Κι όμως σαπίζει...

Του Ανδρέα Πετρουλάκη από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

Αναπτύσσοντας το δόγμα της «μηδενικής ανοχής», ο τότε δήμαρχος της Νέας Υόρκης κ. Τζουλιάνι, ζητούσε να τιμωρείται ως εγκληματίας ο πιτσιρικάς που έσπαγε με πέτρα ένα τζάμι, λέγοντας πως αυτό είναι δείγμα ότι αργά ή γρήγορα θα εγκληματήσει. Τώρα η ΕΕ ζητάει να φακελώνονται όχι μόνο οι παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου αλλά και όλη η οικογένειά τους. Είναι κι αυτό ένα δείγμα αυτοπροστασίας της ...δημοκρατίας, που θα 'λεγαν και οι προπαγανδιστές του «δημοκρατικού κεκτημένου» της ΕΕ. Κάτι τέτοια δεν έλεγαν όταν πανηγύριζαν για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ;Ευτυχώς που υπάρχει και ο ...Κουφοντίνας να θυμίζει πως το όραμα της «μεγάλης αριστεράς» παραμένει. 'Η μήπως το μπράβο πρέπει στον «Ιό»; Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για θρίαμβο της δημοκρατίας. Αρκεί οι εργάτες να μην έχουν στόχο την κατάληψη της εξουσίας κι όλοι οι καλοί χωράνε στη δημοκρατία. Η συνέχεια του έργου της πληγωμένης, πλην μεγαλόκαρδης δημοκρατίας αναμένεται με ενδιαφέρον.
Προς το παρόν ας ετοιμαζόμαστε να διαχειριστούμε την «εθνική ήττα». Η κολυμπήθρα είναι από καιρό στη θέση της.
Ενδιαφέρουσες και οι αλληλοαποκαλύψεις. Κλέφτες οι μεν, αργόμισθοι οι δε. Συμβαίνουν κι αυτά στις δημοκρατίες.
Ελεύθεροι από δουλείες του παρελθόντος εργάτες σπεύδουν να πιάσουν δουλιά πριν ακόμα «σφυρίξει η φάμπρικα». Πώς αλλιώς θα μάθουν την ιστορία της τάξης τους αν δεν κάνουν πρακτική στη δουλιά ήλιο με ήλιο;
Το σύνθημα είναι «κανένας παραπονεμένος»! Γι' αυτό και τα παιδιά δε φτάνει να φεύγουν με κουρκούτι το κεφάλι απ' το σχολείο. Πρέπει να συνεχίζουν αυτήν την εκπαίδευση και μετά το σχολείο.
Εν τέλει, είμαστε μια ωραία δημοκρατία!
Ωσπου οι διαδηλώσεις δε θα αναγγέλλονται από τα ράδια σαν κυκλοφοριακό πρόβλημα...
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=3060744&publDate=19/2/2011