοντος και εκμετάλλευσης όλων των θαλάσσιων πόρων, όπως της αλιείας. Η ΑΟΖ είναι μια ευρύτερη της υφαλοκρηπίδας έννοια, ένα υπερσύνολο, τα δικαιώματα όμως επί υποθαλασσίων κοιτασμάτων τα διασφαλίζει ήδη η υφαλοκρηπίδα, δεν απαιτούν την ανακήρυξη ΑΟΖ. Η ΑΟΖ είναι οπωσδήποτε ένα χρήσιμο εργαλείο, για σκοπούς όμως ανεξάρτητους της εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων και υπό τον όρο ότι η Ελλάδα έχει μια συγκροτημένη εθνική και θαλάσσια στρατηγική. 'Άλλωστε, ήδη ο νόμος του κ. Μανιάτη, που πέρασε το περασμένο καλοκαίρι, καλύπτει εν μέρει και το θέμα της ανακήρυξης, αναγνωρίζοντας, ελλείψει συμφωνιών οριοθέτησης, τη μέση γραμμή ως γραμμή οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών.
Ένα πλεονέκτημα της ΑΟΖ είναι ότι, άπαξ και αναγνωρισθεί, δεν μπορεί να τεθεί εν αμφιβόλω η διέλευση υποθαλάσσιων αγωγών και καλωδίων, χωρίς όμως να σημαίνει ότι είναι και αναγκαία προϋπόθεση για αυτό. Τα καλώδια που συνδέουν Κύπρο με Ελλάδα έχουν ποντισθεί χωρίς ΑΟΖ και χωρίς οι δύο χώρες να ζητήσουν την άδεια τρίτου. Και αντίστροφα, μια χώρα που έχει έλεγχο της ΑΟΖ μπορεί μεν να θέσει προσκόμματα ως προς τη συγκεκριμένη διαδρομή ενός υποθαλάσσιου αγωγού ή καλωδίου, όχι όμως και να απαγορεύσει τη διέλευσή του.
Τα μειονεκτήματα της ΑΟΖ Αν τα πλεονεκτήματα της ΑΟΖ ως προς τους υδρογονάνθρακες είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα, δεν είναι ανύπαρκτα και ορισμένα μειονεκτήματα αυτής της ιδέας. Διπλωματικά, η 'Άγκυρα μπορεί να εκλάβει την ΑΟΖ ως απόπειρα αναθεώρησης του modus vivendi μεταξύ των δύο χωρών. 'Όλη αυτή η φασαρία περί την ΑΟΖ, ιδίως αν οδηγήσει σε απερίσκεπτους και ανεπαρκώς προετοιμασμένους χειρισμούς, κάτι που είναι σχεδόν βέβαιο με το πολιτικό προσωπικό που έχουμε και σε συνθήκες προϊούσας εθνικής παραφροσύνης, μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ενός επιπλέον μηχανισμού έντασης με την Τουρκία, που δεν τον χρειάζεται αυτή τη στιγμή η Ελλάδα.
Δεύτερον, καλλιεργείται εντέχνως στον εν απελπισία τελούντα ελληνικό λαό, η ψευδής αλλά χρησιμοποιήσιμη εντύπωση ότι υφίσταται μια μαγική λύση στα προβλήματά του, τα «τεράστια» δηλαδή αποθέματα υδρογονανθράκων που αρκεί μια στοιχειωδώς μαχητική ελληνική πολιτική για να τα πάρει. Στη χώρα όμως της «φαιδράς πορτοκαλέας», ουδείς έχει παρουσιάσει το παραμικρό στοιχείο για την ύπαρξη αυτών των τεραστίων αποθεμάτων. Μπορεί και να υπάρχουν, απλώς εμείς δεν το γνωρίζουμε.
Πριν από δύο χρόνια, η κυβέρνηση δήλωνε ότι δεν υπάρχουν άξια λόγου κοιτάσματα, τώρα όλοι ή σχεδόν το θεωρούν βέβαιο. Και ενώ συζητάμε για τα κοιτάσματα αυτά, διαλύουμε τη στοιχειώδη ερευνητική βάση που διαθέταμε για τον ορυκτό μας πλούτο! Η Κύπρος πάντως, που έχει αποδεδειγμένα μεγάλα αποθέματα, δεν της έλυσαν το πρόβλημα, και είναι τώρα στον προθάλαμο του μνημονίου.
Επιπλέον όμως, η Δανειακή Σύμβαση και το Μνημόνιο, έχουν δέσει την Ελλάδα κατά τέτοιο τρόπο, που τα κοιτάσματα αυτά να κινδυνεύουν να περιέλθουν περίπου αυτομάτως στη ιδιοκτησία των πιστωτών.
Δυστυχώς, όσο κι αν είναι δύσκολο, μόνο η αποδέσμευση από αυτό το καθεστώς δανειακών συμβάσεων και μνημονίων μπορεί πλέον να επαναφέρει τον εθνικό πλούτο στην κυριότητα του ελληνικού κράτους και να αποκαταστήσει την δυνατότητα ύπαρξης στοιχειωδώς ανεξάρτητου ελληνικού κράτους και αξιοπρεπούς, κυρίαρχης επιβίωσης του ελληνικού λαού εντός αυτού του κράτους. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα και μόνο κινδύνους για το έθνος μπορεί να σωρεύσει η προσπάθεια παράκαμψης αυτής της σκληρής αλήθειας. Αν εθνικό είναι το αληθές, όπως δίδασκε ο Διονύσιος Σολωμός, θα μπορούσαμε να πούμε και ότι αντεθνικό είναι το αναληθές.

ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Είναι σαφές ότι ο Δ.Κωνσταντακόπουλος κινείται στο πλαίσιο διατύπωσης «εθνικών λύσεων», προτείνοντας μια διαφορετική, αλλά εξίσου επιθετική αστική πολιτική επιλογή με αιχμή του δόρατος τον υπολογισμό της υφαλοκρηπίδας στα 12ν.μ. Η πρόταση του επίσης για έξοδο από το Μνημόνιο γίνεται από την σκοπιά και την οπτική ενός διαταξικού εθνικού κράτους, χωρίς να μπορεί να αντιληφθεί τον ουσιαστικό αστικό χαρακτήρα του. Χωρίς να μπορεί να αντιληφθεί τις απαιτήσεις βαθέματος της εργασιακής εκμετάλλευσης που κρύβουν τα Μνημόνια, και οι οποίες, τα προηγούμενα χρόνια παρουσιάζονταν ως «Ανάγκη Μεταρρύθμισης του Κράτους», ως «απαίτηση θυσιών» για να μπει η Ελλάδα σε ΕΥΡΩ-ΟΝΕ και να πρωταγωνιστήσουν οι Έλληνες επιχειρηματίες στα Βαλκάνια. Είχε προηγηθεί ο στόχος να μπούμε στην ΕΟΚ «για να φάμε με χρυσά κουτάλια», να είμαστε στο ΝΑΤΟ «για να έχουμε ειρήνη και γιατί αυτό επιτάσσουν οι εθνικές ανάγκες» και να αγοράσουμε όπλα «για να είμαστε ασφαλείς»! Αρνείται επομένως το Κοινωνικό Ταξικό ζήτημα προτάσσοντας το «Εθνικό», επί της ουσίας τις ανάγκες του αστικού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου.
Κρατούμε τις διαπιστώσεις του Δ.Κωνσταντακόπουλου για την επίθεση ψεύδους που ασκεί το αστικό κατεστημένο στη χώρα μας, με συμβολή και του ΣΥΡΙΖΑ, κατά του κόσμου της εργασίας. Κινούμαστε όμως σε άλλο δρόμο:
ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ-ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ
 
Σήμερα όσο ποτέ έχουμε ανάγκη την ανάπτυξη κοινών αγώνων και της έκφρασης της διεθνιστικής ταξικής αλληλεγγύης μας. Τώρα, που η καπιταλιστική κρίση οξύνεται και προβάλλεται ως αιτία και αφορμή για τη βίαιη επίθεση στα εργατικά δικαιώματα. Σε ολόκληρη τη Βαλκανική χερσόνησο και στην Νοτιοανατολική Ευρώπη η Ε.Ε., το ΔΝΤ και τα αστικά κράτη διαμορφώνουν ένα τοπίο εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα. Ακολουθεί η καταπάτηση των λαϊκών ελευθεριών, οι τρομονόμοι, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η θεσμοθέτηση της καταστολής του εσωτερικού εχθρού -λαού ακόμη και από τον στρατό. Αυτός είναι ο Κοινοβουλευτικός Ολοκληρωτισμός. Παράλληλα, εντείνεται ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας για την ανάδειξη τους ως περιφερειακές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ενώ βαθαίνει η συμμετοχή τους σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Νέα Μεγάλη Ιδέα των αστών τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι η ώρα της δράσης για το εργατικό και αντιπολεμικό κίνημα. Απαιτώντας την ικανοποίηση των εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων. Καθήκον των επαναστατικών δυνάμεων η πάλη εναντίον του δικού τους αστικού κράτους και κυβέρνησης. Η σημαντικότερη συμβολή στην Ειρήνη είναι οι συντονισμένοι εργατικοί αγώνες, η αποφασισμένη δράση για το μπλοκάρισμα της δικής μας πολεμικής μηχανής, η Άρνηση να Πολεμήσουμε για ΗΠΑ-Ε.Ε.-ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ. Τον ελληνοτουρκικό πόλεμο μπορεί να αποτρέψει μόνη η απειλή της Επανάστασης.
Παλεύουμε για την Ανατροπή των Κυβερνήσεων της Αντεργατικής Λαίλαπας, της εξαφάνισης των λαϊκών ελευθεριών και του πολέμου. Σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων στους μετανάστες. Ελεύθερη μετακίνηση για όλους. Διάλυση της frontex και εκκαθάριση των ναρκοπεδίων. Απόλυτο σεβασμό στην κοινωνική-πολιτική-πολιτιστική και θρησκευτική έκφραση όλων. Άμεση δήμευση ολόκληρης της περιουσίας Εκκλησίας-Ισλάμ και ταυτόχρονη εκμετάλλευση της για τις κοινωνικές ανάγκες.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ - ΙΜΠEΡΙΑΛΙΣΜΟ.
Καθώς ο πόλεμος πλησιάζει στο Ιράν-Συρία και εντείνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, να βάλουμε ΒΕΤΟ: Στις βάσεις του θανάτου και στα πυρηνικά. Στους πολεμικούς εξοπλισμούς και στους Μισθοφορικούς Στρατούς. Σε ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ-ΟΑΣΕ-Ε.Ε. Να επιστρέψουν τώρα όλα τα στρατεύματα που συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές κατοχικές αποστολές. Καμιά συμμετοχή και καμιά προσφορά υπηρεσιών-διευκολύνσεων.
ΓΙΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ-ΑΙΓΑΙΟΥ-ΚΥΠΡΟΥ: Άμεση ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ Δυτικής και Ανατολικής Θράκης έως την Πόλη, Κύπρου, Μικράς Ασίας και νησιών Αιγαίου. Να καταργηθεί το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας-Κύπρου. Διάλυση όλων των Αποβατικών Επιθετικών σχηματισμών. Καταστροφή των επιθετικών-στρατηγικών όπλων. Σεβασμός των Μειονοτικών δικαιωμάτων. Κοινή συνδικαλιστική-κοινωνική-πολιτική δράση όλων των εργαζομένων. Διαχωρισμός Κράτους και κάθε μορφής πολιτειακής-πολιτικής-κοινωνικής συγκρότησης από την Εκκλησία και το Ισλάμ. Αυτοδιάθεση του Κουρδικού λαού και δικαίωση των αγώνων του.
Άμεση Αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο. Κύπρος Ανεξάρτητη από Μητέρες Πατρίδες και Ιμπεριαλιστικές Δυνάμεις. Λύση του Κυπριακού ζητήματος στη βάση των κοινών συμφερόντων Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων, Ενός Λαού με Δύο Εθνότητες.
Εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών με όρους συνεννόησης-συνεργασίας-ευημερίας της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Έξω οι ιμπεριαλιστές από την Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Καμιά συνεργασία μαζί τους είτε με τη μορφή των στρατιωτικών συμμάχων, είτε των επιδιαιτητών ή ακόμη περισσότερο, με τη μορφή των πολυεθνικών εταιρειών της ενέργειας.
Καμιά συνεργασία με το κράτος τρομοκράτη, το Ισραήλ. Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΤΑΞΙΚΑ-ΔΡΟΥΜΕ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΑ.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (τηλ. 6932955437-diktiospartakos.blogspot.com)
Πρωτοβουλία ίδρυσης Δημοκρατικού Συνεδρίου των λαών, Τούρκων-Κούρδων αγωνιστών
http://diktiospartakos.blogspot.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger