ξημερώνει…
…καλή Ανάσταση
«Σήκω να χορέψεις ένα ζεϊμπέκικο σαν εκείνα τα παλιά που χόρευαν κάποτε οι άντρες πάνω σε λεκιασμένα μωσαϊκά.
Βρες πάλι αφορμή να υψώσεις τα χέρια σου ψηλά και να μιλήσεις κρυφά με τους θεούς που κρύφτηκαν σαν ξωτικά πίσω από τις κορφές του Ολύμπου γιατί δεν ανέχονται πια τα λόγια των θνητών κινουμένων πεθαμένων.
Κι επάνω στην πρώτη στροφή άνοιξε πάλι τα χέρια σου σαν φτερά, έτσι για να θυμηθείς ότι κάποτε μπορούσες να πετάξεις σαν αετός.
Στο μαγαζί αυτό που στριμωχτήκαμε όλοι, ο ένας δίπλα στον άλλο με τα φθαρμένα μας ρούχα και την αξιοπρέπεια διπλωμένο χαρτάκι στην τσέπη του πουκάμισου, ας το γλεντήσουμε πριν το ξημέρωμα έρθει.
Πριν αρχίσουν οι τοκογλύφοι να μπαίνουν στο χωριό ρίχνοντας μπετόν στα χωράφια μας, εκεί που πριν από χρόνια κάναμε κόντρες καβάλα σε ξεσέλωτα άλογα.
Πριν αρχίσουν να κόβουν τα δέντρα μας που σαν παιδιά χαράζαμε τον έρωτά μας στον κορμό τους.
Στην παρέα που βρέθηκες απόψε κάψε τη Μνήμη σου στη ρωγμή του χρόνου πριν την ποδοπατήσουν στο όνομα της αξιοποίησής σου τα ατσαλάκωτα ανδρείκελα.
Πάρε τη στροφή αργά σε αυτό το ζεϊμπέκικο όπως εσύ ξέρεις γιατί μέσα σου είναι όλα εύθραυστα, μην σπάσει η καρδιά σου.
Οι στροφές που έκανες για να μείνεις άνθρωπος την έχουν ήδη ραγίσει.
Κράτα τα πόδια κολλημένα στο πάτωμα γιατί τώρα αρχίζει το ταξίμι να ξύνει πληγές σαν λάμα ακονισμένη με το δικό σου χέρι.
Ήταν να φύγεις μια στιγμή να μην κυλιστείς σε αυτό που έβλεπες πως έρχεται, αν αυτό τον τόπο δεν τον λάτρευες.
Γιατί πατρίδα σαν αυτή δεν έχει, έλεγες.
Και δεν εννοούσες τον ήλιο, τις λέξεις, την ιστορία.
Η Μνήμη ήταν.
Τα εκατομμύρια σταγόνες Μνήμης που κυλάνε στα χιλιόμετρα των φλεβών σου.
Που σου δόθηκαν με τη σύλληψη μέσα στο κορμί μιας μάνας, που σε κράτησαν όρθιο όταν έπρεπε να θάψεις κομμάτια της ψυχής ολόκληρα για να συνεχίσεις αυτόν τον αέναο κύκλο που σου χαρίστηκε απλόχερα χωρίς να το ζητήσεις.
Κλείσε τα μάτια σου τώρα που το ζεϊμπέκικο τελειώνει.
Άσε να αστράψει το μαχαίρι που χρόνια έχεις κρυφά διπλωμένο στο πανί της γυναίκας που σε βύζαξε και με αυτό τύλιγε το ψωμί για να μην πεινάσεις.
Σε λίγο θα μπουν στο χωριό.
Σε λίγο θα αρχίσουν να ξηλώνουν τις φλέβες σου.
Θυμήσου από πού έρχεσαι.
Θυμήσου τι είσαι.
Ξημερώνει.»
ΘυΜός
http://olympia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου