Όλοι λίγο πολύ βιώσαμε την αδιαφορία του δημοσίου υπαλλήλου πίσω από το γκισέ.
Άλλοι τόσοι ανάρμοστη συμπεριφορά.
Πιστεύω πως είναι αποτέλεσμα μηδενικού ελέγχου και εξασφαλισμένης θέσης από την μονιμότητα.
Ο κάθε εργαζόμενος είτε στον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα θα πρέπει να κρατάει την θέση του βάση της παραγωγικότητας, αλλά και συμπεριφοράς όταν είναι σε επαφή με τον πολίτη. Μια ειδική αντιμετώπιση μπορεί να γίνει σε άτομα ΑΜΕΑ (ΆΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ).
Η μονιμότητα είναι μια εφεύρεση του πελατειακού κράτους που πρέπει ΆΜΕΣΑ να σταματήσει.
Είναι αστείο να συζητάμε αυτονόητα πράγματα, όταν προέχουν πολύ σοβαρά.
Ειναι απαραδεκτο και πραγματικα ανηθικο (οχι με την εννοια της χριστιανικης αλλα της αριστοτελειας ηθικης κατα την αποψη μου) οι μεν να αντιμετωπιζουν καθ ολη τη διαρκεια της ζωης τους το φασμα της απολυσης (με ό,τι αυτο συνεπαγεται για την προσωπικη και οικογενειακη τους ζωη) και οι δε να ειναι ...αιωνιοι...
Ακουγα προχθες σε ενα καναλι εναν του ΟΣΕ να λεει με σοβαροτητα
"δεν πιστευα ποτε οτι θα ερχοταν η στιγμη στη ζωη μου που θα αντιμετωπιζα την πιθανοτητα της απολυσης"...
και σκεφτηκα..ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΚΟΣΜΟ ζουν αυτοι?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου