Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Ομιλία της γραμματείας του ΠΑΜΕ στη συγκέντρωση της Πρωτομαγιά του 2012


                                                                                                                                               
Συνάδελφοι-σες, νέοι και νέες, άνεργοι, συνταξιούχοι, μετανάστες,

            Σήμερα μέρα της εργατικής τάξης τιμάμε την εργατική πρωτομαγιά, επιθεωρούμε τις δυνάμεις μας. Διδασκόμαστε από τους αγώνες μας, βγάζουμε πείρα από την ταξική πάλη, δυναμώνουμε την ταξική αλληλεγγύη.
            Γινόμαστε πιο ικανοί στην ανάπτυξη της πάλης, στον ανειρήνευτο αγώνα με το κεφάλαιο και όλους τους μηχανισμούς που το υπηρετούν, με το κράτος και την εξουσία του.
            Συνεχίζουμε τον ηρωικό αγώνα των εργατών του Σικάγο που με το αίμα και την θυσία τους τσάκισαν την αδιαλλαξία της εργοδοσίας και επέβαλλαν το οκτάωρο.
            Αυτόν τον αγώνα θα τον φτάσουμε ως το τέλος.
            Τότε το σύνθημα 8ώρες δουλειά, 8ώρες ανάπαυση και 8ώρες μόρφωση, ξεσήκωσε θυελλώδεις αγώνες. Σήμερα τα συνθήματα:   «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», και «’Όλοι η Ελλάδα μια Χαλυβουργία» μας εμπνέουν για νέους αγώνες και εκφράζουν με ακρίβεια το σύγχρονο περιεχόμενο της ταξικής πάλης.
            Ο αγώνας των εργαζομένων στην Ελληνική Χαλυβουργία δείχνει το δρόμο. Οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Χαλυβουργία βρίσκονται σε απεργία πάνω από έξι μήνες. Αρνήθηκαν να υποταχτούν στη σύγχρονη εξαθλίωση. Ύψωσαν μέτωπο στην εκ περιτροπής εργασία, στους μισθούς των 500 ευρώ, στην τρομοκρατία και τις μαζικές απολύσεις. Δείχνουν το δρόμο!
            Η καλύτερη αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών χαλυβουργών, είναι να πολλαπλασιαστούν οι χαλυβουργίες, να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους εργαζόμενοι και σωματεία σε επιχειρήσεις και κλάδους. Κάθε εργατικός χώρος να γίνει κάστρο αντίστασης.
            Μέσα από τέτοιους αγώνες συνειδητοποιούμε ακόμα καλύτερα, ότι η κατάκτηση μιας αξιοπρεπούς ζωής με σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, με περισσότερο ελεύθερο χρόνο και λιγότερο χρόνο εργασίας, με ουσιαστικά δικαιώματα σε όλους τους τομείς της ζωής, συνδέεται αναπόφευκτα με τον αγώνα ενάντια στα μονοπώλια μέχρι και την απαλλαγή μας από το ζυγό τους.
            Αν δεν καταργηθεί αυτή η σχέση, όπου οι λίγοι αρπάζουν την δουλειά των πολλών, αν δεν καταργηθεί το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, δεν υπάρχει ζωή και μέλλον.
            Ή αυτοί ή εμείς. Εμείς είμαστε οι παραγωγοί όλου του πλούτου. Εμείς είμαστε οι πολλοί. Το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, είναι στα χέρια μας.
            Με το σύνθημά μας, λοιπόν, «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», οργανώνουμε τις δυνάμεις μας και τις συμμαχίες μας για να το επιβάλλουμε.
            Σήμερα 1η Μάη υποσχόμαστε ότι θα συμβάλλουμε ακόμη πιο αποφασιστικά να δυναμώσουμε τους αγώνες ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους.
          Να παλεύουμε καθημερινά υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματά μας, έχοντας στραμμένο το βλέμμα μπροστά, για μια κοινωνία και οικονομία που κουμάντο θα κάνουν οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου, οι εργαζόμενοι. Που κριτήριο δεν θα έχει τα κέρδη των καπιταλιστών αλλά την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών.

Συνάδελφοι-σες,
Μπορούμε να τα καταφέρουμε
1        Γιατί δεν έχουμε αυταπάτες ότι μπορούμε να εξανθρωπίσουμε τον καπιταλισμό, όπως μας καλούν άσπονδοι «φίλοι». Το σύστημα αυτό δεν γίνεται ανθρώπινο, όλο και περισσότερο θα δείχνει το βάρβαρο πρόσωπό του. Είναι σε παρακμή.
2        Γιατί δεν υποτασσόμαστε στο φόβο και τη μοιρολατρία, επειδή γνωρίζουμε ότι το κόστος του συμβιβασμού και της υποταγής είναι πάντα πιο βαρύ και επώδυνο από τις θυσίες του αγώνα.
3        Γιατί τώρα ξέρουμε ακόμη περισσότερο ότι ο καπιταλισμός μπορεί να είναι δυνατός, αλλά δεν είναι παντοδύναμος.         Η βαθιά κρίση που τον ταλανίζει δείχνει τα όριά του.
 Μπορούμε να γίνουμε παντοδύναμοι, αρκεί να καταλάβει η εργατική τάξη το δικό της δίκιο, να το διεκδικήσει. Γ’ αυτό παλεύουμε και δεν το βάζουμε κάτω.
            Σε αυτή τη κατεύθυνση τη χρονιά που πέρασε, το ΠΑΜΕ, οι ταξικές οργανώσεις, κλαδικά συνδικάτα, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα, οργάνωσαν απεργίες δυνάμωσαν το μέτωπο στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς.
            Μπήκαν μπροστά με τις λαϊκές επιτροπές για τα επείγοντα προβλήματα λαϊκών οικογενειών, με αποφασιστικότητα διεκδίκησαν να μην κοπεί το ρεύμα, το νερό σε άνεργους, σε απολυμένους,  να καταργηθούν τα κάθε είδους χαράτσια (ΔΕΗ, Αλληλεγγύης, 5ευρω στα νοσοκομεία κτλ.)
            Μπορεί µε τους αγώνες να µην αποτράπηκαν τα αντεργατικά μέτρα, τίποτε όμως δεν πήγε χαμένο,
τους δυσκολέψαμε, τα μέτρα θα ήταν ακόμα πιο σκληρά, οι συνέπειες θα ήταν ακόμη πιο βαριές, αν δεν είχαν γίνει όλοι αυτοί οι αγώνες.
            Το κυριότερο είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν έδωσαν την έγκρισή τους, δεν έγιναν συνένοχοι, μεγάλωσε το κομμάτι των εργαζομένων που δεν σκύβει το κεφάλι, πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι παίρνουν μέρος στους αγώνες αρκετοί από αυτούς για πρώτη φορά.
            Αποκαλύφθηκε ακόμη περισσότερο ο προδοτικός ρόλος της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, της πλειοψηφίας του Ε.Κ.Β.
            Είναι φορείς της μοιρολατρίας του συμβιβασμού και της υποταγής του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στις απατήσεις του μεγάλου κεφαλαίου και των κομμάτων του. Είναι τα καλύτερα στηρίγματά τους.
             Θα τους στιγματίζει για πάντα η στάση τους την περίοδο των απεργιακών κινητοποιήσεων στη Χαλυβουργία, όταν έξω από τις πύλες των εργοστασίων σε Βόλο και Βελεστίνο, όχι μόνο αρνήθηκαν να στηρίξουν την απεργία, αλλά αγκαλιά με τα ΜΑΤ και τους εισαγγελείς ανάγκασαν τους εργαζόμενους να γίνουν απεργοσπάστες.
            Όταν στα δυο πρόσφατα ατυχήματα στη Χαλυβουργία έκαναν τους Πόντιους Πιλάτους και όχι μόνο, αλλά επιτέθηκαν στο ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, επειδή αποκάλυψε τα ατυχήματα, επειδή τους χάλασε τη σούπα της ταξικής υποταγής και υποτέλειας προς το κεφάλαιο και ξεμπρόστιασε τον προδοτικό τους ρόλο.
            Θα τους στιγματίζει η στάση τους απέναντι στους εργαζόμενους στο εμπόριο, στα ξενοδοχεία και αλλού όπου τους καλούν να υπογράψουν μειώσεις μισθών και ωραρίων.
            Θα τους στιγματίζει για πάντα η στάση τους στο σωματείο των ΟΤΑ στο νομό μας που με μια ξεκάθαρη κολεγιά ενώθηκαν μαζί ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ μαζί με κομμάτι της ΔΑΚΕ για να πετάξουν έξω από το προεδρείο τις ταξικές δυνάμεις που είχαν ψηφιστεί από το 47% των εργαζομένων.
            Και ας αφήσουν τα παραμύθια για την ενότητα που δήθεν υπονομεύουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Την ενότητα που μας την ξαναφέρνουν σαν ξαναζεσταμένη σούπα λίγο πριν τις εκλογές για να ψαρέψουν σε θολά νερά την ξέρουμε καλά:
            Eίναι η ενότητα στην Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Υπαλλήλων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ που συζητάνε μειώσεις μισθών, είναι η ενότητα στους συλλόγους των ΟΤΑ που την είδαμε καλά κι εμείς εδώ, φάνηκε ξεκάθαρα και στο συνέδριο της Ομοσπονδίας, είναι η ενότητα στην ομοσπονδία των ξενοδοχοϋπαλλήλων, στην Ομοσπονδία του Μετάλλου και αλλού.
            Πρέπει να τους στιγματίσει αυτή τους η ενότητα όλων των δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της υποταγής, των κοινωνικών διαλόγων και του ξεπουλήματος των εργατικών δικαιωμάτων, που έχει για συγκολλητική ουσία το μίσος απέναντι στο ταξικό κίνημα. Οι εργαζόμενοι να τους πετάξουν έξω από παντού, αυτούς και τα κόμματά τους.


Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Παρά την ενορχηστρωμένη και κοινή προσπάθεια όλων των παραπάνω δυνάμεων, μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουν καταφέρει να περάσουν τη συμβιβαστική τους λογική. Αντίθετα:

            Το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» φωνάζετε από πολύ περισσότερους. Η ανυπακοή και απειθαρχία στην βαρβαρότητά τους, ενισχύθηκε.
            Ο μονόδρομος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αμφισβητείται από πολύ περισσότερους εργαζόμενους αλλά και από μικρούς επιχειρηματίες που καταστρέφονται, φτωχούς αγρότες που ξεκληρίζονται.
            Κάναμε σημαντικά βήματα στην βελτίωση και ενίσχυση των δεσμών μας με τους εργαζόμενους, στη καλύτερη λειτουργία αρκετών σωματείων, πάρθηκαν πρωτοβουλίες και για τοπικούς αγώνες όπως του Συνδικάτου Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας» με τις δύο 24ωρες απεργίες στη Χαλυβουργία του Μάνεση σε ένδειξη αλληλεγγύης στους απεργούς Χαλυβουργούς του Ασπροπύργου αλλά και στον όμιλο Λεμονιά όπου μετά από 50 μέρες απεργία οι εργαζόμενοι, με μπροστάρη το συνδικάτο τους, γύρισαν στη δουλειά με ψηλά το κεφάλι, με περισσότερες εμπειρίες.
            Η ανάγκη ισχυρής οργάνωσης στους τόπους δουλειάς συνειδητοποιείται και παλεύεται πιο καλά, και αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο. Συνειδητοποιείται καλύτερα και από περισσότερους εργαζόμενους ότι η επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου δεν έχουν στόχο μόνο τα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Έχουν στόχο να τσακίσουν το ίδιο το κίνημα και αυτό σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να το καταφέρουν.

Συναδέλφισσες συνάδελφοι,
            Η κατάσταση γίνεται αφόρητη για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Εργοστάσια κλείνουν, οι απολύσεις χιονοστιβάδα , η ανεργία διογκώνεται ραγδαία.
            Οι άνεργοι απροστάτευτοι και στα αζήτητα. Πάνω από ένα εκατομμύριο στις λίστες. Από αυτούς περίπου 230.000 είχαν δικαίωμα να παίρνουν επίδομα ανεργίας και σήμερα έχουν λιγοστέψει ακόμα περισσότερο με βάση τα εισοδηματικά κριτήρια που θέσπισαν για το ποίοι πρέπει να το παίρνουν. 
            Αξιοποιούν την ανεργία για να ενισχύσουν παραπέρα το κεφάλαιο με ζεστό χρήμα, με τα λεγόμενα προγράμματα ενίσχυσης της απασχόλησης. Ακούμε προγράμματα με προϋπολογισμούς εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, που ρέουν στα ταμεία της εργοδοσίας.
            Από την άλλη απορρίπτουν αιτήματα, για στήριξη των ανέργων και των οικογενειών τους. Απορρίπτουν αιτήματα για την πλήρη ιατρική νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη των ανέργων και των οικογενειών τους.
            Είναι άμεσο ζήτημα, επείγει, να ανέβει η δράση όλων των ταξικών συνδικάτων, όλων των ταξικών δυνάμεων, να γίνει μόνιμο στοιχείο της δράσης, ο αγώνας για την ουσιαστική προστασία των ανέργων.
            Καμιά επανάπαυση κανένας εφησυχασμός. Ο πόλεμος της πλουτοκρατίας, στην ζωή της εργατικής και λαϊκής οικογένειας, στα δικαιώματά της, στο κίνημα δεν θα έχει τέλος.

            Στην σημερινή φάση του αγώνα κρίνεται αν η εργατική τάξη θα υποχωρήσει και θα συμβιβαστεί, ή θα αντιδράσει αγωνιστικά σε αυτή την επέλαση, που θέλει να επιβάλλει καθεστώς τρόμου και ζούγκλας.

Τώρα είναι ώρα ευθύνης και αγώνα για όλους.
            Για να γίνει αυτό, προϋπόθεση είναι η ανασύνταξη του κινήματος, μέσα στον αγώνα. Με ταξική γραμμή, με μέτωπο απέναντι στην καπιταλιστική εργοδοσία, στους νόμους και το κράτος της.
            Κίνημα μαζικό, οργανωμένο σε βάθος και με βάση τον τόπο δουλειάς και τον κλάδο. Κίνημα απαλλαγμένο από τον έλεγχο της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων.
            Κίνημα που στηρίζεται και αναπτύσσει την κοινωνική συμμαχία.
            Κίνημα που θα παλεύει ανυποχώρητα, θα εμποδίζει τα χειρότερα, θα διεκδικεί αιτήματα, αλλά με καθαρό ορίζοντα. Αγώνας για το σύνολο των αναγκών της εργατικής οικογένειας, που σημαίνει πάλη για την ανατροπή και κατάργηση των εκμεταλλευτικών σχέσεων.
            Κίνημα διεθνιστικό που παλεύει για έναν ενιαίο σκοπό σε κάθε ξεχωριστή χώρα.
            Το ΠΑΜΕ σας καλεί όλους και όλες, να πάρουμε αυτή την ευθύνη. Να πρωτοστατήσουμε, για να περάσει το κίνημα σε αποφασιστική αντεπίθεση.
            Με συνδυασμένη δράση στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στους χώρους κατοικίας, για τη συσπείρωση και ενότητα των γραμμών της εργατικής τάξης, με άξονα τις ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας.
            Με καλό σχέδιο για δουλειά και συσπείρωση της νεολαίας.
            Τα ταξικά κλαδικά σωματεία να δυναμώσουν και να έχουν σταθερή σχέση με τους νέους που βρίσκονται σε σχολές που είναι στη μαθητεία, νυχτερινά, και άλλα, που ζουν και σπουδάζουν σε ζοφερές συνθήκες.
            Με πιο ισχυρή αντιπαράθεση και πόλεμο, με τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.
            Με αδιαλλαξία απέναντι σε όσους προσπαθούν να θολώσουν το τοπίο, με εκκλήσεις για ενότητα και όλοι μαζί κάτω από τις ομπρέλες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.
            Σε όσους προσπαθούν μέσα από αριστερή φρασεολογία να φτιασιδώσουν το καπιταλισμό, να μπουν εμπόδιο στον δρόμο ανάπτυξης που συμφέρει την πλειοψηφία του λαού.
            Οι θυσίες από την στήριξη και την ανοχή αυτού του σάπιου συστήματος είναι αμέτρητες.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
            Το ταξικό εργατικό κίνημα σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους και τη φτωχή αγροτιά δεν έχει άλλη επιλογή από τον ανυποχώρητο αγώνα για την ανατροπή των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων ως το τέλος.
            Δεν έχει άλλη επιλογή από τον αγώνα, μέχρι την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Να πάρει στα χέρια του και τα μέσα παραγωγής και την εξουσία.
            Αυτή είναι η δικά μας κόκκινη γραμμή. Ή εμείς ή αυτοί. Καπιταλιστική ανάπτυξη και ευημερία για το λαό δε συμβαδίζουν. Το σύστημα αυτό δεν εξανθρωπίζεται. Γίνεται όλο και πιο άγριο, πιο βάρβαρο.
            Μόνο όσοι έχουν συμφέρον ή θεωρούν ιερή και απαραβίαστη την ατομική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, μόνο όσοι θεωρούν ιερές και απαραβίαστες τις ενώσεις των μονοπωλίων όπως είναι η Ε.Ε.,  υπερασπίζονται ένα τέτοιο σάπιο σύστημα.
            Ο τόπος μπορεί να προχωρήσει χωρίς τους καπιταλιστές. Δεν υπάρχει μέλλον και προοπτική χωρίς την εργατική τάξη.
            Εμείς είμαστε εδώ και κανένας δεν μπορεί να μας βγάλει από τη μέση. Εμείς θα βγάλουμε από τη μέση όσους ζουν παρασιτικά.
            Είμαστε οι παραγωγοί όλου του πλούτου. Δεν θα επιτρέψουμε να μας οδηγήσουν στον προηγούμενο αιώνα. Δεν θα παραδώσουμε τις κατακτήσεις των γονιών μας. Δεν θα παραδώσουμε το μέλλον μας στα χέρια αυτών που είναι έτοιμοι να κάνουν το πιο μεγάλο έγκλημα για τα κέρδη τους.
            Γιατί δεν μπορεί αυτή η βαρβαρότητα να είναι το μέλλον μας.
            Σήμερα υπάρχουν όλες οι αναγκαίες και υλικές προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν όλες οι ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειες. Απαιτείται μια κοινωνία, όπου το κουμάντο στα μέσα παραγωγής θα το κάνει η εργατική τάξη θα υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός και η παραγωγή θα έχει σα γνώμονα τη διασφάλιση της λαϊκής ευημερίας.
            Αυτός είναι ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, για τον οποίο πρέπει να παλέψουμε σήμερα. Ανοίγουμε δρόμο αντεπίθεσης και προοπτικής και στις εκλογές της 6ης Μάη.
         Στις 6 Μάη πρέπει να γίνει σημαντικό βήμα, να βγει την επομένη πιο ισχυρό το λαϊκό κίνημα, όσο πιο αδύναμη κυβέρνηση και τα κόμματα που στήριξαν και στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική. Να βγουν αδύναμα τα κόμματα που μας έφτασαν στη σημερινή κατάσταση με εκβιασμούς ή αυταπάτες, ώστε με καλύτερους όρους να δώσουμε τη μάχη απέναντι στα χειρότερα που έρχονται.
          Μπορούμε να τους τρομοκρατήσουμε, να είναι η 6η Μάη άλλος ένας σταθμός για την παραπέρα ανάπτυξη των αγώνων, μαζί με το ΠΑΜΕ και την κοινωνική συμμαχία, ώστε να γίνει ο εργαζόμενος λαός δύναμη ανατροπής και εξουσίας.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Ήρθε η ώρα να ξεσηκωθούμε, το οφείλουμε σε αυτούς που πάλεψαν πριν από εμάς, στους νεκρούς της τάξης μας. Στους νεκρούς του Σικάγο, του Μάη του ’36, στους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής. Το οφείλουμε στα παιδιά μας για να μπορούμε να τα κοιτάμε με περηφάνια στα μάτια, λέγοντας τους ότι δεν γονατίσαμε, δεν τα προδώσαμε.

Ζήτω η Πρώτη Μάη, η  παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης!
Νίκη στον αγώνα των χαλυβουργών. Θα είναι νίκη όλης της εργατικής τάξης!
Τιμάμε τους νεκρούς της τάξης μας με τους ταξικούς αγώνες μας σήμερα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger