Πού βρίσκεται η λύση;

Πολλά τα ερωτήματα και μεγάλη η ανησυχία των εργαζομένων και της νεολαίας σχετικά με το αποτέλεσμα και του δεύτερου γύρου των εκλογών. Για να φτάσουμε όμως εκεί – και σίγουρα όχι σε ένα σίγουρο αποτέλεσμα μιας και δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο σημείο να μαντεύουμε το μέλλον- πρέπει να εξετάσουμε όσο το δυνατόν πιο πολιτικά γίνεται το αποτέλεσμα της 6ης Μάη.

Σίγουρα στις 6 Μάη, ο λαός γύρισε την πλάτη του σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Κόμματα που μέχρι τώρα έπαιρναν συνολικά  έως και 90% σε κάποιες περιόδους, τώρα καταβαραθρώθηκαν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα είναι ο μεγάλος νικητής του πρώτου γύρου μιας και καρπώθηκε την αγωνία και την ανάγκη του λαού για ένα καλύτερο αύριο.

Το ΚΚΕ πάλι, ενώ προεκλογικά βγήκε με τα “μπούνια” μπροστά και μιλούσε για ένα “πανίσχυρο ΚΚΕ στη βουλή” μετά τις 6ης Μάη ακολουθεί μια πιο αμυντική στάση, καλώντας τα μέλη και τους φίλους να “κρατήσουν όρθιο στα πόδια του το κόμμα”.

Η είσοδος της Χ.Α στο αστικό κοινοβούλιο με το συγκεκριμένο ποσοστό, είναι κάτι θλιβερό αλλά όχι και κάτι το οποίο θα μας κάνει να αλλάξουμε την κατεύθυνση που βάζουν στη συγκεκριμένη περίοδο οι ανάγκες μας. Και που σίγουρα, πάνω σ'αυτές στηρίζεται η άνοδος της, καθώς η ιστορία μας έχει δείξει πως σε περιόδους κρίσης και εξαθλίωσης του λαού, “ανθίζουν” οι φασίζουσες λογικές.

Ανακεφαλαιώνοντας, θετικό είναι το αποτέλεσμα της 6ης Μάη μιας και αποδυναμώθηκαν τα δύο βασικά πολιτικά στηρίγματα του συστήματος -ΠΑΣΟΚ και ΝΔ- ενώ ταυτόχρονα, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού κινήθηκε προς την λεγόμενη  Αριστερά. Και ενίσχυσε δυνάμεις που έχουν -ή λένε ότι έχουν- αναφορά στο κίνημα και τους αγώνες του.

Κυβέρνηση, δεν υπήρξε. Ούτε καν κάποιος κυβερνητικός συνασπισμός δυνάμεων. Μιλώντας πιο πολιτικά: Δεν βρέθηκε ή δεν μπόρεσε να δημιουργηθεί εκείνος ο κυβερνητικός συνασπισμός, ο οποίος θα συνέχιζε την επίθεση στην εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία, αρχής γενομένης με την ψήφιση του νέου πακέτου μέτρων που προτείνουν-επιβάλλουν Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές μέσω των μηχανισμών τους (ΕΕ-ΕΚΤ και ΔΝΤ).

Και έτσι, πάμε για δεύτερο γύρο εκλογών, στις    17 Ιούνη.

Αυτός ο νέος γύρος χαρακτηρίζεται από απειλές και ψευτοδιλήμματα. Κυρίαρχα το ντόπιο κεφάλαιο με τα ξένα ιμπεριαλιστικά αφεντικά του, προσπαθούν να πείσουν το λαό πως, αν ξανά υπάρξει ακυβερνησία, αν χαθεί και η επόμενη δόση, μαύρες μέρες έρχονται για το λαό κτλ κτλ...

Να ρωτήσω: Είναι δυνατόν, το κεφάλαιο -ντόπιο και ξένο- να αφήσει ακυβέρνητη τη χώρα; Όχι φυσικά! “Μια χαρά” υπηρεσιακή κυβέρνηση έχουμε και εφαρμόζει τα μέτρα των μνημονίων κατά γράμμα. Και ναι, ήδη ο λαός ζει μαύρες μέρες και θα συνεχίσουν να'ναι έτσι μέχρι να πάρει ο ίδιος την κατάσταση στα χέρια του...

Κια τί πάει να πεί δηλαδή “Ευρώ 'η δραχμή”; Απ'τη στιγμή που στην τσέπη μέσα υπάρχει μόνο φόδρα, γιατί να μας νοιάζει τί νόμισμα θα έχουμε; 

Ωστόσο δεν είναι μόνο αυτές οι απειλές και οι εκβιασμοί. Ακόμη και το ότι έβγαλαν παράνομη την Απεργία των χαλυβουργών -που εδώ και 7 περίπου μήνες παλεύουν για το δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή- δείχνει ότι όσο πλησιάζουμε στην Κυριακή, τόσο το σύστημα θα τρομοκρατεί και θα εκβιάζει το λαό προκειμένου να βγουν απ'την κάλπη, οι επόμενοι συνεχιστές της επίθεσης.


Υπάρχουν βέβαια και οι φρούδες ελπίδες. Αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, που θα ακυρώσει ή θα καταγγείλει-διαπραγματευτεί (ούτε αυτοί δεν έχουν αποφασίσει τί τους συμφέρει να πουν) το Μνημόνιο,που τάζουν καλύτερες μέρες χωρίς ανεργία και πείνα ｨαπό Δευτέρα” και όλα αυτά με τη χώρα μέσα στη λυκοσυμμαχία των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.

Να ρωτήσω κι εδώ: Πώς μπορεί ένας λαός να έχει καλύτερες μέρες αν δεν έχει αποτινάξει πρώτα από πάνω του όλους του δυνάστες και τους μηχανισμούς τους; Δηλαδή πώς θα έχουμε καλύτερες μέρες αν δεν σπάσουμε τα δεσμά της εξάρτησης και του ιμπεριαλισμού με την ΕΕ και την ΕΚΤ, με τους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ; Αν ταυτόχρονα δεν παλέψουμε ενάντια και στο ντόπιο κεφάλαιο; ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Η λύση λοιπόν δεν θα βρεθεί μέσα στην κάλπη, αλλά μέσα από μαζικούς, οργανωμένους και ανυποχώρητους αγώνες ενάντια στο ντόπιο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Μέσα απ'την οικοδόμηση ενός πραγματικά μαζικού κι οργανωμένου Μετώπου Αντίστασης και Πάλης που θα αγωνίζεται για το σταμάτημα της επίθεσης και την ανατροπή των μέτρων.

Στην κάλπη, μπορούμε να ενισχύσουμε δυνάμεις που ακολουθούν αυτόν τον δρόμο. Της ανειρήνευτης πάλης με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.

Τα μέτρα, τα μνημόνια και την επίθεση θα τα ανατρέψουμε στο δρόμο.

 Στο δρόμο της Αντίστασης, του Αγώνα και της Διεκδίκησης!

Μ.Β